„Mamy w tej książce wszystko, co pozwala zupełnie zatopić się w napisanej z epickim rozmachem opowieści o życiu wikingów i na czas lektury stać się jednym z nich. Ogromna erudycja i wyobraźnia Autorki sprawia, że uczestniczymy w świecie absolutnie przekonującym - zmysłowym i detalicznym. To hipnotyczna uczta czytelnicza.” Olga Tokarczuk, autorka Domu dziennego, domu nocnego i Biegunów

Północna Droga

Saga Sigrun

Kim jest człowiek, który od setek lat oszukuje świat sztuki? Na aukcjach i w kolekcjach prywatnych co jakiś czas pojawiają się nieznane dzieła renesansowego mistrza – perfekcyjnie wykonane, namalowane na XVI-wiecznych deskach, a jednak… fałszywe. Legenda głosi, że ich autorem jest „Gemello”, geniusz malarstwa i mistrz fałszerstwa, który żyje kilkaset lat. Policje całej Europy od czasów Napoleona bezskutecznie próbują go schwytać. Kiedy fundacja konserwatywnego polityka zapowiada wystawę nieznanych portretów Marcina Lutra i Jana Kalwina, były prokurator IPN, a obecnie ekspert od oszustw ubezpieczeniowych Jakub Kania nabiera podejrzeń. Czy to rzeczywiście arcydzieła sprzed wieków, czy wielki przekręt, który pozwoli fundacji zarobić miliony? Śledztwo prowadzi go od współczesnej Warszawy, przez przedwojenny Kraków i Wiedeń, aż do powojennej Europy. Wraz z dziennikarką i krytyczką sztuki Ludmiłą Ungier Kania odkrywa, że mistyfikacja sięga znacznie dalej, niż ktokolwiek mógłby przypuszczać. Kim naprawdę jest „Gemello”? Czy opowieść o fałszerzu jest prawdziwa? A może za tajemniczym procederem kryje się coś bardziej niebezpiecznego niż fałszowanie obrazów? Sobowtór to nie tylko brawurowa intryga, ale też opowieść o fałszowaniu historii – zarówno jeśli chodzi o dzieła sztuki, jak i o ludzką pamięć. I trzymająca w napięciu fabuła, która nie pozwala odłożyć książki ani na chwilę. "Po pierwsze, nie wiem, jak napisać, ale wiem, co to znaczy czytać dobry kryminał. Już w drugim rozdziale zapominasz, że ci za to płacą. Po drugie, bardzo chcesz zajrzeć na ostatnie strony, żeby się dowiedzieć, kim jest ON. Nie robisz tego. Bo szkoda ci tych wszystkich gorących linijek przed. I po trzecie – uwielbiam ten głos obok: „Mariusz, oszalałeś, znowu śpisz z Siembiedą?”." – Mariusz Bonaszewski, lektor cyklu z Jakubem Kanią

Jakub Kania

Sobowtór

Mała Przytulna – urokliwe miasteczko wśród ukwieconych wzgórz. To miejsce, gdzie każdy chciałby zamieszkać. Miejsce, w którym wędrowny grajek od lat opowiada swoją historię, postawny piekarz szykuje nie tylko chleb, ale też strawę dla ducha, a ciekawskie sąsiadki znają wszystkie sekrety. Nawet te, których nie zna sam zainteresowany… Do miasteczka w pewien mroźny dzień wprowadza się Laura z córką. Nie wiadomo, skąd przyszła i co się wydarzyło w jej życiu. Swoją ogromną tęsknotę zamyka w malutkiej fiolce i próbuje w świecie zapachów odnaleźć szczęśliwą przyszłość. Tworzy niewielką perfumerię na rozstaju dróg i dla każdego, kogo wysłucha, magię zamyka w perfumach. Subtelne emocje rozpisuje na język aromatu ziół, kwiatów i owoców. Któregoś dnia w progu perfumerii zjawia się niespodziewany gość. Czy uda się mu skomponować wraz z Laurą najpiękniejsze perfumy świata – zapach miłości? Czy nuta głowy będzie w nich wreszcie współgrać z nutą serca? Ta powieść jest zmysłowa i przepełniona uczuciami. Sięgając po nią, przekonacie się, że czasami to, co ulotne, na zawsze zapisuje się w naszej pamięci…

W Małej Przytulnej

Perfumeria na rozstaju dróg

Szczepan wyrusza w podróż, podczas której spotyka ludzi sukcesu. Rozmawiając z nimi, dowiaduje się, w jaki sposób osoby te osiągnęły sukces.

Śladami ludzi sukcesu

Historia najlepszego trenera 2019 i 2020 roku według FIFA „You’ll Never Walk Alone” – ta słynna pieśń nigdzie nie brzmi tak potężnie jak na Anfield. Kibice Liverpoolu to wyjątkowe i wymagające plemię. Z kolei Jürgen Klopp bez wątpienia należy do najlepszych i najbardziej szanowanych trenerów na świecie. Trudnych do obłaskawienia fanów z Merseyside Niemiec przekonał do siebie nie tylko zdobyciem mistrzostwa Anglii po 30 latach posuchy i tryumfem w Lidze Mistrzów po 14 latach przerwy. Klopp jest po prostu równym gościem! Kochamy go za poczucie humoru i cięte riposty. Za piłkarską pasję i świadomość własnych wad. Za to, że jego drużyny grają piękny, ofensywny futbol. Za to, że dba o każdego pracownika klubu i każdego kibica. Klopp naprawdę mówi: nigdy nie będziesz szedł sam.""Klopp: Mój romans z Liverpoolem"" to literacki pomnik dla trenera, który przywrócił The Reds miejsce w światowej elicie napisany z pasją przez świetnego pisarza i wielkiego fana Liverpoolu Anthony'ego Quinna.

Klopp. Mój romans z Liverpoolem

Pomocy nie wolno odkładać na później. Choćby nawet miało się dobre wymówki. Augusta, Alicja i Andżelika to przedstawicielki różnych pokoleń tej samej rodziny. Łączą je nie tylko więzy krwi, lecz także podobne losy – dwie z nich to matki nieślubnych dzieci, trzecia jest niechcianą córką. Nieświadomie wszystkie popełniają błędy swoich poprzedniczek. Przekazywany z pokolenia na pokolenie dom Augusty, w którym szukają schronienia, staje się świadkiem rozpaczy, radości, poszukiwania prawdziwego uczucia oraz walki o niezależność i samodzielność.

Dom Augusty

Przepiękna powieść biograficzna, przywołująca fascynującą osobowość Leonarda da Vinci - wszechstronnego artysty i badacza, wyprzedzającego śmiałymi odkryciami i wynalazkami kilka epok; malarza, rzeźbiarza, twórcy machin wojennych, systemów melioracyjnych, map oraz instrumentów muzycznych, a także wielkiego marzyciela, który chce przypiąć człowiekowi skrzydła. Mereżkowski pokazuje dramat geniusza, olbrzyma wśród ludzi, którego każdy człowiek prywatnie podziwia, a jako część społeczeństwa pogardza nim. W tle dwory Sforzów i Borgiów, Savonarola i Machiavelli, procesy czarownic, wojny i bale dworskie. Leonardo nie pozwala krzywdzić żadnej żywej istoty, nie daje nawet deptać roślin. Od lat najmłodszych nie jada mięsa i mówi, że nadejdzie epoka, w której wszyscy ludzie będą się żywili roślinami. Zabijanie zwierząt uważa za takie same morderstwo, jak zabijanie ludzi.

Leonardo da Vinci. Zmartwychwstanie bogów

Miłość. Seks. Życie. Książka 9 kobiet przedstawia losy dziewczyn, które stoją u progu dorosłości i próbują zdefiniować siebie. Niektóre rzucają się w ramiona poznanych przypadkowo mężczyzn, inne – planują lub zakładają rodziny. Są też takie, które bez skrępowania korzystają z wolności seksualnej albo… wpadają w jej najniebezpieczniejsze pułapki. Autorzy odsłaniają całą złożoność inicjacji w dorosłe życie, opisują przy tym jej piękno, brutalność i naturalną bezwzględność. Każda historia kończy się inaczej, jednak wszystkie dobitnie udowadniają, że miłość, kobiecość oraz czystość to jedyne w swoim rodzaju skarby i tylko od nas zależy kiedy, w jaki sposób i z kim je wykorzystamy. „Życie to domino, wielokrotnie rozgałęzione, zapętlone i zaplątane, czasami ułożone w linię, niekiedy w pokrętny labirynt. Wystarczy jednak poważny błąd, aby jedna z jego dróg została zablokowana na wieczność. Najgorsze, że czasami absolutnie nic nie możemy z tym zrobić. Przecież to nie ziarno wybiera, gdzie spadnie, lecz decyduje o tym siewca lub najczystsza natura. Czy możemy mieć pretensje, że nic nie wyrosło z tego, co zostało rzucone w suchy piach albo między kamienie? Nie. Tak jednak działa ten świat. Musimy doceniać to, co mamy, z czym się urodziliśmy i co dał nam los. Musimy starać się nie tracić, niczego nie zaprzepaszczać i zawsze jak najwięcej zyskiwać. Nie wolno nam padać w piach. Powinniśmy trafiać na chociaż odrobinę żyzną glebę i walczyć”. Julia Magdalena Grabsky, Paweł Mateusz Tomach – autorzy powieści pod tytułem „9 kobiet” po raz pierwszy wydanej w 2021 roku.

9 kobiet

Ana żyła z mężem, z którym wychowywała trójkę dzieci, Blaż pozostał sam. I pewnie poprzestaliby na okazjonalnych listach, gdyby nie miłość ich dzieci, która zaowocowała ślubem i rodzicielstwem. Weronika podjęła decyzję o zamieszkaniu w Dubrowniku, Ana i Blaż, przyszli dziadkowie, czekali na wnuka. Los jednak rządzi się swoimi prawami. Nieoczekiwane wydarzenia w życiu Any i doświadczenia Weroniki na obczyźnie powodują określone konsekwencje. Przyszłość obu bohaterek staje pod znakiem zapytania. Jak poradzą sobie na życiowych zakrętach? Czy miłość pokona przeszkody? Autorka zadbała o to, by rozwiązać ten problem dopiero w ostatnim rozdziale.

