Ikonisen ranskalaiskirjailijan moderni muistelmaklassikko. Annie Ernaux kuvaa ainutlaatuisessa muistelmateoksessaan sotienjälkeistä Eurooppaa, jossa voi löytää ammatin, perustaa perheen ja erota, ja jota leimaavat elintasoerot, maaseudun autioituminen, populismi ja kuluttamisen elämäntapa. Kirjailijan muistot ja ajatukset punoutuvat yhteen populäärikulttuuristen teosten ja historiallisten tapahtumien kanssa. Syntyy kollektiivinen muistelma, joka on intiimi ja tunnistettava, yksityinen ja yleinen. Se luotaa mennyttä aikaa ja sitä, jota me parhaillaan elämme. Teos oli ilmestymisvuonnaan 2008 Ranskassa myyntimenestys, ja sittemmin se on kerännyt runsaasti kansainvälistä huomiota, mm. Booker-ehdokkuuden vuonna 2019. "Yksi ranskalaisen kirjallisuuden mestariteoksista" Édouard Louis (Ei enää Eddy) "Yksi parhaista kirjoista, joita koskaan tulet lukemaan." Deborah Levy

Vuodet

Eleetön ja hyytävän tarkkanäköinen kuvaus laittomasta abortista. Sen sijaan, että yrittäisi unohtaa traumaattisen kokemuksen, Ernaux katsoo suoraan sitä kohti ja pakottaa lukijankin näkemään tilanteen julmuuden: ei-toivottu raskaus tuhoaisi naisen mahdollisuudet edetä elämässä, abortti taas merkitsee rikoksentekijäksi ryhtymistä. Se on koettava salaa, yksin ja pahimmillaan kuolemanvaaralle altistuen. Pieni, väkevä teos kuvaa yksilön tarinan kautta suurta yhteiskunnallista ilmiötä.

Tapaus

Nobel-palkitun kirjailijan tilinteko äideistä ja tyttäristä, nuoruudesta ja ikääntymisestä, unelmista ja todellisuudesta. Kun kirjailijan äiti kuolee Alzheimerin tautiin, hän kaivautuu menneeseen ja yrittää saada kokoon kuvaa tästä omana itsenään - naisena jolla oli myös tyttären ulkopuolinen elämä. Teos on tutkielma tiiviistä mutta vaikeasta äiti-tytärsuhteesta, jossa molemmat häpeävät toisiaan. Ernaux'n voimalliset teokset Äidistä ja Isästä sijoittuvat aikaan ennen Vuodet-teosta, jossa kirjailija käy läpi omaa elämäntarinaansa. Annie Ernaux sai kirjallisuuden Nobel-palkinnon vuonna 2022.

Äidistä

Viisikymppinen naiskirjailija rakastuu lähes 30 vuotta nuorempaan mieheen. Tunteilemattomalla kertojanäänellä hän käy läpi intohimon hetkiä. Tarina ei kerro rakastavaisten huomiota herättävästä ikäerosta tai vanhenevan naisen seksuaalisuudesta; sen sijaan Ernaux analysoi halun, vallan ja kateuden suhdetta. Pieni mutta pakahduttava teos on huikea tiiviste nobelistin koko tuotannon olennaisimmista kysymyksistä.

Nuori mies

Nobel-palkitun kirjailijan vahva, koskettava kuvaus isästä ja tyttärestä. Annie Ernaux'n isä kuoli tarkalleen kaksi kuukautta sen jälkeen kun Ernaux valmistui opettajaksi. Eleettömän armottomassa teoksessaan Isästä hän pyrkii lähestymään isäänsä - kouluttamatonta, työteliästä ja tunnekylmää miestä - sekä sitä häpeää, jota hän on tuntenut lapsuusvuosien köyhyydestä ja syrjäytyneisyydestä lähtien. Isä onnistui itse etenemään maatyöläisestä kauppiaaksi mutta ei sietänyt tyttärensä sosiaalista nousua sivistyneistöön. Ernaux tarkastelee Ranskaa, joka tuntuu kaukaiselta mutta joka on vain parin sukupolven takainen. Ernaux'n voimalliset teokset Äidistä ja Isästä sijoittuvat aikaan ennen Vuodet-teosta, jossa kirjailija käy läpi omaa elämäntarinaansa. Annie Ernaux sai kirjallisuuden Nobel-palkinnon vuonna 2022.

Isästä

Puhtaassa intohimossa pariisilainen kirjailija aloittaa kiihkeän suhteen varatun ulkomaalaisen miehen kanssa. Puhelut ja tapaamiset onnistuvat harvakseltaan, mutta niiden odotus, muistelu ja ikävöinti täyttää naisen elämän kokonaan. Intohimosta tulee pakkomielle, ja suhteen vääjäämättä päättyessä nainen suistuu epätoivoon. Ensi kertaa vuonna 1996 suomeksi ilmestynyt, nobel-voittaja Annie Ernaux'n kenties kohutuin teos julkaistaan nyt uutena käännöksenä.

