Przedwczesna pobudka. Jeszcze przed świtem. Chłód nie pozwala się wybudzić. Powieki odmawiają posłuszeństwa, a trzeba wstać. Ojciec decyduje, że czas jechać. Syn nie wie dokąd. Wsiadają do samochodu i ruszają. Krople deszczu spływają po szybie. Ojciec coś ukrywa. Coś, co budzi w nim strach i niepokój. Dlaczego nagle opuszczają miasto? Wydarzyło się coś złego? A może zło dopiero nadchodzi? Wkrótce Tarnowskie Góry pokryją się dymem. I już nic nie będzie jak dawniej.
Wojciech Gunia (ur. 1983) – polski pisarz, publicysta oraz tłumacz. W swojej twórczości porusza się w tematyce dziwności i grozy. Jest absolwentem polonistyki na Uniwersytecie Jagiellońskim. Debiutował w 2013 roku opowiadaniem w antologii „Po drugiej stronie. Weird fiction po polsku". Prowadzi blog „Labirynt z liści". Jest redaktorem prowadzącym w polskim roczniku weird fiction „Sny umarłych". W 2021 roku ukazały się „Złe wszechświaty" – połączenie albumu fotograficznego i tomu prozy poetyckiej.