Chorwacka przystań

Chorwackie powroty

Pierwsza część bestsellerowego cyklu powieści historycznych o renesansowym detektywie Kacprze Ryksie w wersji audio. Pewnej styczniowej nocy 1569 roku ostatni z Jagiellonów spojrzał w niezwykłe zwierciadło. Za sprawą „czarnoksięskiej” sztuczki zobaczył w nim coś, co na lata pozwoliło grupie nikczemników zawładnąć schorowaną wyobraźnią władcy… W ich niecne intrygi zostaje wplątany Kacper Ryx – inteligentny i przenikliwy student Akademii Krakowskiej. Czy uda mu się uratować majestat Rzeczypospolitej?

Kacper Ryx

Żeby zapełnić pustkę, trzeba najpierw zauważyć jej istnienie. Zuzanna od zawsze poświęca się dla innych. Najpierw byli to rodzice w szponach alkoholizmu, teraz szef i osoby, z którymi próbuje nawiązać bliską relację. Wyczerpana psychicznie kobieta nie radzi sobie z własnymi emocjami i codziennymi problemami. Tkwi w mało satysfakcjonującej pracy, tworzy płytkie związki. Gdy uświadamia sobie, że cierpi na syndrom Dorosłego Dziecka Alkoholików (DDA), podejmuje walkę o swoją przyszłość. Czy zza chmur jej codzienności wyjrzy jeszcze słońce? Poruszające uzupełnienie dla książki „Mireczek. Patoopowieść o moim ojcu” Aleksandry Zbroi. Aleksandra Sztorc - polska pisarka, poetka i artystka plastyczna. Autorka powieści dla młodych czytelników „Etalianek z Leśnej Krainy” oraz książki „Bardziej kochać siebie”. W swojej twórczości pokazuje, jak nieprzepracowane trudne emocje i mechanizmy psychologiczne kształtują ludzkie życie.

Bardziej kochać siebie

Trylogia: czytają Krzysztof Globisz, Marek Walczak, Zdzisław Wardejn. • Pełne teksty powieści. • Wybitne interpretacje aktorów teatralnych. • 6 CD – ponad 100 godzin słuchania ! • W pakiecie ponad 20% taniej !

Trylogia

Przyszłość jeszcze nigdy nie wydawała się tak słodka Holly Berry ma już wszystko – pracę, kochającego chłopaka, oszczędności na wymarzony dom. Gdy jednak nakrywa narzeczonego na zdradzie, musi się pożegnać z planem na stabilne życie. Zamiast popadać w rozpacz, decyduje się na spontaniczną przeprowadzkę z Londynu do rodzinnego miasteczka, gdzie odnajduje ulubiony sklep ze słodyczami. To urokliwe miejsce przywołuje w niej jeszcze słodsze wspomnienia. Okazuje się, że właścicielka nie ma już siły na rozkręcenie upadającego biznesu. Holly składa jej niespodziewaną propozycję… Prowadzenie sklepu ze słodyczami nie może być przecież takie trudne! Zwłaszcza jeśli tuż za rogiem czeka przystojny, szarmancki i bajecznie bogaty Giles! Urocza i niezwykle zabawna opowieść o tym, że o pewne rzeczy warto w życiu zawalczyć. Mimo że nie wszystko jest tak proste i słodkie, jak mogłoby się na początku wydawać!

Sklepik ze słodkimi marzeniami

„Czułość” to debiutancka powieść Piotra Fiedlera – skandalizująca powieść dla dorosłych i młodych dorosłych. To także pełna seksu, używek i niecodziennych perypetii, dosadna, wulgarna i jednocześnie wzruszająca historia miłosna oraz... wartka opowieść o emocjonalnej kondycji współczesnego czterdziestolatka i portret dzisiejszej Warszawy. Autor, który pracował jako producent sesji fotograficznych i jako selekcjoner w najpopularniejszych nocnych klubach stolicy, tworzy wierny opis świata aktorów, modelek, reżyserów i celebrytów, czyniąc swoją powieść ironiczną diagnozą tego środowiska. Narracja prowadzona jest barwnym, żywym językiem i nasycona komizmem, absurdalnymi porównaniami i znakomitymi dialogami. Główny bohater, nadużywający alkoholu poeta, żyje od kłopotu do kłopotu, od jednego romansu do drugiego. Tryb ten zostaje jednak zachwiany, gdy w jego życiu pojawia się wielka i, jak się szybko okazuje, nieszczęśliwa miłość.

Czułość

Czułość. Tom 2.

Skończyliście Shantaram, ręce wam się trzęsą i nie wiecie, co ze sobą począć? No to mam dobrą wiadomość: oto ciąg dalszy przygód Lina w jego krainie czarów. Oto Cień góry. Gregory David Roberts powrócił. Na szczęście. Proszę do mnie nie dzwonić przez kilka dni, a zwłaszcza nocy”. – Marcin Meller Długo oczekiwana kontynuacja Shantaram – brawurowej powieści inspirowanej prawdziwymi wydarzeniami, która stała się światową legendą. Cień góry to mistrzowska powieść podróżniczo-przygodowa, której akcja toczy się w Indiach. To historia, która wydarzyła się naprawdę. Powieściowy majstersztyk – książka zarazem inteligentna, sensacyjna, romantyczna i zabawna. Pełna detali z życia codziennego w Indiach, stanowi pochwałę mądrości cywilizacji Wschodu, która potrafi przynieść ukojenie, jakiego próżno szukać na Zachodzie. Strach jest jak wilk na łańcuchu. Staje się groźny, dopiero gdy go uwolnisz. Smutek ulatuje w otchłani zapomnienia. Gniew można zabić uśmiechem. Tylko nadzieja wiecznie trwa… Miliony czytelników zafascynowały losy australijskiego uciekiniera, który pracował dla bombajskiej mafii fałszerzy dokumentów. Minęły dwa lata od dramatycznych wydarzeń opisanych w Shantaram. Lin stracił dwie najważniejsze osoby w swoim życiu – przewodnika duchowego Kadirbaja i miłość życia, Karlę, która została poślubiona przez hinduskiego potentata medialnego. Po kolejnej szmuglerskiej akcji Lin wraca do Bombaju, który zmienił się nie do poznania. Wielu jego przyjaciół wyjechało, nowi przywódcy mafijnej siatki prześcigają się w coraz brutalniejszych interesach, a osławiony święty człowiek kwestionuje wszystko, czego Lin się nauczył o życiu i miłości. Teraz musi znaleźć swoje miejsce w mieście zła, które żyje według zupełnie nowych zasad. Nie może opuścić Miasta Wysp – Karla i fatalna obietnica, którą kiedyś złożył, nie pozwolą mu na to. Sam Bombaj to także ważny bohater. Autor świetnie poznał te miejsca, z wielkim uczuciem i starannością oddaje ich klimat: slumsów w Navy Nagar, hotelu Taj Palace czy budynku Air India. Roberts w styczniu 2014 roku porzucił życie publiczne. Jak sam mówi – nie ucieka od świata, a „poszukuje kreatywnego odosobnienia”. Nie spotyka się z czytelnikami, nie udziela wywiadów. Poświęcił się rodzinie i pisaniu. Shantaram i Cień góry to dwa tomy z zapowiadanej przez autora trylogii, z których trzecia stanowić będzie prequel w stosunku do wydarzeń z tomu pierwszego. Autor planuje opisać życie swojego bohatera w Australii, jego przejścia związane z pobytem w więzieniu i uzależnieniem od heroiny. Gregory David Roberts – jeden z najpopularniejszych współczesnych pisarzy australijskich. Urodzony w 1952 roku w Melbourne (jako Gregory John Peter Smith), w 1978 został skazany na dwadzieścia lat za napady z bronią w ręku. Dwa lata później w biały dzień brawurowo uciekł z więzienia o zaostrzonym rygorze i stał się jednym z najbardziej poszukiwanych przestępców Australii. Przez blisko dziesięć lat ukrywał się w Bombaju. Początkowo mieszkał w slumsach, gdzie pracował jako lekarz ubogich. W tym samym czasie nawiązał pierwsze kontakty mafią. Wskutek intrygi trafił do ciężkiego bombajskiego więzienia Arthur Road. Ostatecznie został wykupiony przez zaprzyjaźnionego szefa mafii i stał się jego oddanym żołnierzem. Wcześniej nakładem wydawnictwa Marginesy ukazał się Shantaram.

Shantaram

Cień góry

Przejmujący obraz brutalnych początków kapitalizmu. Powszechny brud, brzydota, nędza i cwaniactwo. A pośród industrialnego pędu wielkie plany, wspólne interesy i przyjaźń. Pojednanie ponad tym wszystkim, co przez wieki stanowiło mur nie do przeskoczenia. W powszechnej przebierance, wśród wszechobecnej tandety i pracowicie kolekcjonowanych śmieci leżą głęboko zagrzebane prawdziwie ludzkie pragnienia, smugi światła przebijające się przez warstwy brudu. Tylko czy w tej „maszynowej” rzeczywistości dziewiętnastowiecznej Łodzi, ziemi raczej przeklętej niż błogosławionej, choć nie mniej fascynującej, jest na nie miejsce?

Ziemia obiecana

WOJNA WYOSTRZYŁA JEJ ZMYSŁY, OBRAZY ŚMIERCI I NIENAWIŚCI PRZETACZAJĄCE SIĘ PRZEZ MIASTO NAUCZYŁY JĄ W KRÓTKIM CZASIE WIDZIEĆ WOKÓŁ WYŁĄCZNIE WROGÓW. W rzeczywistości wojennej okupacji młoda żona polskiego oficera Karolina Kornacka zamieszkuje u teściów i czeka na powrót męża z obozu jenieckiego z ZSRS. Codzienność Kornackich zmienia się wraz z przejęciem ich domu przez oficera SS Friedricha Webera i jego żony Leni. Równocześnie w wyniku ogłoszonej amnestii dla polskich jeńców, z więzienia NKWD zostaje zwolniony Waldek Romanowicz, przyjaciel i adiutant zaginionego porucznika Kornackiego. Romanowicz zostaje wysłany przez polski rząd w Londynie do Warszawy jako szkolony żołnierz AK. Przy okazji przybywa tam również z osobistą misją pomocy Karolinie Kornackiej. Tymczasem Niemcy odnajdują w lasku katyńskim tysiące zwłok polskich jeńców. Jestem żoną i córką żołnierzy, walkę mam we krwi, więc będę walczyć.