Puhdas intohimo

In her spare, stark style, Annie Ernaux documents the desires and indignities of a human heart ensnared in an all-consuming passion. Blurring the line between fact and fiction, an unnamed narrator attempts to plot the emotional and physical course of her two-year relationship with a married foreigner where every word, event, and person either provides a connection with her beloved or is subject to her cold indifference. With courage and exactitude, she seeks the truth behind an existence lived entirely for someone else, and, in the pieces of its aftermath, she is able to find it.

Simple Passion

”Jag skriver inte för att du dog. Du dog för att jag skulle skriva, det gör en stor skillnad.” Den andra dottern är ett brev till författarens äldre syster, som hon aldrig fick träffa eftersom systern dog vid sex års ålder, två år innan hon själv föddes. På enbart sjuttio sidor lyckas Annie Ernaux skriva berättelsen om att växa upp som den ”den andra dottern”, hon som aldrig skulle ha fötts om inte den första dottern hade dött, eftersom familjens ekonomi bara tillät ett barn. Det är en gripande berättelse om det osagda, den hemliggjorda. Flickan Annie råkar vid tio års ålder höra modern berätta för en väninna om den förstfödda, hon som dog ”som ett litet helgon”. Och genom livet insisterar en fråga på svar: Varför du, varför jag?

Den andra dottern

I Simpel lidenskab dokumenterer Annie Ernaux et kærlighedsforhold, hun havde til en gift mand, da hun var omkring halvtreds år. Forholdet varer to år, og i den periode forbinder hun alt, hvad der møder hende, med den mand, hun elsker og begærer. Simpel lidenskab er et litterært og antropologisk studie af et hjerte i brand. Med præcision og mod undersøger Ernaux sin egen tilstand i en periode af sit liv, hvor hun ikke foretog sig andet end at vente på en mand. ”Et værk af lyrisk præcision og diamanthård klarhed.” New Yorker

Simpel lidenskab

Ook ik heb dat meisje willen vergeten. Haar echt vergeten, oftewel geen zin meer hebben om nog over haar te schrijven. Niet meer denken dat ik moet schrijven over haar, over haar verlangen, haar waanzin, haar stompzinnigheid en haar hoogmoed, haar honger en haar opgedroogde bloed. Het is me nooit gelukt. Annie Ernaux duikt diep in de zomer van 1958, de zomer waarin ze voor het eerst met een man naar bed ging, tijdens een vakantiekamp in Normandië. Die nacht bracht een schokgolf teweeg die twee jaar lang in haar lichaam en in haar leven zou blijven natrillen. Met gebruikmaking van de onuitwisbare beelden aangedragen door haar herinneringen, van foto's en van brieven die ze schreef aan vriendinnen, onderzoekt ze het meisje dat ze is geweest, in een onverbiddelijke slingerbeweging tussen vroeger en nu. Nobelprijs voor Literatuur 2022

Meisjesherinneringen

Een dochter schrijft over haar overleden vader. Zij is nu lerares. Hij werkte zich van boerenknecht op tot kleine winkelier. Zij heeft de sociale grenzen die hem gesteld waren doorbroken. 'Dat ik tot een wereld behoorde die op hem had neergekeken,' was tegelijk zijn trots en tragiek. Zij blikt terug op haar armelijke jeugd en overdenkt haar gehechtheid aan dat milieu, waarvan zij niettemin sterk is vervreemd. 'Boeken, muziek, dat is goed voor jou,' zegt hij. 'Ik heb dat niet nodig om te leven.' Dit ingeklonken verhaal, waarin afstand en intimiteit tegelijk aanwezig zijn, heeft een universele dimensie.

De plek

'Mijn moeder is gestorven op maandag 7 april [1986] in het bejaardencentrum van Pontoise, waar ik haar twee jaar geleden had geplaatst.' Deze nuchtere beginzin noteert Annie Ernaux een week na de dood van 'de enige vrouw die werkelijk iets voor mij betekend heeft'. Ze gaat door met schrijven in de hoop dat het iets oplevert 'op het raakvlak van het persoonlijke en algemene, van de mythe en de geschiedenis [...] een waarheid over mijn moeder [...] die slechts met woorden gevonden kan worden.' Het resultaat is een tekst die, in droge en concrete taal, een heel persoonlijke en universele smart onthult.

Een vrouw

'Sinds vorig jaar september heb ik niets anders meer gedaan dan wachten op een man, wachten tot hij me zou bellen en naar me toe zou komen.' Een ouder wordende schrijfster begint een liefdesaffaire met een hoge ambtenaar. De vrouw leeft in een roes en geeft zich volledig over aan haar hartstocht. Heel haar zijn staat in het teken van deze ene aanbeden man. Dan slaat alles om: achterdocht en jaloezie verdrijven de liefde. De roes maakt plaats voor leegte en pijn. Het verdriet om de voorbije passie kent geen genezing.

