Daan Borrel vanuit een kamer in Berlijn een brief aan haar
vriend. De brief draait uit op een zelfbevragend relaas over seksualiteit,
intimiteit en autonomie. Mag je elk verlangen onderzoeken
en uitleven? En hoe combineer je dat met een
behoefte aan verbintenis? Hoe kunnen vrouwen hun eigen verlangens volgen als ze nooit hebben geleerd daarmee om te gaan? Of zijn mannen hier net zo slecht in? Is het de geest of het lichaam dat verlangens creëert? En in hoeverre worden die bepaald door verhalen?
In dit persoonlijke essay zien we Daan Borrel in haar hongerige zoektocht naar antwoorden. Ze richt zich tot literatuur, filosofie, popmuziek en films, maar ook tot haar eigen lijf en tot de vrouwen die het opgevoed hebben. Soms is liefde dit geeft een intieme blik in het hoofd én de onderbuik van iemand die in alle nuance probeert haar seksualiteit te begrijpen.