Obiecaj, że wrócisz

Dom to było ciepło otulające człowieka od progu i miłość obecna w najdrobniejszych rzeczach. W domu zawsze ktoś na ciebie czekał, bez względu na to, w jak długą podróż się wybrałeś. Nadmorskie Dąbki żyją swoim rytmem, wkomponowanym w zmieniające się pory roku. W spokojnym miasteczku zatrzymuje się pisarz, Szymon Błęcki, by tu, wśród pięknej przyrody, napisać książkę. Tymczasem na progu dawno opuszczonego domu przy ulicy Słonecznej ktoś zostawia czerwone róże. Coś wisi w powietrzu. Już niedługo niespieszny rytm nadmorskiego miasteczka zostanie zachwiany przez nadchodzące wydarzenia. Morze to żywioł, czasem faluje spokojnie i rytmicznie, by w czasie sztormu ukazać swój prawdziwy temperament. Podobnie jak uczucia – od czasu do czasu spokój musi zostać zburzony, by namiętność otworzyła drogę dla miłości. Piękna opowieść o trudnych wyborach, emocjach i miłości, za którą wszyscy tęsknią.

Spotkajmy się nad morzem

W świetle noworocznych fajerwerków, przy blasku walentynkowych świec, w słońcu i w deszczu, pod rozgwieżdżonym niebem i wśród choinkowych lampek. Czasami miłość pojawia się w najmniej odpowiednim momencie... Jola, która nigdy nie zaznała rodzinnego ciepła, w związku z Marcinem, policjantem z łódzkiej komendy, odnalazła stabilizację i bezpieczeństwo. Zrezygnowała z własnych pragnień, aby podporządkować się wymagającemu partnerowi. Nie marzyła o miłości, będąc pewną, że to, co otrzymała od losu, wystarczy jej do szczęścia. Marcin stał się dla niej centrum wszechświata i tak miało być już zawsze. Przypadkowe spotkanie na balu sylwestrowym, krótki taniec i skradziony pocałunek o północy odmieniają życie Joli. Od tej pory nie może przestać myśleć o przystojnym, tajemniczym Andrzeju, który pojawił się tak nagle i sprawił, że jej serce zaczęło szybciej bić. Kim jest Andrzej? Po co przyjechał do Polski? Dlaczego tak bardzo zależało mu na przenosinach ze stołecznej komendy do Łodzi? Czy miłość do kobiety stanie mu na drodze do realizacji celu? Kobieta uwikłana w związek z dwoma mężczyznami. Poczucie obowiązku walczące z uczuciem. Zdrada, namiętność, zemsta, a wszystko to wplecione w gangsterskie porachunki i rozgrywające się w łódzkich plenerach. *** „Miłość, która wybucha jak noworoczne fajerwerki, namiętność, która staje w szranki z poczuciem obowiązku – ta książka wzbudzi w was potężne emocje! Wiecie, że ja uwielbiam happy endy. Czy bohaterowie książki Kasi się go doczekają? To moja słodka tajemnica, bo nie chcę wam odbierać przyjemności czytania tej wspaniałej historii”. Magdalena Witkiewicz

Za rok o tej porze

Wszystko, czego pragniesz, jest na wyciągnięcie ręki, a jednak wciąż odczuwasz wewnętrzną pustkę? Właśnie o takim stanie ducha opowiada zbiór wierszy Ilony Jaworskiej. Bohaterka lirycznych mikroscenek błąka się po współczesnym świecie konsumpcji, nadmiaru, nieistotnych relacji i pozornych rozmów. Oprócz demaskacji negatywnych aspektów rzeczywistości, utwory zebrane w tomie posiadają również wydźwięk pozytywny - zwrot w stronę duchowości i filozofii dalekowschodniej pozwala zdystansować się wobec zaborczej codzienności, porzucić egoizm, odnaleźć wewnętrzną harmonię i spokój. Inspirująca lektura dla wrażliwców zainteresowanych rozwojem osobistym. Ilona Jaworska - polska pisarka i poetka zafascynowana dalekowschodnią filozofią i sztuką życia. Ważnym impulsem dla jej twórczości była podróż do Francji, która okazała się nie tylko zmianą lokalizacji, ale także zmianą stylu bycia, nauczyła ją minimalizmu i czerpania radości z codziennych spraw.

Wyspa (DO)Nikąd

Wydany w 1966 roku zbiór 14 opowiadań Edwarda Stachury – kultowego pisarza i poety. W tym samym roku książka ta uzyskała prestiżową nagrodę literacką Stowarzyszenia Księgarzy Polskich. Stachura w całej postaci – od prostych zachwytów nad życiem po głęboki smutek i tęsknotę za nieokreślonym. Nieustanna włóczęga, sielskie krajobrazy i malowany słowem krajobraz duszy. [Oniry, lubimyczytac.pl] Magia zaklęta w słowach. Refleksyjne opowiadania. Nostalgiczne. Smutne. Samotny – „falujący na wietrze” – taki był Sted. Jego życie to jedna wielka samotność. Włóczy się po brzydkiej komunistycznej Polsce i opisuje ją z ogromną czułością. Czuje się wolny. Zachłystuje się tą wolnością. Widać to niemal w każdym opowiadaniu. Urzekły mnie te liryczne opowieści. Chwilami łza się w oku pojawiała. Mam słabość do Stachury. Przemawiają do mnie jego utwory. Tak wiele mówi o nim ten cytat: „Jeszcze jestem obecny. Jeszcze żyję. Tak, jak umiem żyć. Tak, jak kocham żyć. Z całej duszy z całych sił. Do upadłego. Twardo. Bez reszty, bez iluzji, bez sztuczek, bez maski. Czasami tylko czapkę błazeńską z dzwoneczkami wkładają mi na głowę ci, którym się zdaje, że są mądrzy.” [wiech, lubimyczytac.pl] Omówienie niektórych opowiadań. – „Poranek” to zapis intensywnych wrażeń sensualnych (czegoś na kształt iluminacji), doznanych o poranku poza miastem, kiedy bohater patrzy na budzące się do nerwowego pośpiechu skupisko życia ludzkiego. Sam tymczasem znajduje się z dala od cywilizacji i oddaje się afirmacji przyrody, co przybiera formę kontemplacji. Spadające liście przypominają o przemijaniu. Zanim jednak spadną ostatnie, „Steda” już tam nie będzie. – „Płynięcie czasu” to dość podobna opowieść, skupiająca się na nieuchwytnym upływie czasu i chwil, które mogą być niekończącym się pasmem tak zachwytów, jak i monotonii. – „Strzeżcie mnie, zorze miłe” zawiera typową dla Stachury negację możliwości poznania, podkreśla brak odpowiedzi na proste pytania i nowe wątpliwości wynikające z poprzednich. Wszystko to jednak łączy się z niechęcią do utraty choćby kilku godzin trwania w świecie pełnym tych białych plam, bohater demonstruje niechęć do snu, pojmowanego jako utrata świadomości, a więc namiastka czy też brat śmierci. – „Parę kieliszków”, to znów eksploracja tematu upływu czasu, podana w sposób bardziej typowy dla Marka Hłaski. Za oknem baru deszcz, w oknie naprzeciwko dziecko (coś na kształt ideału niewinności?), i protagonista Stachury cierpliwie i grzecznie wysłuchujący ludowych mądrości klienteli oraz nieszkodliwego starego bywalca szukającego słuchacza i kompana. [Bieluń, biblionetka.pl] Nota: przytoczone powyżej opinie są cytowane we fragmentach i zostały poddane redakcji. LISTA OPOWIADAŃ: 1. Poranek 2. Nie zlęknę się 3. Płynięcie czasu 4. Pękały brzozy, śpiewały roztopy 5. Pod Annopolem 6. Los niezłomny 7. Strzeżcie mnie, zorze miłe 8. W polu 9. Parę kieliszków 10. Dzienna jazda pociągiem 11. Falując na wietrze 12. Pragnienie 13. Roraty 14. Czysty opis Projekt okładki: Justyna Niedzińska.

Kaskaderzy literatury

Falując na wietrze i inne opowiadania

Daisy – niegdysiejsza piękność i ozdoba najznamienitszych europejskich salonów, zmarła w niedostatku, pozostawiając po sobie legendę. Księżna Daisy von Pless, angielska arystokratka, która poślubiła księcia Jana Henryka XV Hochberga, pana na Książu i Pszczynie, uważana była za najpiękniejszą kobietę Europy przełomu XIX i XX wieku. Przez najbliższych nazywana Stokrotką, wydawała się być dzieckiem szczęścia: charyzmatyczna, podziwiana na salonach, wydana za bajecznie bogatego magnata. Wyprzedzała swoją epokę nowatorskim podejściem do kwestii dobroczynności, spraw socjalnych i ekologii. Słynęła z nieszablonowego zachowania, poważyła się np. ingerować w politykę, odwieczną domenę mężczyzn, angażując się w negocjacje pokojowe z darzącym ją sympatią cesarzem Wilhelmem II. Uroda i bogactwo nie przyniosły jej niestety osobistego szczęścia. Życie nie szczędziło księżnej Daisy bolesnych i traumatycznych przeżyć: straciła dwójkę dzieci, zmagała się z nieuleczalną chorobą, rozwiodła się z niewiernym mężem, a po wojnie borykała się z problemami finansowymi. Iwona Kienzler, autorka bestsellerowych biografii, przypomina nam tę niezwykłą postać, która urodziła się ponad 150 lat temu i nadal budzi podziw oraz zainteresowanie.