Alleen maar hartstocht

Dit boek is een collectieve autobiografie van onze tijd. Het vertelt het verhaal over de periode 1941-2006 door de lens van het geheugen, van tegenwoordige en herinnerde indrukken, culturele gewoonten, taal, foto's, boeken, liedjes, radio, televisie, reclame en krantenkoppen. Annie Ernaux slaagt erin een vorm te vinden die zowel subjectief als onpersoonlijk, particulier als collectief is, een nieuw genre in feite, dat beoogt het verleden te vangen. Als vermenging van autobiografische fictie en sociologie is De jaren 'een Op zoek naar de verloren tijd van ons tijdperk van mediadominantie en consumentisme' (The New York Times), een monumentale bijdrage aan de twintigste-eeuwse Franse geschiedenis zoals weerspiegeld in het leven van één vrouw. Nobelprijs voor Literatuur 2022

De jaren

WINNER OF THE 2022 NOBEL PRIZE IN LITERATURE A sensational celebration of Annie Ernaux's work—featuring collected writing by critics, journalists, and 24 previously unpublished pieces by the Nobel Prize winner herself—offering a full view of the author's life, writing style, reception by readers, and her thoughts and influence. For fans new to Annie Ernaux as well as longtime readers comes this collection of interviews, critical analysis, and diary excerpts. Magisterial in scope and size, Annie Ernaux: Writing, The Other Life was compiled and edited by Pierre-Louis Fort and was first published in France by Éditions de L'Herne in 2022, a few months before she received the Nobel Prize in Literature. The anthology includes twenty-four previously unpublished Ernaux pieces, as well as literary criticism, essays, interviews, diary entries, letters, and more. Never before published in English, this extensive collection is the fruit of collaboration between six celebrated translators and a groundbreaking work of scholarship and rumination.

Writing, the Other Life

A powerful meditation on ageing and familial love, I Remain in Darkness recounts Annie Ernaux's attempts to help her mother recover from Alzheimer's disease, and then, when that proves futile, to bear witness to the older woman's gradual decline and her own experience as a daughter losing a beloved parent. Haunting and devastatingly poignant, I Remain in Darkness showcases Ernaux's unique talent for evoking life's darkest and most bewildering episodes.

I Remain in Darkness – WINNER OF THE 2022 NOBEL PRIZE IN LITERATURE

Taking the form of random journal entries over the course of seven years, Exteriors concentrates on the ephemeral encounters that take place just on the periphery of a person's lived environment. Ernaux captures the feeling of contemporary living on the outskirts of Paris: poignantly lyrical, chaotic, and strangely alive. Exteriors is in many ways the most ecstatic of Ernaux's books – the first in which she appears largely free of the haunting personal relationships she has written about so powerfully elsewhere, and the first in which she is able to leave the past behind her.

Exteriors – WINNER OF THE 2022 NOBEL PRIZE IN LITERATURE

Considered by many to be the 2022 Nobel Prize in Literature laureate's defining work, The Years is a narrative of the period 1941 to 2006 told through the lens of memory, impressions past and present, cultural habits, language, photos, books, songs, radio, television, advertising and news headlines. Annie Ernaux invents a form that is subjective and impersonal, private and collective, and a new genre – the collective autobiography – in order to capture the passing of time. At the confluence of autofiction and sociology, The Years is 'a Remembrance of Things Past for our age of media domination and consumerism' ( New York Times), a monumental account of twentieth-century French history as refracted through the life of one woman.

The Years – WINNER OF THE 2022 NOBEL PRIZE IN LITERATURE

'I too wanted to forget that girl. Really forget her, that is, stop yearning to write about her. Stop thinking that I have to write about this girl and her desire and madness, her idiocy and pride, her hunger and her blood that ceased to flow. I have never managed to do so.' In A Girl's Story, her latest book, Annie Ernaux revisits the summer of 1958, spent working as a holiday camp instructor in Normandy, and recounts the first night she spent with a man. When he moves on, she realizes she has submitted her will to his and finds that she is a slave without a master. Now, sixty years later, she finds she can obliterate the intervening years and return to consider this young woman whom she wanted to forget completely. In writing A Girl's Story, which brings to life her indelible memories of that summer, Ernaux discovers that here was the vital, violent and dolorous origin of her writing life, built out of shame, violence and betrayal.

A Girl's Story – WINNER OF THE 2022 NOBEL PRIZE IN LITERATURE

In her latest work, Annie Ernaux recounts a relationship with a student thirty years her junior – an experience that transforms her, briefly, back into the 'scandalous girl' of her youth. When she is with him, she replays scenes she has already lived through, feeling both ageless and closer to death. Laid like a palimpsest on the present, the past's immediacy pushes her to take a decisive step in her writing – producing, in turn, the need to expunge her lover. At once stark and tender, The Young Man is a taut encapsulation of Ernaux's relationship to time, memory and writing.