Księżna Daisy. Pani na zamkach w Książu i Pszczynie

Każdy ma własną Drogę krzyżową. Ta jest ostatnią Drogą ks. Jana Kaczkowskiego. Dla wierzących i niewierzących. Dla wojowników i pacyfistów. Dla pracowników korporacji i zakleszczonych w układach bez wyjścia. Dla zdradzających, skrzywdzonych i nienawidzących. Dla chorujących i tych, którzy są z nimi do końca. Dla rodziców walczących i uchodźców. Dla sprawujących władzę. Dla tych, którzy z pełną świadomością i nieznośną wolnością popełniają grzechy. Dla tkwiących w nałogach i mediach społecznościowych. Dla szukających w sobie wrażliwości. #DlaNas Najprostszy, delikatny gest współczucia rozpisany na 14 stacji. Dla chcących spotkać ponownie tego konkretnego, drugiego człowieka – niepowtarzalnego i nieodżałowanego ks. Jana z jego głębią, empatią i... poczuciem humoru. Poruszający zapis Drogi krzyżowej z Puckiego Hospicjum pw. św. Ojca Pio, sporządzony dwa miesiące przed śmiercią ks. Jana Kaczkowskiego.

Ostatnia Droga krzyżowa z ks. Janem Kaczkowskim

Norwegia, druga połowa X wieku. Dwaj synowie możnych rodów spotykają się w szeregach młodej drużyny. Przygląda im się siostra jednego z nich. W drodze ku dorosłości wszyscy troje przechodzą kolejne szczeble wtajemniczeń. Świat mężczyzn i kobiet. Obok? Razem? Los przepowiedziany u ich poczęcia. Przeznaczenie, któremu rzucają wyzwanie, płynąc na wielką bitwę. Świat mężczyzn ćwiczonych do zabijania. Wojowników przeobrażających się w bitewnym szale w bestie. I dziewczyny, która walczy, by w braterstwie było miejsce dla siostry. "Północna Droga", cykl osnuty wokół historii Skandynawii, przesiąknięty nordycką mitologią, przestaje być tylko tytułem, staje się bohaterem opowieści. Ragnarok. Koniec świata bogów okaże się końcem świata wielu ludzi.

Trzy młode pieśni

Tekst wartki, błyskotliwy i zaskakujący. Rozważania o życiu, filozofii, poezji, o docieraniu do najgłębszych pokładów własnej świadomości. Kaskady słów, potoki myśli, fale fraz – tym tętni „Fabula rasa”. Słowa Stachury, ich melodia, brzmienie i rytm, mogą upajać. Ale to nie słowa są ważne, nie słów mamy słuchać. Posłuchajcie siebie – mówi Stachura. Stachura zresztą w nocie do czytelnika tłumaczy, że „Fabula rasa” to książka nie do przeczytania, a do odkrycia, tak samo jak życie. To życie można odkryć, jeśli ucieknie się od formy, od konwencji, od ram powieści. [mrowka, granice.pl] Zastosowałam się do pierwszych zdań na wstępie i nie przeczytałam tej książki. Odkryłam ją. Właściwie to nie tylko ją, ale i Stachurę. Szczerze odkryłam też coś znacznie ważniejszego, bo odkryłam również i siebie. Siebie głównie dlatego, bo wtopiłam się w te wszystkie myśli zawarte na kartkach i zrozumiałam, że mnie to dotyczy. O mnie i do mnie to wszystko. Nie ściemniam, ale jestem poruszona. Wielka jest siła tej książki. Mocny przekaz i znaczenie treści. Pytań i odpowiedzi. Człowieka-Ja i człowieka-nikt. [Cień_człowieka, lubimyczytac.pl] Książka bardzo dojrzała i głęboka, pełna wrażliwości i sposobów jej odkrywania. Ta książka będzie jedną z trudniejszych którą przeczytasz, ale nie trudniejszych typu „Imię Róży” czy „Perfekcyjna niedoskonałość” Dukaja. [Alexander Krome, lubimyczytac.pl] To jest książka o samej esencji istnienia. O pozbyciu się iluzji, o niedualności (non-duality, adwajtawedanta). Nie wiem, czy warto ją polecać, bo na pewno nie każdy ją zrozumie, a co za tym idzie – doceni. Ale to jedna z niewielu książek, które są naprawdę ważne. I mogą wywrócić do góry nogami cały Twój dotychczasowy światopogląd. [szalonymotorniczy, lubimyczytac.pl] Książkę tą polecam każdemu, kto lubi podczas czytania myśleć. Nie ma w niej ani prostego języka, ani kolorowych opisów. Tylko urzekająca treść, która zmusza to przeżycia tej książki, nie przeczytania. Otwierałam ją na kolanach zawsze na nudnych zajęciach. Jestem pod ogromnym wrażeniem i nie spada z mojej listy ulubionych już od dłuższego czasu. [zaprzecinkiem, lubimyczytac.pl] „Fabula rasa” to całkowite spełnienie życia i twórczości Edwarda Stachury. Może najwybitniejszy utwór, jaki powstał w Polsce… no nie będę drażnił i nie powiem od ilu lat. Jeden z najwybitniejszych utworów w światowej literaturze – nazwijmy to tak – konfesyjnej. [Andrzej Falkiewicz „Nie-ja Edwarda Stachury” Wydawnictwo A, Wrocław 1995] BALET „FABULA RASA”: Założony przez Conrada Drzewieckiego Polski Teatr Tańca wystawił, w 2019 roku, wspaniały spektakl baletowy inspirowany książką Edwarda Stachury. Od pierwszej sekundy spektaklu „Fabula rasa” wyruszamy w niepokojącą, hipnotyczną podróż w głąb osobowości człowieka, która ulega zagładzie, aby odrodzić się w perspektywie metafizycznej. Punktem zwrotnym jest moment przejścia granicy dwóch światów – doczesności i wieczności. Reżyser spektaklu Maciej Kuźmiński: To jest historia człowieka, który spogląda w zwierciadło, to zwierciadło się rozpada i w każdym z kawałków tego zwierciadła jest kawałek jego ja. I on próbuje to pozbierać, posklejać. Starałem się skupić na relacji pomiędzy jednostką a grupą. Czyli w jaki sposób grupa wyklucza albo grupa decyduje czy daną jednostkę zaakceptować lub nie. W jaki sposób jednostka może się wyalienować, może się sama wykluczyć. [Maciej Kuźmiński, maciejkuzminski.com] „Fabula rasa” była też inspiracją dla wielu innych działań artystycznych – słuchowisk radiowych, spektakli teatralnych, występów estradowych, nagrań muzycznych, konkursów poetyckich. WIKICYTATY Z „FABULA RASA”: https://pl.wikiquote.org/wiki/Fabula_rasa Nota: przytoczone powyżej opinie są cytowane we fragmentach i zostały poddane redakcji. Projekt okładki: Justyna Niedzińska.

Fabula rasa

Wydany w 1962 roku zbiór 8 opowiadań Edwarda Stachury – kultowego poety i pisarza. Była to jego pierwsza książka. Hipnotyczna proza. Wczesny Stachura, a już nieuporządkowany, duszny, wzlotny. [Amarcord, lubimyczytac.pl] Tytułowe opowiadanie „Jeden dzień”, to krótka historia opowiada o losach bohatera, opisującego dzień, który spędził w pewnym mieście. Chociaż opowiadanie pozbawione jest fabuły, jest chyba jedną z najbardziej urzekających historii, jakie kiedykolwiek przeczytałam. To, w jaki sposób Stachura prowadzi czytelnika sprawia, że nie da się nie ponieść nurtowi zdarzeń, myśli. Czytając czułam, że jestem w świecie autora, czułam się jakby darzył mnie przydługim monologiem, który mógłby trwać całą wieczność, a ja bynajmniej nie odczułabym nawet na moment znużenia, nudy czy zmęczenia. Całkowicie wpadłam w utworzoną przez niego rzeczywistość i nawet na moment nie chciałam jej opuścić. Stachura tworzy historie w ten sposób, że dotykają czytelnika każdym słowem, elementem; tworzy osobny, alternatywny świat, będący odbiciem rzeczywistości. To miejsce, jest samoistnie wykreowane na piękne – budynki, chociaż są zwyczajne i zniszczone, wydają się być fascynujące, mosty są przejściem do wyobraźni, a ludzie tworzą ciągle trwające, wszechobecne scenki rodzajowe rodem z prac malarskich impresjonistów. Każdy fragment świata jest piękny, znaczący i interesujący, a najprostsze interakcje z innymi mogą dać błogie wrażenie szczęścia, tak ulotnego i umykającego, gdy poświęcimy mu zbyt wiele uwagi. To wszystko jest zasługą sposobu pisania Stachury. Jego maniera, tak wyczuwalna od pierwszych zdań nadaje pewną autentyczność wszystkim wydarzeniom. Właściwe, opowiadanie wydaje się być dziennikiem i prawdziwym zapiskiem myśli autora, niezmienionym przez nic i szczerym, osobistym wglądem w jego życie. Każdy stosowany przez niego zabieg, nawet jeśli był użyty celowo, nie daje tego po sobie poznać, pozostaje szczery; nie mami czytelnika ozdobnikami, tylko lepiej kreuje tworzony świat, pozostawiając go naturalnym i realistycznym. To opowiadanie to prawdziwa magia słów, wciągająca do siebie i nie pozwalająca na opuszczenie jej. W historię zapada się łatwo, po pierwszym zdaniu jest się przyzwyczajonym do tego sposobu pisania i z ekscytacją oczekuje się na kolejne zawirowania słowne, te różne gry, zaskakujące użycie wyrazów i formy, które tak urzekają. Łatwo wpada się w nurt rzeki, którą jest „Jeden dzień”, a tak ciężko wydobyć się z wody, osuszyć i pójść dalej, wyjść z tego świata myśli pisarza. Ta krótka opowieść jest zwyczajnie piękna [Maja, zgrajaksiazek.blogspot.com] Nota: przytoczone powyżej opinie są cytowane we fragmentach i zostały poddane redakcji. LISTA OPOWIADAŃ: 1. Jeden dzień 2. Listy do Olgi 3. Jak mi było na Mazurach 4. Jasny pobyt nadrzeczny 5. Królewicz 6. Nocna jazda pociągiem 7. Koniec miesiąca marzec 8. Miecz Damoklesa Projekt okładki: Justyna Niedzińska.

Jeden dzień i inne opowiadania

Andrzej Sapkowski, arcymistrz światowej fantasy, zaprasza do swojego Neverlandu i przedstawia uwielbianą przez czytelników i wychwalaną przez krytykę wiedźmińską sagę! Jesienne Ekwinokcjum tegoż dziwnego roku przyniosło rozmaite znaki na niebie i na ziemi, które jakoweś klęski niechybnie zwiastowały. Tuż przed północą zerwała się straszliwa zawierucha, zadął potępieńczy wicher, a pędzone po niebie chmury przybrały fantastyczne kształty, wśród których najczęściej powtarzały się sylwetki galopujących koni i jednorożców. Lelki dzikimi głosami wyśpiewywały konajączkę, zaskowyczała beann'shie, zwiastunka rychłej i gwałtownej śmierci. A gdy przecwałował Dziki Gon i rozwiały się chmury, ludzie zobaczyli księżyc – malejący, jak zwykle w czas Zrównania. Ale tej nocy księżyc miał barwę krwi. W świątyni bogini Melitele trzy osoby śnią ten sam sen. „Krew na jej twarzy... Tyle krwi...”

Wiedźmin

Wiedźmin. Wieża Jaskółki

Czułość. Tom 1.

Poetycka opowieść o życiu i śmierci. Narrator Edward (alter ego autora) i jego kompan Witek dostają pracę przy odmulaniu stawu w miejscowym sanatorium. Pobyt na prowincji i praca fizyczna stają się pretekstem do rozważań nad sensem życia. Z jednej strony z powieści tryska optymizm i radość z życia, a z drugiej widać fascynację autora śmiercią i przemijaniem. [ishara, lubimyczytac.pl] Przepiękna książka. Cało-jaskrawa. I typowa dla Stachury, łączy liryzm z prozą dnia powszedniego, przemieszaną z atakami objawień na temat życia i nie-życia. Czyta się, jakby się w historii samej nurzało, aż żal serce ściska, że tak szybko, i że zaraz koniec będzie. [Calendula, lubimyczyta.pl] Niezwykła powieść poetycko-filozoficzna. Odpowiada na odwieczne pytanie, być, czy mieć. Autor odpowiada, że aby doświadczyć „całej jaskrawości” życia trzeba po prostu być. Trzeba być tu i teraz i cieszyć się pięknem najmniejszych rzeczy (zapachem chleba, śpiewem ptaków, wódką w knajpie). Trzeba smakować każdą chwilę życia, zatrzymując się i przyglądając się jej. Jak często zapominamy o tym i pędząc jesteśmy albo w przeszłości, albo w przyszłości? Bardzo poetyckie są opisy przyrody i życia toczącego się wokół nich, a jednocześnie bardzo proste. Poetyckość dostrzega w prawie każdej czynności. To bycie nie jest samotnym byciem, ale wśród ludzi i przyjaciół. Jednocześnie przez całą powieść jak mnich średniowieczny powtarza „memento mori”, życie stale dotyka śmierci. Przed śmiercią nie da się uciec, ale można przeżyć życie, wyciskając je jak cytrynę, żyjąc każdą chwilą. [jatymyoni, lubimczytac.pl] Historia dwóch trampów, kopiących „w mule tej epoki” (czyli odszlamowujących staw), należy do najjaśniejszych utworów pisarza. Co ciekawe, wcale nie opowiada o tym, o czym wydaje się, że mówi, bo przecież wiele przedstawionych w tej książce scen realistycznych ma swoje odbicie wykraczające daleko poza świat widzialny. Weźmy na przykład pomysł spalenia karawanu, by w ten sposób uczynić „śmierć śmierci”. Albo zwięzły opis tytułowej iluminacji: „Przez oczka wyblakłych siatkowanych firanek widziałem za oknem całą jaskrawość życia i śmierci i balansującej między nimi wieczności”. Można przyjąć, że Cała jaskrawość wyznacza w życiu Stachury pewien przełom, kończy „okres jasny”. Odtąd nic już nie będzie takie jak wcześniej. [Jakub Beczek] Zapis kilku tygodniu z życia dwójki młodych ludzi, Edmunda Szeruckiego – pierwszoosobowego narratora – oraz Witka. Bohaterowie zostają zatrudnieni w charakterze robotników odmulających staw w parku zdrojowym w popularnym, ale nie wymienionym z nazwy uzdrowisku na Kujawach. Na szarą egzystencję, oprócz fizycznej harówki, składają się drobne epizody – pogadanki z gospodynią kwatery, na której mieszkają Edmund i Witek, codzienne dojazdy z pobliskiej wsi do miejsca pracy, okazyjne fuchy przyjmowane w zamian za dobre słowo, uśmiech i skromne wynagrodzenie, niedzielne wypady do okolicznych miasteczek. To pozornie błahe i nie naznaczone wichrami niespodziewanych zdarzeń wegetowanie, za sprawą obu wciąż jeszcze młodych ludzi, przejawiających tendencje do rozkładania na czynniki pierwsze – a przez to specyficznego smakowania – rzeczywistości, jawi się jako interesujące studium traktujące o usiłowaniach odkrycia prawd na temat człowieczego bytu.[Ambrose, klub-aa.blogspot.com] Lubię takie książki. Takie, w których jest dużo leniwych rozmyślań, w których niedużo się dzieje, w których niespiesznie płynie czas. Taki zabieg w pewien sposób imituje życie, ale jednocześnie pomaga się wyciszyć. Ja tak mam. I fajnie mi się czytało "Całą jaskrawość"' Razem z jej niewymuszoną akcją, fragmentaryzmem wspomnień, rozważań i wszelkimi niedopowiedzeniami. [emsi, lubimyczytac.pl] Nota: przytoczone powyżej opinie są cytowane we fragmentach i zostały poddane redakcji. WIKICYTATY Z „CAŁEJ JASKRAWOŚCI”: https://pl.wikiquote.org/wiki/Ca%C5%82a_jaskrawo%C5%9B%C4%87 Projekt okładki: Justyna Niedzińska.

Cała jaskrawość

Maciej Boryna, mieszkaniec wsi Lipce i właściciel największego gospodarstwa, postanawia poślubić Jagnę – piękną dziewczynę, do której wzdychają mężczyźni z całej wioski. Nie wie jednak, jak bardzo namiętny romans łączy jego syna z młodą marzycielką i do jakiego zamieszania i konfliktów doprowadzi ta skomplikowana relacja. Powieść „Chłopi”, która przyniosła Reymontowi międzynarodową sławę, w 1924 roku została nagrodzona literacką Nagrodą Nobla. Pisarz doskonale maluje słowem obraz mieszkańców polskiej wsi u schyłku XIX wieku.Życie społeczności ukazane jest nie tylko na przestrzeni czterech pór roku, które wyznaczają rytm pracy i bytu ludzi, ale też na tle zachodzących wówczas przemian kulturowych. Mistrzowska interpretacja Marka Walczaka porywa słuchaczy w nieznany świat reymontowskich Lipiec, nie pozwalając nawet na chwilę oderwać się od emocjonującej akcji powieści. Barwny język, niejednoznaczni bohaterzy, plastyczne opisy przyrody, wartka akcja powieści zapewnią najlepszą rozrywkę, każdemu, kto będzie chciał wysłuchać jednej z najważniejszych i unikatowych powieści XX wieku.

Chłopi

Jedna z najlepszych polskich powieści w znakomitej interpretacji Wojciecha Masiaka. Stanisława Wokulskiego – przedsiębiorcy, który zakochuje się w Izabeli Łęckiej – nie trzeba nikomu przedstawiać. To jedna z tych postaci i jedna z tych historii, która u każdego wzbudza emocje i zostaje w pamięci. Podziały, granice i sztywno przypisane role – to uniwersalne problemy, które wciąż dotyczą nas samych i społeczeństwa, w którym żyjemy. „Lalka” to utwór wzorowany na dziełach największych europejskich pisarzy realistów XIX wieku, śmiało przełamujący schematy literatury pozytywistycznej. W swoim nowatorstwie Lalka stała się forpocztą nowej fazy dziejów gatunku: fazy modernistycznej. W warstwie ideowej arcydzieło Prusa odczytywane jest zwykle jako historia przepracowywania romantycznego wzorca miłości, ale łatwo w nim dostrzec także krytykę nuworyszostwa (z jednej strony) oraz arystokracji (z drugiej), a także polemikę z najbardziej rozpowszechnionymi w epoce pisarza doktrynami społecznymi i ekonomicznymi. Dla większości czytelników Lalka pozostaje jednak przede wszystkim fascynującą opowieścią. Intrygujący główny bohater, bogata galeria postaci drugoplanowych, świetnie skonstruowana fabuła i obfite w realia topograficzne i obyczajowe tło – wszystko to sprawia, że historia ambicji i miłości Stanisława Wokulskiego, jego wzlotów i upadków, należy do najchętniej czytanych polskich powieści.

Lalka

Powieść angielskiego pisarza i dziennikarza George’a Orwella należy do ścisłego kanonu literatury światowej. W alegoryczny sposób autor przedstawia reżim totalitarny, jego narodziny, mechanizmy i przemiany. Zwierzęta pewnego dnia postanawiają przejąć gospodarstwo (po namowie przez knura Majora, który zapowiedział lepszą przyszłość, wzrost produkcji i równe prawa). Kiedy zarządca zostaje wygnany, zwierzęta wspólnie tworzą siedem podstawowych zasad, które zapisują na ścianie obory, aby nikt o nich nie zapomniał. Podstawową zasadą było: Wszystkie zwierzęta są równe. Z czasem wszystko zaczyna się zmieniać, a zapowiadana idylla okazuje się antyutopią. Audiobook powstał na podstawie przekładu autorstwa Teresy Jeleńskiej.