The Young Man – WINNER OF THE 2022 NOBEL PRIZE IN LITERATURE

The Use of Photography recounts a passionate love affair between Annie Ernaux and the journalist and author Marc Marie, after the two met in January 2003. Ernaux had been receiving intensive chemo for breast cancer during the prior three months, and had lost all her hair from the treatments. At the end of January she had surgery, followed by radiation therapy. The affair took place in different locations and Ernaux describes how, shortly after it began, she found herself entranced each morning by the sight of clothes strewn about, chairs out of place and the remains of their last meal of the evening still on the table – and how painful it felt to put things back in order afterwards. She went and got her camera, and began to take photographs of the scenes of disarray. When she told Marc Marie what she had done, he said he had felt the same desire. Translated by Alison L. Strayer into English for the first time, The Use of Photography is an extraordinary meditation on eroticism, photography and writing, a major work by the 2022 Nobel Prize in Literature laureate.

The Use of Photography

Annie Ernaux's father died exactly two months after she passed her exams for a teaching certificate. Barely educated and valued since childhood strictly for his labour, Ernaux's father had grown into a hard, practical man who showed his family little affection. Narrating his slow ascent towards material comfort, Ernaux's cold observation in A Man's Place reveals the shame that haunted her father throughout his life. She scrutinizes the importance he attributed to manners and language that came so unnaturally to him as he struggled to provide for his family with a grocery store and cafe in rural France. Over the course of the book, Ernaux grows up to become the uncompromising observer now familiar to the world, while her father matures into old age with a staid appreciation for life as it is and for a daughter he cautiously, even reluctantly admires.

A Man's Place – WINNER OF THE 2022 NOBEL PRIZE IN LITERATURE

Getting Lost is the diary kept by Annie Ernaux during the year and a half she had a secret love affair with a younger, married man, an attaché to the Soviet embassy in Paris. Her novel, Simple Passion, was based on this affair, but here her writing is immediate and unfiltered. In these diaries it is 1989 and Annie is divorced with two grown sons, living in the suburbs of Paris and nearing fifty. Her lover escapes the city to see her there and Ernaux seems to survive only in expectation of these encounters. She cannot write, she trudges distractedly through her various other commitments in the world, she awaits his next call; she lives merely to feel desire and for the next rendezvous. When he is gone and the moment of desire has faded, she feels that she is a step closer to death. Lauded for her spare prose, Ernaux here removes all artifice, her writing pared down to its most naked and vulnerable. Translated brilliantly for the first time by Alison L. Strayer, Getting Lost is a haunting record of a woman in the grips of love, desire and despair.

Getting Lost

On 7 April 1986, Annie Ernaux's mother, after years of suffering from Alzheimer's disease, died in a retirement home in the suburbs of Paris. Shocked by this loss which, despite her mother's condition, she had refused to fathom, Ernaux embarks on a daunting journey back through time in an effort to recover the different facets of a woman whose openness to the world and appetite for reading created the conditions for the author's own social ascent. Mirroring A Man's Place, in which she narrates her father's slow rise to material comfort, A Woman's Story explores the ambiguous and unshakeable bond between mother and daughter, its fluctuation over the course of their lives, the alienating worlds that separate them and the inescapable truth that we must lose the ones we love. In this quietly powerful tribute to the last thread connecting her to the world out of which she was born, Ernaux attempts to do her mother the greatest justice she can: to portray her as the individual she was.

A Woman's Story

In 1963, Annie Ernaux, 23 and unattached, realizes she is pregnant. Shame arises in her like a plague: understanding that her pregnancy will mark her and her family as social failures, she knows she cannot keep that child. This is the story, written forty years later, of a trauma Ernaux never overcame. In a France where abortion was illegal, she attempted, in vain, to self-administer the abortion with a knitting needle. Fearful and desperate, she finally located an abortionist, and ends up in a hospital emergency ward where she nearly dies. In Happening, Ernaux sifts through her memories and her journal entries dating from those days. Clearly, cleanly, she gleans the meanings of her experience.

Happening

Self-regard, in the works of Annie Ernaux, is always an excruciatingly painful and exact process. Here, she revisits the peculiar kind of self-fulfillment possible when we examine ourselves in the aftermath of a love affair, and sometimes, even, through the eyes of the lost beloved.

The Possession

In her spare, stark style, Annie Ernaux documents the desires and indignities of a human heart ensnared in an all-consuming passion. Blurring the line between fact and fiction, she attempts to plot the emotional and physical course of her two-year relationship with a married man where every word, event, and person either provides a connection with her beloved or is subject to her cold indifference. With courage and exactitude, Ernaux seeks the truth behind an existence lived, for a time, entirely for someone else.

This narrative charts Annie Ernaux's teenage awakening and then the parallel progression of her desire to be desirable and her ambition to fulfill herself in her chosen profession—with the inevitable conflict between the two. And then she is thirty years old, a teacher married to an executive, a mother of two infant sons. She looks after their nice apartment and raises her children. And yet, like millions of other women, she has felt her enthusiasm and curiosity, her strength and her happiness, slowly ebb under the weight of her daily routine. The very condition that everyone around her seems to consider normal and admirable for a woman is killing her. While each of Ernaux's books contains an autobiographical element, A Frozen Woman, one of Ernaux's early works, concentrates the spotlight piercingly on Annie herself. Mixing affection, rage, and bitterness, A Frozen Woman shows us Ernaux's developing art when she still relied on traditional narrative, before the shortened form emerged that has since become her trademark.