Folwark zwierzęcy

Dziś jest dobry moment na miłość – możliwe, że kolejnego już nie będzie. Oliwia ma trzydzieści siedem lat. Po średnio udanym doświadczeniu emigracyjnym na Wyspach zdążyła dorobić się w Polsce narzeczonego, pracy w korporacji i mieszkania na kredyt. Na jej życiu ciążą jednak trudne doświadczenia z przeszłości, które nie pozwalają cieszyć się kolejnymi osiągnięciami i zbliżającym się wielkimi krokami ślubem. Oliwia zdaje sobie sprawę, że tak naprawdę wciąż przed czymś ucieka, a jej życie zatrzymało się wiele lat temu, pewnego styczniowego dnia. Autor we właściwym sobie, nasyconym goryczą stylu uświadamia, że życie daje wiele szans na podjęcie decyzji i tylko od nas zależy, czy zdążymy je wykorzystać. Angelika Zdunkiewicz, www.lustrorzeczywistosci.pl Historia Oliwii pokazuje, że każdy chce kochać i być kochanym, czasami za wszelką cenę. Miłość często okazuje się towarem deficytowym, dlatego ludziom zdarza się ją zastępować substytutami. „Miłość w czasach dyskontów” to historia o pustce, bylejakości w uczuciach i samotności, jaką odczuwamy nawet wtedy, gdy wokół nas są ludzie. Marta Mrowiec, www.martamrowiec.pl „Miłość w czasach dyskontów” to jedyny w swoim rodzaju portret ludzkiej egzystencji – tak kruchej i bezwiednie przeciekającej między palcami. Daniel Koziarski w sposób nader osobliwy pokazuje, że każdy człowiek samodzielnie decyduje o własnym losie i tylko od niego zależy, jak trwały będzie grunt, po którym przyjdzie mu kroczyć przez życie. Miłka Kołakowska, www.mozaikaliteracka.pl Daniel Koziarski – autor powieści obyczajowej pod tytułem „Miłość w czasach dyskontów” po raz pierwszy wydanej w 2018 roku.

Miłość w czasach dyskontów

Laponia Wschodnia to teren, na którym rozciągają się same bagna, mieszkańcy mówią lokalną odmianą fińskiego i dokąd nie ma po co podróżować. To część Finlandii, w której przestają działać telefony i ubezpieczenie na życie. Stąd pochodzi Elina, która co roku przed osiemnastym czerwca musi wyłowić szczupaka ze stawu Oś. Od tego zależy jej życie. Tym razem wszystko idzie nie tak, jak zaplanowała. Czas ucieka, a szczupak wciąż pływa wolno. Do tego Elina podejrzana jest o morderstwo, więc jej tropem podąża policjantka Janatuinen. Wciągająca jak lapońskie bagno powieść pełna czarów i zabobonów, w której realne miesza się z nadprzyrodzonym, chyłki jeżdżą na tylnym siedzeniu samochodu, wodniki grają z ludźmi w karty, a paskudy wchodzą w człowieka, żeby się najeść. Juhani Karila - dziennikarz, pisarz, absolwent teorii komunikacji, zdobywca tytułu Prasowego Dziennikarza Roku 2021 w Finlandii. Zajął drugie miejsce w helsińskim konkursie na debiut roku za swój zbiór opowiadań „Gorilla" (2013). Następnie wydał książkę „Omenakrokotiilin kuolema" (2016), która jest serią powiązanych ze sobą historii o przypadkowości zdarzeń. W 2019 roku ukazała się jego pierwsza powieść „Polowanie na małego szczupaka". Książka zdobyła wiele nagród w Finlandii, w tym Lapońską Nagrodę Literacką. Dotychczas przetłumaczono ją na sześć języków.

Polowanie na małego szczupaka

Pod koniec lata, po powrocie z Balbec, Albertyna zamieszkuje z narratorem w Paryżu. Jego miłość do Albertyny nabrała mrocznego odcienia. Z każdym dniem wydaje się ona mniej ładna, mniej atrakcyjna, ale strach, że ucieknie ona do innego mężczyzny (lub kobiety), każe mu trzymać ją jako więźnia. Wypytywał ją, kiedy wychodziła, i śledził ją, gdziekolwiek się udała. Miłość już go nie uszczęśliwia, przeciwnie, powoduje cierpienie, które podtrzymuje niepewność i obojętność Albertyny. On sam jest więźniem swojej niewoli i swoich uczuć zazdrości. Wydana w 1923 roku „Więźniarka" jest pierwszym pośmiertnym tomem Marcela Prousta i piątym z serii powieści równie niezwykłych, co porywających: „Poszukiwanie straconego czasu". Marcel Proust (1871-1922) był wpływowym francuskim powieściopisarzem, krytykiem i eseistą, najbardziej znanym ze swojego magnum opus składającego się z siedmiu części "W poszukiwaniu straconego czasu". Urodzony i wychowany w mieszczańskich kręgach życia, otrzymał doskonałe wykształcenie, ale był również izolowany z powodu swojej orientacji seksualnej i żydowskiego pochodzenia. Zaczęły go dręczyć liczne problemy zdrowotne i myśli depresyjne, które znalazły ujście w jego najsłynniejszej powieści. Jego spuścizna literacka składa się głównie z siedmiotomowej powieści, kilku pośmiertnie opublikowanych opowiadań, esejów, szkiców i przekładów. Często określany jako jeden z najwybitniejszych pisarzy XX wieku.

W poszukiwaniu straconego czasu

Uwięziona

Czym była miłość w obliczu gigantycznej nienawiści, śmierci i poniżenia? Czy miała prawo się z niej cieszyć, podczas gdy tylu straciło życie? Jest koniec sierpnia 1938 roku. Polka Hania Wolińska, na co dzień studentka germanistyki, jest damą do towarzystwa zamożnej niemieckiej hrabiny. Poznaje wnuka swojej pracodawczyni, hrabiego Johanna von Richter. W młodych rodzi się wzajemna fascynacja. W rodzinnej posiadłości von Richterów w Monachium, Polka naocznie styka się z hitlerowskim fanatyzmem, który ogarnia całe Niemcy. Na tle rosnącego w siłę nazizmu i niechybnej wojny w Europie, Hania i Johann zakochują się w sobie. Dziewczyna wkracza na niemieckie salony jako narzeczona hrabiego i poznaje najwyższych rangą przywódców III Rzeszy. Równocześnie zostaje zwerbowana przez polskie władze do przekazywania tajnych planów Hitlera dotyczących Polski i Europy… Z CZASEM OBOJE ZOSTAJĄ ZMUSZENI STOCZYĆ MORALNĄ WALKĘ O MIŁOŚĆ, STOJĄC PO OBU STRONACH BARYKADY. „Przepiękna, cudowna, idealna. Jedna z najpiękniejszych książek, jakie czytałam. To będzie największe odkrycie tego roku!” Justyna Chaber / ONA CZYTA „Genialna. Powieść dla fanów Słowika Kristin Hannah. Ta historia pochłonie cię bez reszty. Nigdy jej nie zapomnisz.” Magda Sobczak, Radio Pogoda

Narzeczona nazisty

Nadziei nie ma. Jest błoto, drony i betonowy strop piwnicy, jeśli masz dość szczęścia, i bunkier, który nazywasz blindażem, a zwykle jest marną jamą w ziemi. O co więc walczysz? Czy wierzysz jeszcze w sens tej walki? Na pierwszej linii frontu – na „nullu” – w odciętym rzeką kawałku świata, którego nie można oddać, choć się go nie ocali, Koń i jego towarzysze wypatrują światła, wiedząc, że to, które nadejdzie, będzie raczej rozpalającą niebo eksplozją. Na nullu braterstwo i odwaga nabierają nowego znaczenia, racjonalność ustępuje intuicji, przesądom i wierze. Są ochotnicy i są mobiki, którzy nie chcą walczyć, jest miłość krótka jak życie na froncie i bywa też internet ze starlinka. Koń to rozumie, chociaż żołnierzem jest od niedawna. Wszystko, w co dotąd wierzył i co kochał, umarło, zostawił więc za sobą zgliszcza dawnego życia w Polsce i wyjechał walczyć i szukać odkupienia – a może śmierci? Obumarły w środku poznaje Zuję, pierwszą, która nosi to imię. Zuja wyzwala w nim to, co uważał za dawno martwe. Przeszłość, o której Koń nie mówi i nie chce myśleć, ciągle powraca. Jest też pies, którego nie uzdrowił mag z Tadżykistanu.

Null

Einar z Vikny. Ochrzczony wiking. Gończy pies Chrystusa. Kim był? Rozmodlonym zdrajcą? Tym, który wierzy, wątpiąc, i który modli się przez seks? Nie znał kobiet, choć podobno miał dziewięć matek. Znał tylko ojca, pogańskiego kapłana, który kochał życie, a nienawidził świata. Gdy jego ojciec zginął, sam został synem Chrysta. Zamknięty w klasztorze przechodził kolejne szczeble mniszych wtajemniczeń. Sądził, że żyje według Reguły świętego Benedykta z Nursji, choć ktoś ukryty w mroku wciąż pociągał za sznurki. Nie mógł uwolnić się od polityki, w którą wplątano go w dzieciństwie. Mógł jej ulec albo ją tworzyć. Ukrzyżowany przez dwie siły. Rozdarty przez miłość do Niego i do Niej. Wydany na pokuszenie. W jego życie cielesność i duchowość wczepiły się, jak cierń w koronę. Akcja „Pasji według Einara” dzieje się tysiąc lat temu i dotyczy świata, który musi zmienić wiarę, ale nie potrafi zmienić siebie. Czytelnik, sięgając po Pasję, przemierzy Europę od norweskiej Północy do arabskiego Południa. Z długim postojem w mroku średniowiecznego klasztoru. Trzecia odsłona „Północnej Drogi” potwierdza, iż w tej opowieści historia jest tylko kanwą dla na wskroś współczesnych bohaterów. Autorka zaś dowodzi, że potrafi wciągać Czytelnika w wykreowany przez siebie świat. Przekonuje, że można opowiedzieć tę historię po raz kolejny, wciąż zwiększając tempo akcji, zmieniając scenerie i zaskakując zakończeniem. Oczekiwanie na ciąg dalszy wzrasta!