A Frozen Woman

Upon her mother’s death from Alzheimer’s, Annie Ernaux embarks on a daunting journey back through time, as she seeks to “capture the real woman, the one who existed independently from me, born on the outskirts of a small Normandy town, and who died in the geriatric ward of a hospital in the suburbs of Paris.” She explores the bond between mother and daughter, tenuous and unshakable at once, the alienating worlds that separate them, and the inescapable truth that we must lose the ones we love. In this quietly powerful tribute, Ernaux attempts to do her mother the greatest justice she can: to portray her as the individual she was. She writes “I believe I am writing about my mother because it is my turn to bring her into the world.”

In Exteriors, Annie Ernaux concentrates not on the essential details of a relationship with a family member or lover as before but on ephemeral encounters within the larger circle of one's environment and the hundreds of strangers who inhabit it. Here, she captures the feeling of contemporary living on the outskirts of a great city: tortured, chaotic, lyrical, and powerfully alive. Exteriors is, in many ways, the most ecstatic of Ernaux's books, the first in which she appears largely free of the haunting personal relationships she has written about so powerfully elsewhere, the first in which she is able to leave her past behind.

Exteriors

My father tried to kill my mother one Sunday in June, in the early afternoon begins Shame, the probing story of the twelve-year-old girl who will become the author herself and the single traumatic memory that will echo and resonate throughout her life. With the emotionally rich voice of great fiction and the diamond-sharp analytical eye of a scientist, Annie Ernaux provides a powerful reflection on experience and the power of violent memory to endure through time, to determine the course of a life.

Shame

This extraordinary evocation of a grown daughter’s attachment to her mother—and of both women’s strength and resiliency—recounts Annie’s attempt to first help her mother recover from Alzheimer’s disease and, then, when that proves futile, bear witness to the older woman’s gradual decline and her own experience as a daughter losing a beloved parent. I Remain in Darkness is a new high-water mark for Ernaux, surging with raw emotional power and her sublime ability to use language to apprehend her own life’s particular music.

I Remain in Darkness

This is Annie Ernaux’s account of her passionate love affair with A., a man some thirty years younger, when she was in her fifties. The relationship pulls her back to memories of her own youth and, at the same time, leaves her feeling ageless, outside of time—together with a sense that she is living her life backwards. Amidst talk of having a child together, she feels time running its course and menopause approaching. The Young Man recalls Ernaux as the “scandalous girl” she once was but is composed with the mastery and the self-assurance she has achieved across decades of writing.

The Young Man

Barely educated and valued since childhood strictly for his labor, Ernaux's father had grown into a hard, practical man who showed his family little affection. Narrating his slow ascent towards material comfort, Ernaux's cold observation reveals the shame that haunted her father throughout his life. She scrutinizes the importance he attributed to manners and language that came so unnaturally to him as he struggled to provide for his family with a grocery store and cafe in rural France. Over the course of the book, Ernaux grows up to become the uncompromising observer now familiar to the world, while her father matures into old age with a staid appreciation for life as it is and for a daughter he cautiously, even reluctantly, admires.

A Man's Place

Getting Lost is the diary Annie Ernaux kept during the year and a half she had a secret love affair with a younger married man, a Russian diplomat. Her novel, Simple Passion, was based on this affair, but here her writing is immediate, unfiltered. In these diaries, it is 1989, and Annie is divorced with two grown sons, living outside of Paris, and nearing fifty. Her lover escapes the city to see her there, and Ernaux seems to survive only in expectation of these encounters, saying “his desire for me is the only thing I can be sure of.” She cannot write; she trudges distractedly through her various other commitments in the world; she awaits his next call; she lives only to feel desire and for the next rendezvous. When he is gone and the desire has faded, she feels that she is a step closer to death. Lauded for her spare prose, Ernaux here removes all artifice, her writing pared down to its most naked and vulnerable. Getting Lost is as strong a book as any she has written, a haunting, desperate view of a strong and successful woman who seduces a man only to lose herself in love and desire.

In 1963, Annie Ernaux, twenty-three and unattached, realizes she is pregnant. Shame arises in her like a plague: Understanding that her pregnancy will mark her and her family as social failures, she knows she cannot keep the child. In a France where abortion was illegal, she attempted, in vain, to self-administer the abortion with a knitting needle. Fearful and desperate, she finally located an abortionist and ended up in a hospital emergency ward where she nearly died. In Happening, Ernaux sifts through her memories and her journal entries dating from those days. Clearly, cleanly, she gleans the meanings of her experience.

The Years is a personal narrative of the period of 1941 to 2006 told through the lens of memory, impressions past and present—even projections into the future—photos, books, songs, radio, television, and decades of advertising and headlines, contrasted with intimate conflicts and written notes from six decades of diaries. Local dialect, words of the time, slogans, brands, and names for ever-proliferating objects are given a voice here. The voice we recognize as the author's continually dissolves and re-emerges. Ernaux makes the passage of time palpable. Time itself, inexorable, narrates its own course, consigning all other narrators to anonymity. A new kind of autobiography emerges, at once subjective and impersonal, private and collective. On its 2008 publication in France, The Years came as a surprise. Although Ernaux had, for years, been hailed as a beloved bestselling and award-winning author, The Years was in many ways a departure: both an intimate memoir written by entire generations and a story of generations telling a very personal story.

The Years

'I will write to avenge my people.' It was as a young woman that Annie Ernaux first wrote these words in her diary, giving a name to her purpose in life as a writer. She returns to them in her stirring defence of literature and of political writing in her Nobel Lecture, delivered in Stockholm on 7 December 2022. To write of her own life, she asserts, is to 'shatter the loneliness of experiences endured and repressed'; to mine individual experience is to find collective emancipation. Ernaux's speech is a bold assertion of the capacity of writing to give people a sense of their own worth, and of one writer's commitment to bearing witness to life, its joys and its injustices.

I Will Write To Avenge My People - WINNER OF THE 2022 NOBEL PRIZE IN LITERATURE

In A Girl's Story, Annie Ernaux revisits a night fifty years earlier when she found herself submerged and controlled by another person’s desire and willpower. It was the summer of 1958, the year she turned eighteen, and the man she had given herself to had moved on. She’d submitted her will to his and then found that she was a slave without a master. Now, fifty years later, she realizes she can obliterate the intervening years and return to consider the young woman who, until now, she had wanted to forget completely. And, in the process, she also discovers that this was the vital, violent, and dolorous origin of her writing life—her writer’s identity, built out of shame, violence, and betrayal.

A Girl's Story

Tra il settembre del 1988 e l'aprile del 1990 una donna trascrive sul suo diario la passione totale e incondizionata che sta vivendo per un uomo, un diplomatico sovietico di stanza a Parigi col quale ha iniziato una relazione durante un viaggio in URSS. Con l'intensificarsi del trasporto erotico e del coinvolgimento emotivo, l'autrice scopre di essere divenuta «una comparsa» nella propria stessa vita, di dipendere in tutto e per tutto dalla presenza di un amante sempre lontano e quasi inconoscibile, diviso fra doveri coniugali e ambizioni di carriera. Senza ritocchi né censure, Annie Ernaux ci offre la registrazione in presa diretta dell'esultanza dei corpi, della claustrofobia dell'attesa, del sentimento che affolla ogni spazio e ogni istante. «Diario di dolore, con qualche lampo di piacere folle», Perdersi è il resoconto nudo di un'ossessione assoluta, di un desiderio che la scrittura non doma né sopisce, ma testimonia con bruciante e disperata verità.

Perdersi

Ottobre 1963: una studentessa ventitreenne è costretta a ricorrere alle vie clandestine per poter interrompere una gravidanza. L’evento restituisce i giorni e le tappe di questa ricerca disperata: l’apatia, le ambiguità dei medici, la vicinanza di qualche compagna di corso e l’incontro con la mammana, sino al senso di fierezza per aver, in un modo o nell’atro, resistito. L’evento ha ispirato il film La Scelta di Anne (L'Événement) di Audrey Diwan che ha vinto il Leone d'Oro a Venezia 2021.

L'evento

"Se desvanecerán todas de golpe como ha sucedido con los millones de imágenes que estaban tras las frentes de los abuelos muertos hace medio siglo, de los padres, muertos también ellos. Imágenes donde aparecíamos como niñas en medio de otros seres ya desaparecidos antes de que naciéramos, igual que en nuestra memoria están presentes nuestros hijos pequeños junto a nuestros padres y nuestras compañeras de colegio. Y un día estaremos en el recuerdo de nuestros hijos entre nietos y personas que aún no han nacido. Como el deseo sexual, la memoria no se detiene nunca. Empareja a muertos y vivos, a seres reales e imaginarios, el sueño y la historia." A través de fotos y recuerdos dejados por los acontecimientos, las palabras y las cosas, Annie Ernaux nos hace sentir el paso de los años, desde la posguerra hasta hoy. Al mismo tiempo, inscribe la existencia en una nueva forma de autobiografía, impersonal y colectiva. Autora ganadora del Premio Nobel de Literatura 2022.

Los años

Tiene treinta años, es profesora, casada con un ejecutivo, madre de dos niños. Vive en una casa confortable. Sin embargo, es una mujer helada. Igual que miles de mujeres ha sentido cómo su curiosidad, su impulso vital se iban anquilosando a fuerza de un trabajo que compaginar con compras que hacer, cenas que cocinar, baños de niños que preparar Todo eso que se entiende por la condición normal de mujer. Annie Ernaux cuenta brillantemente esta alteración de lo cotidiano, este empobrecimiento de las sensaciones, esta dilución de la identidad; esclavitud a la que las mujeres son empujadas como a un desafío. Autora ganadora del Premio Nobel de Literatura 2022.