Pasja według Einara

Bogumił Korzyński rozpoczyna pracę w warszawskim Szpitalu Dzieciątka Jezus. Jest rok 1850. Siedem lat wcześniej świat odrzuca Horacego Wellsa i jego wynalazek – znieczulający eter – doprowadzając nieszczęsnego dentystę do szaleństwa i samobójczej śmierci. Dwa lata wcześniej pod kołami pociągu ginie Gustav Michaelis, bezskutecznie próbujący wprowadzić zasady aseptyki na sale porodowe. Szpital połowy XIX wieku wciąż spływa ropą, krwią i brudem, a najlepszym chirurgiem jest ten, który potrafi w jak najkrótszym czasie wykonać operację i nie zabić przy tym pacjenta. Bogumił pragnie zostać ginekologiem i tym samym pomóc kobietom takim jak jego żona, która kolejny poród niemalże przypłaca życiem. Jednocześnie doktor zmaga się z własnymi demonami i przeszłością, o której ani żona, ani jej powszechnie szanowana rodzina lekarska nie mają pojęcia. W codziennej praktyce i korespondencji ze światowymi autorytetami medycznymi towarzyszy mu zafascynowana medycyną i znająca języki szwagierka Augusta, która marzy, żeby zostać lekarką. Tymczasem zawód ten jest zarezerwowany wyłącznie dla mężczyzn. Kobiety nie mają wstępu na uniwersytety. Nobliwa kadra medyczna jest niechętna wszelkim reformom. Augusta znajduje jednak sposób, żeby wedrzeć się do zamkniętego dla kobiet grona uczniów Hippokratesa… W powieści prawdziwe odkrycia światowej medycyny przeplatają się z osobistą historią rodzinną bohaterów, co pokazuje trudności, przed jakimi stawali polscy lekarze w drugiej połowie XIX wieku. Z wielkim zainteresowaniem przeczytałam tę pozycję. Miałam wrażenie, że trzymam kolejną pozycję Jürgena Thorwalda. Czuje się wyraźnie, że autorka ma związki z medycyną. Swobodnie posługuje się terminologią, nieobca jest jej historia postępów w dziedzinie anestezjologii, położnictwa czy epidemiologii. Książkę czyta się jednym tchem. dr hab. Anna Marek, historyczka medycyny

Uczniowie Hipokratesa

Uczniowie Hippokratesa. Doktor Bogumił

W produkcji tego audiobooka wzięło udział ponad 70 znakomitych aktorów m.in. Krzysztof Banaszyk, Mariusz Benoit, Marcin Bosak, Jacek Braciak, Anna Dereszowska, Krzysztof Gosztyła, Kazimierz Kaczor, Marian Opania, Maria Pakulnis, Wojciech Pszoniak, Henryk Talar, Dorota Segda, Wiktor Zborowski. Dzięki wyjątkowej muzyce skomponowanej przez Adama Skorupę oraz efektom dźwiękowym umiejętnie wplecionym w fabułę audiobook skutecznie wciąga słuchacza w świat pełen magii, doznań i emocji. Później mówiono, że człowiek ów nadszedł od północy, od Bramy Powroźniczej. Nie był stary, ale włosy miał zupełnie białe. Kiedy ściągnął płaszcz, okazało się, że na pasie za plecami ma miecz. Białowłosego przywiodło do miasta królewskie orędzie: trzy tysiące orenów nagrody za odczarowanie nękającej mieszkańców Wyzimy strzygi. Takie czasy nastały. Dawniej po lasach jeno wilki wyły, teraz namnożyło się rozmaitego paskudztwa – gdzie spojrzysz, tam upiory, bazyliszki, diaboły, żywiołaki, wiły i utopce plugawe. A i niebacznie uwolniony z amfory dżinn, potrafiący zamienić życie spokojnego miasta w koszmar, się trafi. Tu nie wystarczą zwykłe czary ani osinowe kołki. Tu trzeba zawodowca. WIEDŹMINA. Mistrza magii i miecza. Tajemną sztuką wyuczonego, by strzec na świecie moralnej i biologicznej równowagi.

Wiedźmin. Ostatnie życzenie

Świat nie zginął i nie spłonął. Przynajmniej nie cały. Ale i tak było wesoło. Zwłaszcza Reinmarowi z Bielawy, zwanemu także Reynevanem, zielarzowi i uczonemu medykowi, spokrewnionemu z wieloma możnymi ówczesnego świata. Młodzieniec ten, zakochawszy się w pięknej i obdarzonej temperamentem żonie śląskiego rycerza, przeżywa niezapomniane chwile miłosnych uniesień. Do czasu, kiedy wyłamując drzwi, wdzierają się do komnaty krewniacy zdradzanego małżonka. I w tym momencie Reynevanowi przestaje być wesoło. Komentując Reynevanową skłonność do zakochiwania się, Zawisza Czarny, "rycerz bez skazy i zmazy", stwierdził: "Oj, nie umrzesz ty, chłopaczku, śmiercią naturalną!" Zawiszę, wziętego do niewoli, wkrótce ścięli Turcy. A co z Reynevanem?

Trylogia husycka

Narrenturm cz. 2

Porywająca powieść, której akcja rozgrywa się na Łysej Górze, w legendarnym miejscu spotkań czarownic. 1137 rok. Na Łysej Górze, w miejscu legendarnego sanktuarium Bogini Leli i jej synów, Lela i Polela, zostaje wybudowane opactwo Świętego Krzyża. Wprowadzają się do niego mnisi benedyktyńscy, którzy nie znają lokalnego języka, nie rozumieją tutejszych zwyczajów i obrzędów. Według wyznawców nowej wiary dzwony opactwa mają swoją nadzwyczajną mocą przeganiać wiedźmy i krzewić chrześcijaństwo. Odtąd kapłanów Starych Bogów za odprawianie pogańskich rytuałów będą czekać okrutne kary. Nawojka, zielarka i uzdrowicielka, czarownica z babki prababki, jako pierwsza ma odwagę przeciwstawić się nowo przybyłym. To ona została wybrana przez Welesa, by stanąć w obronie świata, jaki dotychczas znała. To ona da początek legendom o czarownicach z Łysej Góry. Po śmierci babki, wiejskiej znachorki i jej nauczycielki, brat Nawojki, Sieciech, chce zmusić ją do poślubienia owdowiałego pijaka, którego nie chciała żadna inna kobieta. Nawojka ma jednak inne plany. Święte miejsca pogańskich obrzędów są coraz częściej zajmowane przez duchownych. Dziewczyna jednoczy siły z zielarkami, kapłankami i czarownicami z okolicznych wiosek, aby działając w ukryciu i przenosząc się z miejsca na miejsce, stawić czoła wspólnemu wrogowi.

Panna. Gołoborze. Tom 1

„Przygotuj się na najlepsze, lecz nie bój się najgorszego.” „…ale właśnie dlatego nie pojmują, czym jest władza ani tego, że wojna jest życiem, a życie jest śmiercią.” Przełom XVI i XVII wieku – czas wielkich odkryć, dalekich podróży, zdobywania nowych ziemi zakładania kolonii. Los rzuca angielskiego żeglarza Johna Blackthorne’a, do kraju kwitnącej wiśni. Bohater trafia tam w przełomowym momencie historii Japonii, tuż po śmierci genialnego wodza, który zjednoczył i zreformował kraj. Blackthorne walczy o przeżycie pośród meandrów japońskiego dworu, który aż kipi od spisków i knowań. Musi być bardzo czujny, aby rozpoznać, kto jest jego wrogiem, a kto prawdziwym przyjacielem. Pragnie odnaleźć właściwą ścieżkę, która pozwoli mu powrócić na europejską ziemię. Nie jest to proste w kraju samurajów, gdzie walka o władzę i panowanie w niczym nie przypomina zachodniej rzeczywistości. Ta monumentalna, wielowątkowa powieść to historia zderzenia się dwóch cywilizacji, ale też piękna opowieść o honorze, poświęceniu i o miłości przeplatającej się z nienawiścią. Powieść została zekranizowana i wpisała się na stałe do kanonu najważniejszych dzieł XX wieku.

Saga Azjatycka

Shogun

Czy jedne wakacje mogą wszystko zmienić? Harriet i Wyn to para idealna – pasują do siebie jak świeża bułka z masłem, gin z tonikiem, Blake Lively i Ryan Reynolds. Każdego roku przez ostatnie dziesięć lat spędzali tydzień w domku w Maine, pijąc wino, jedząc ser i owoce morza oraz rozkoszując się morskim powietrzem w towarzystwie swoich przyjaciół. Tak miało być i tym razem. Z jednym drobnym szczegółem. Harriet i Wyn zerwali sześć miesięcy temu. I nadal nikomu o tym nie powiedzieli… Ale to ostatni raz, kiedy będą tu wszyscy. Domek jest na sprzedaż, a oni nie potrafią znieść myśli, że ich rozstanie złamie serce również ich najbliższym. Dlatego postanawiają zachowywać się jak para jeszcze przez tydzień. Czy można udawać zakochanych tak, by nikt się nie zorientował, przed ludźmi, którzy znają cię najlepiej na świecie?

Happy Place

Narodził się Knut. Trzecie dziecko Świętosławy, jedyne, które w chwili przyjścia na świat okrzyknięto "synem królowej”. Coraz więcej graczy przestawia piony tej historii. Bolesław w sekrecie przed siostrą swata Tyrę z Tryggvasonem, jarl Sigvald, powtarzając: "jomswikingowie nie wtrącają się w sprawy królów”, sam zaczyna w nich mieszać. Sven pielęgnuje swą niechęć do Olava, "drugiego wodza”. Tyra znika. Tak kończy się Harda. Teraz nadchodzi czas Królowej. Nowi gracze i nowy wymiar tej historii. Od Roskilde do krainy zórz polarnych. Od Poznania przez Merseburg do Budziszyna, przez wszystkie wielkie wojny Bolesława. Od Pragi po Kijów. Od Gniezna przez tajemniczy Kałdus. I do Anglii, bo przecież nie jest tajemnicą, kim stanie się "syn królowej"...