La mujer helada

Durante un año, aproximadamente, sin una regularidad fija, Frédéric-Yves Jeannet le envió a Annie Ernaux una serie de preguntas y reflexiones. En sus respuestas, la autora de «La mujer helada» y «Los años» se esfuerza por rendir cuentas de una praxis de escritura iniciada décadas atrás, por describir su manera de trabajar, por hacer explícitas las «razones» de sus textos. La presente edición incorpora dos nuevos capítulos que amplían y actualizan este diálogo hasta el año 2021. «Importo a la literatura algo duro, pesado, incluso violento, ligado a las condiciones de vida, al lenguaje de un mundo que fue el mío hasta los dieciocho años, un mundo de obreros y campesinos. Siempre algo real. Tengo la impresión de que la escritura es lo mejor que puedo hacer, en mi caso, en mi situación de tránsfuga [de clase], como acto político y como "don".»

La escritura como un cuchillo

”Tidigt på eftermiddagen, en junisöndag, försökte min far döda min mor.” Så inleds Skammen. Annie Ernaux är tolv år när hon blir vittne till att hennes far försöker slå ihjäl hennes mor. Här berättar hon om den traumatiska händelse som kom att prägla hennes liv. Osentimentalt och självutlämnande återskapar hon runt denna våldsscen den värld som var hennes år 1952: den dominerande modern, den kuvade fadern, det enkla hemmet i den lilla staden i Normandie, arbetarklassens sociala regler och koder, privatskolans religiösa – känslan att vara en klassfiende i sin egen familj – känslan att för alltid gå in i skammen … Ju mer Ernaux dyker ner i historien desto mer begriper hon vilket spänningsfält föräldrarna levde i. Mellan önskan om social framgång och skammen över var de kom ifrån. Samtidigt skildrar Ernaux sin egen skam och strävan efter att slippa undan konventionerna hon vuxit upp med och istället följa sin egen längtan efter ett helt annat liv än föräldrarnas.

Skammen

Jag har inte kommit ur min natt är en omedelbar och rå text om sorg, förlust och kärlek. På ofiltrerad prosa skildrar Annie Ernaux en av vår tids mest obarmhärtiga sjukdomar och visar hur smärtsamt det kan vara att förlora en mamma, även som vuxen. När mamman får Alzheimers börjar Annie Ernaux att skriva dagbok: om hur hon förändras från dag till dag. Gradvis förändras också deras förhållande. Mamman blir som ett barn, och Annie måste inta omsorgsrollen – en roll hon varken klarar av eller vill ha. Om boken Kvinnan, från 1987, stundom var ett hårt porträtt av modern är detta en ömsint och förlåtande text som rymmer både förtvivlan och en envist uthållig kärlek.

Jag har inte kommit ur min natt

2022 års Nobelpristagare i litteratur! Åren är en berättelse om tiden mellan 1941 till 2006, från författaren Annie Ernaux uppväxt i en arbetarklassfamilj i Normandie, via katolsk privatskola, till tiden som lärare i litteratur i Paris, förortslivet, de två sönerna och slutligen skilsmässan. Men det är inte en genomsnittlig självbiografi, utan ett slags egensinnigt kollektivt minne. Ernaux uppfinner en ny stil som är subjektiv och opersonlig, privat och allmän, och en ny genre - den kollektiva självbiografin - för att på så sätt fånga tidens gång. Ernaux behandlar teman som den katolska prydhetens kollaps, sekulariseringens framfart, p-pillret, abortfriheten och kvinnans frigörelse. Ett annat viktigt tema är hur vi lämnat skammen bakom oss och gått in i ett allt extremare konsumtionssamhälle. Vi kan läsa Annie Ernaux oslagbart träffsäkra essä över samtiden, efterkrigstidens Europa, närmast som ett lackmuspapper över var vi befinner oss idag: i en tid av klasskillnader, populism, sönderfallande landsbygd och alienering. Åren har jämförts med Marcel Prousts stora minnesarbete På spaning efter den tid som flytt , men ur ett folkligt, kvinnligt och samtida perspektiv.

Åren

2022 års Nobelpristagare i litteratur! "Jag ville glömma den flickan. Glömma henne på riktigt, det vill säga, sluta längta efter att skriva om henne. Sluta tänka att jag borde skriva om henne, hennes längtan, hennes galenskap, hennes dumhet och högmod, hennes hunger och hennes blod som sinade. Jag lyckades aldrig." I En flickas memoarer söker Annie Ernaux sig tillbaka till sommaren 1958, som hon tillbringade som ledare på ett sommarkollo i Normandie. Hon återvänder till sin första natt med en man. För honom betyder natten ingenting, för henne alldeles för mycket. I akten lämnade hon kvar sin egen vilja och hon känner sig nu plötsligt som en slav utan ägare. Sextio år senare inser hon att hon kan sudda ut åren som gått för att undersöka den unga kvinna som en gång var hon. Genom att skriva En flickas memoarer, som tar henne tillbaka till de outplånliga minnena från den sommaren 1958, hittar Ernaux ursprunget till hela sitt skrivande liv. Ett ursprung som är levande, våldsamt och smärtsamt och som är byggt på skam, våld och svek.