Harda Królowa

Królowa

Wielowątkowa i arcyciekawa opowieść o życiu wikingów na przełomie pierwszego tysiąclecia. Uległem fascynacji historią Halderd, doceniając urodę narracji i zdolności Autorki w rekonstrukcji ducha tamtych czasów. Szczególna wartość książki Elżbiety Cherezińskiej polega na tym, że uczyniła ona bohaterami nie bezwzględnych wojowników, miesiącami przebywających na łupieżczych wyprawach z dala od domów, lecz dzielne i dumne kobiety. Ja jestem Halderd to tryumf kobiecego pierwiastka, który wbrew stereotypom niesie w sobie prawdziwą siłę, a historia to jedynie kostium, pod którym kryje się na wskroś współczesna opowieść. Andrzej Rostocki, autor listy bestsellerów "Rzeczpospolitej" i "Notesu Wydawniczego"

Ja jestem Halderd

Międzynarodowy bestseller, który rozpali cię w te wakacje! Zabawna historia miłosna pośród skwierczącego upałem lata. January Andrews to popularna autorka romansów, która ma w sercu i na koncie jedynie ogromną pustkę. Augustus Everett, poważny znany literat, gardzi szczęśliwymi zakończeniami i uważa, że prawdziwa miłość to bajka. Dzieli ich prawie wszystko, za to łączy fakt, że przez następne trzy miesiące będą mieszkać w sąsiednich domkach na plaży, walcząc z pisarską blokadą i twórczą niemocą. Tymczasem koniec lata to nieprzekładalny termin oddania ich bestsellerów. Zawierają zakład i wymieniają się tematami książki. Zaczyna się wyścig. Wygra ten, kogo książka ukaże się jako pierwsza. Tylko że opowiadanie sobie nawzajem życiowych historii może nieść ze sobą poważne ryzyko. I wywrócić świat do góry nogami.

Beach Read

„Siekierezada” to dzieło skupiające w sobie najlepsze cechy całego dorobku literackiego Edwarda Stachury. To opowieść o ciężkiej pracy przy wyrębie lasu, o przyjaźni, miłości i śmierci. Bohater „Siekierezady" Janek Pradera jest w zasadzie z tej samej gildii co jego poprzednik z „Całej jaskrawości" Edmunt Szerucki, wydaje się też podobny do narratora wczesnych opowiadań. Jest mianowicie wędrowcem. Podróżowanie Stachury stało się znakiem-symbolem dla jego czytelników. I podstawą późniejszego budowania mitu poety w drodze, poety bez ograniczeń, wolnego obywatela świata. Janek Pradera jest przeto człowiekiem wolnym, co nie znaczy, że ignorującym jakąkolwiek postać zakotwiczenia. Ma przecież damę swojego serca, Gałązkę Jabłoni, nie do końca zresztą wiadomo, czy postać realną, czy może raczej poetycki miraż. W każdym razie Gałązka Jabłoni jawi się czasem Praderze jedynym sensownym wektorem i punktem odniesienia, być może potencjalną przystanią i celem. Wędrowiec musi jednak za swoją wolność płacić. Jest wszak obcym dla innych, których w drodze spotyka, niełatwo mu znaleźć przyjaźń, niełatwo dzielić się swoją poetycką wrażliwością. Warto do „Siekierezady" powracać, bo niewiele jest w naszej literaturze książek, wydawałoby się, tak lekko napisanych i tak przejmujących zarazem. [Mirosław Pęczak, polityka.pl] Powieść najwyższych literackich lotów, a jednocześnie prosta i w tej prostocie piękna, urokliwa, kojąca. Świat wykreowany przez autora nie jest bajką – to okrutna, pełna cierpienia codzienność zawierająca tęsknotę za miłością, walkę o byt i alkoholowe kojenie ran. To proza za którą można pokochać Stachurę i wniknąć w jego odczuwanie na zawsze. [Łukasz, lubimyczytac.pl] Główny bohater „Siekierezady”, Janek Pradera, uciekając od wspomnień i dotychczasowego życia, zatrudnia się przy wyrębie lasu gdzieś na Ziemiach Odzyskanych. Tam poznaje ludzi miejscowych, głównie przesiedleńców, zżywa się z nimi i żyje tak jak oni. Wywija razem z nimi siekierą, pije bimber i chodzi na zabawy. Ale choć to proste życie ma dla niego nieodparty urok, nie pozwala mu do końca uciec od dawnych problemów i tęsknoty. Silnym środkiem wyrazu użytym w „Siekierezadzie” jest język. Autor swobodnie żongluje słowami, interpunkcją, wielością epitetów. Bierze sobie jakąś myśl i obudowuje zręcznymi sformułowaniami. Akcji jako takiej nie ma tu dużo, ale narracja mknie szybko, narrator snuje liczne dygresje i zręcznie przeskakuje z tematu na temat. W warstwie językowej książka jest naprawdę niepowtarzalna. Książka daje też wiele okazji do uśmiechu i w toku lektury chciałoby się ją wręcz nazwać optymistyczną. Jednak im bardziej się zagłębiamy w treść, tym częściej ten optymizm jest przetykany uczuciami zgoła odmiennymi – nostalgią, smutkiem i jakimś nieokreślonym niepokojem. Choćby i dla tego przeplatania się uśmiechu i nostalgii warto „Siekierezadę” przeczytać. [stock, biblionetka.pl] Ależ to była przyjemność! Książka dla fanów pięknego języka i zwykłych historii, opowiedzianych w sposób niezwykły. Gałązka Jabłoni i ta mgła, ta mgła… Książka wyjątkowa, pełna miłości i strachu jednocześnie. Tak prawdziwa. Bardzo polecam. [Aniuta, lubimyczytac.pl] Nota: przytoczone powyżej opinie są cytowane we fragmentach i zostały poddane redakcji. FILM „SIEKIEREZADA”: Książka została sfilmowana przez Witolda Leszczyńskiego. Premiera odbyła się w roku 1985. W filmie tym wystąpili m.in.: Edward Żentara, Ludwik Pak, Daniel Olbrychski, Franciszek Pieczka, Marta Żentara, Ludwik Benoit. Film został obsypany nagrodami: Złote Lwy Gdańskie 1986, Złote Grono, Łagów 1986, Nagroda Forum Młodego Kina, Berlin 1987. Kreujący główną rolę Edward Żentara został uhonorowany Złotym Ekranem (1986) oraz Nagrodą im. Zbyszka Cybulskiego (1987). TŁUMACZENIA „SIEKIEREZADY”: Książka ta została przetłumaczona na bułgarski, czeski, hiszpański, słowacki i węgierski. WIKICYTATY Z „SIEKIEREZADY”: https://pl.wikiquote.org/wiki/Siekierezada_albo_Zima_le%C5%9Bnych_ludzi Projekt okładki: Justyna Niedzińska.

Siekierezada albo Zima leśnych ludzi

"Pierścień, który otwiera wrota dusz Miecz, który jednoczy śmiertelnych Orzeł, z którego zrodzi się królestwo Środek średniowiecznej Europy, a w nim rozbite na małe księstwa państwo rywalizujących ze sobą Piastów. „Nie daj Boże zjazd piastowski!” - nie ma zgody między członkami dynastii, nie ma króla, a polityczne sojusze błyskawicznie zmieniające się w konflikty osłabiają coraz bardziej Polskę. Rosnący w siłę sąsiedzi spoglądają łakomie na ciągle pusty tron i odkrawają dla siebie kolejne terytoria, a w ostępach dziewiczych puszcz czają się pradawne pogańskie siły. W kotle historii mieszają podstępne wiedźmy, a wpływowe żony i potężne patronki nie szczędzą wysiłków, aby ochronić pradawne rody. Ale może nie wszystko przepadło… Wśród naznaczonego klątwą piastowskiego dziedzictwa pojawia się niczym Święty Graal młody książę Starszej Polski - Przemysł, a wprawne oko wybitnego dyplomaty Jakuba Świnki dostrzega ledwie tlącą się na horyzoncie iskierkę nadziei. Czy jest jeszcze szansa, że potężne niegdyś państwo polskie odzyska dawną świetność? Wszystko zaczyna się od marzeń… Elżbieta Cherezińska z pasją opisuje prawie nieznane współczesnym czasy, ożywia dawno zapomnianych prawdziwych bohaterów i wyczarowuje tak niesamowity klimat, że nie sposób nie rozkochać się w historii Polski, która mimo, że jest krwawa, podstępna i bratobójcza pasjonuje i wciąga do ostatniego zdania."

Odrodzone królestwo

Korona śniegu i krwi

Andrzej Sapkowski, arcymistrz światowej fantasy, zaprasza do swojego Neverlandu i przedstawia uwielbianą przez czytelników i wychwalaną przez krytykę wiedźmińską sagę! Ciri wpatruje się w wypukły relief przedstawiający ogromnego łuskowatego węża. Gad, zwinąwszy się w kształt ósemki, wgryzł się zębiskami we własny ogon. To pradawny wąż Uroboros. Symbolizuje nieskończoność i sam jest nieskończonością. Jest wiecznym odchodzeniem i wiecznym powracaniem. Jest czymś, co nie ma ani początku, ani końca. A to, że Uroboros gryzie swój ogon, oznacza, że koło jest zamknięte. Ciri, córko Pavetty! Wjedź w portal, podążaj drogą wiodącą na spotkanie przeznaczenia! Koło się zamknęło – myśli Ciri, zamykając oczy. „Jadę, Geralt! Nie zostawię cię samego!” Coś się kończy, coś się zaczyna. W każdym momencie czasu kryje się wieczność.

Wiedźmin. Pani Jeziora

rank|desc

publishdate|desc

publishdate|asc

rating|desc

title|asc

audioduration|desc

audioduration|asc

Powieści

Mit BookBeat kannst du über 1 Million Hörbücher und E-Books auf deinem Smartphone und Tablet genießen. Teste gratis!

BookBeat - Hörbücher und E-Books direkt auf dem Handy. Teste gratis!

Sofern du nicht auf einer Abenteuerreise bist, solltest du dich auf der Webseite für {country} registrieren.

Polnische Romane

Über uns

Folge uns

Hilfe & Kontakt

Info

BookBeat

BookBeat herunterladen