En flickas memoarer

2022 års Nobelpristagare i litteratur! 1963, när Annie Ernaux är 23 år och utan stadig förbindelse, inser hon att hon är gravid. Hon fylls av skam eftersom hon förstår att hennes graviditet kommer att brännmärka hennes familj och försvåra hennes egna studiemöjligheter. Hon beslutar sig för att ta bort barnet. Den här berättelsen om ett trauma som författaren aldrig kunnat komma över är skriven fyrtio år senare. I Frankrike var abort förbjudet vid den här tidpunkten och hon försöker på egen hand och förgäves att utföra aborten med hjälp av en sticknål. I sin desperation hittar hon en illegal abortutförare och hamnar till slut på akuten där hon är nära att dö. I Omständigheter utforskar Ernaux sina minnen och dagböcker från den tiden och skriver fram en glasklar och osentimental bild av vad som hände och på sätt och vis får omständigheten en mening. Trots att händelsen som boken kretsar kring är placerad nästan 60 år bakåt i tiden känns dess tema dessvärre mer aktuellt än på länge när fler länder skriver om och stramar åt sin abortlagstiftning. Omständigheter gavs ut i Frankrike 2000. Filmatiseringen av boken vann Guldlejonet i Venedig 2021 och filmen distribueras i Sverige våren 2022.

Omständigheter

2022 års Nobelpristagare i litteratur! I samband med utgivningen av Åren publicerar Norstedts två av Annie Ernaux tidiga böcker i en klassikerutgåva. Dessa två texter om författarens föräldrar ger en förhistoria till den tid som beskrivs i Åren, författarens egen livsteckning. Annie Ernaux far dog exakt två månader efter att hon tagit lärarexamen. I Min far närmar hon sig fadern - denna outbildade, hårt arbetande, känslokalla man - och den skam han bar med sig sedan barndomens fattigdom och utsatthet, i ett Frankrike som känns oerhört avlägset, men som faktiskt bara ligger två generationer bort. Kvinnan är en gripande uppgörelse med mödrar och döttrar, ungdom och åldrande, drömmar och verklighet. När författarens mor dör i alzheimers påbörjar hon en resa bakåt i tiden och för att försöka fånga den riktiga kvinnan, hon som existerade oberoende av dottern.

Min far & Kvinnan

relevance|desc

publishdate|desc

publishdate|asc

rating|desc

title|asc

author_lastname|asc

BookBeat tarjoaa pääsyn tuhansiin äänikirjoihin suoraan matkapuhelimellasi. Löydä seuraava suosikkisi selaamalla top-luetteloitamme ja -kategorioitamme.

Pidätkö kirjojen lukemisesta? Löydä tuhansia e-kirjoja BookBeatista. Valitse eri tyylilajeista, kuten bestsellerit, rikos, romantiikka, tietokirjallisuus ja paljon muuta!

Pääset puhelimellasi käsiksi tuhansiin e-kirjoihin. Selaa ja löydä seuraava suosikkikirjasi jo tänään!

Kirjahyllyssämme - Äänikirjat

BookBeatin avulla voit nauttia yli miljoonasta e- ja äänikirjasta matkapuhelimella sekä tabletilla. Kokeile maksutta!

Kokeile BookBeatin äänikirjoja ja e-kirjoja maksutta!

Ellet ole seikkailulla, on parempi rekisteröityä {countryLanguage} verkkosivustolla.

Voit selata ja löytää suosituimpia kirjailijoita ja kirjoja BookBeat-sovelluksessa tällä sivulla. Meillä on loistava valikoima erilaisia kirjailijoita ja genrejä. Tämä lista innostaa sinua varmasti moneen kuuntelu- ja lukuhetkeen sovelluksessa.

{AuthorName} kirjat - BookBeat

{NarratorName} kertojana - BookBeat

Oletko etsimässä uutta suosikkilukijaasi vai onko sinulla jo suosikki, jota haluat kuunnella vielä enemmän? Nyt se on helppoa! Olemme koonneet kaikki suosituimmat lukijat ja heidän lukemansa kirjat tänne.

Haku - BookBeat

Kirjan nimi

Henkilö tiskaamassa ja kuuntelemassa BookBeatia kuulokkeilla.

Kirjailija

Annie Ernaux

Aloita BookBeat-tilaus jo tänään

Tietoa meistä

Seuraa meitä

Apua ja yhteystiedot

Tiedot

BookBeat

Lataa BookBeat