Witaj na wyspie, która tchnie w ciebie nowe życie Z posiadłości najbogatszego kupca w Zakkanie ginie niezwykle cenny przedmiot. Młoda złodziejka, która dokonuje kradzieży, zupełnie nie zdaje sobie sprawy, że ten czyn odmieni już na zawsze jej życie. Kiedy wyrusza w długą drogę, żeby odnaleźć zaginionego brata, nie wie, że ucieczka przed gwardią i dotychczasowe, pełne niebezpieczeństw życie w szabrowniczym fachu to dopiero przedsmak przygód, które czekają na nią na tajemniczej wyspie, do której prowadzi ją przeznaczenie. Na to, co tam zobaczy, na to, co tam przeżyje, nie przygotował jej nikt... Na statku roiło się od marynarzy i robotników portowych, ale nie wyglądało na to, by ktoś zwrócił jakąś szczególną uwagę na nagłe pojawienie się rudej okularnicy. Dziewczyna uchyliła się przed skrzynią z warzywami, która wyrosła nagle na wysokości jej twarzy, po czym zeskoczyła na pokład świecący łuskami pomarańczowej farby i przecisnęła się przez gęste chaszcze ciał aż do trapu. Gdy zeszła na szeroki drewniany pomost, kucnęła, by złapać oddech (...). Nikt nie wskazywał jej palcem, nikt nie przeciskał się w jej stronę. To była połowa sukcesu. Michał Kuszewski - urodzony w 1983 roku, wychowany na grach, komiksach i fantastyce. Fan żółwi, muzyki filmowej i wszystkiego, co kosmiczne. Swoje politechniczne wykształcenie przekuł w artykuły dla czasopisma CD-Action, w którym jako redaktor od wielu lat realizuje swoje pasje grania i pisania. Tchnienie Kaim to jego literacki debiut. www.michalkuszewski.pl

Tchnienie Kaim

Choć to iluzja, czasem wydaje się, że życie niespodziewanie przyspiesza. Ostatnie tygodnie nie były dla Krystyny łaskawe. Rozstanie z Zygmuntem przypłaciła kryzysem nerwowym. Uciekła z Warszawy i schowała się przed światem w nadmorskiej miejscowości. Ponure dni zlewały się w jedno, aż do pewnego burzowego popołudnia. Latarnia morska, huk pistoletu, ucieczka przez plażę i... wizyta niespodziewanego gościa. W głowie Krystyny chaos, a przed nią równie emocjonujący wieczór. Powieść "Kocham ryzyko" została wyróżniona w konkursie Krajowej Agencji Wydawniczej w 1978 r. Sensacyjna historia zainteresuje miłośniczki kobiecych kryminałów, jak książki Izabeli Janiszewskiej. Małgorzata Todd (ur. 1940) - polska pisarka, pionierka fantastyki naukowej. Publikowała również jako Małgorzata Kondas i Margaret Todd. W czasach młodości za dnia studiowała ogrodnictwo na SGGW, a wieczorami występowała w warszawskich kabaretach. Debiutowała w 1979 r. w "Przekroju", kolejne opowiadania ogłaszała m.in. w takich magazynach jak „Kobieta i Życie", „Młody Technik", „Przegląd Techniczny", „Fantastyka". Jej pierwszy zbiór opowiadań ukazał się w 1986 r. i nosił tytuł „Spór o czarownice". W tym samym roku opublikowano jej pierwszą powieść pt. „Kocham ryzyko". Laureatka Nagrody im. Witolda Hulewicza za rok 2020.

Kocham ryzyko

Dominika i Amanda, dwie przyjaciółki, nieumyślnie doprowadzają do śmierci swojego kolegi. Wyrzuty sumienia obu dziewczyn nie pozostają bez wpływu na ich relacje, a splot nieszczęśliwych wypadków sprawia, że życie traci również Amanda. Dominika czuje, że wszystko zaczyna się rozsypywać jak domek z kart. Wydaje jej się, że jest obserwowana i na każdym kroku towarzyszy jej strach przed tym, że skrywane tajemnice wyjdą na jaw. „Domino cierpienia” to powieść o zrządzeniach losu, tajemnicy i zemście. Historia ukazuje, jak jedno wydarzenie może wpłynąć na całe ludzkie życie. Czy Dominice uda się zaznać spokoju? A może dosięgnie ją kara za grzechy?

Domino cierpienia

Morze zabiera wiele, lecz w swej hojności dwakroć tyle oddaje. Na jednej z wysp północnego morza, w osadzie wzniesionej z gałęzi, traw i piasku, żyje nieliczne plemię. Każdego dnia mężczyźni wyruszają na połów, by zapewnić pożywienie swoim rodzinom, kobiety zaś wyplatają z giętkich źdźbeł maty i kosze. Równowaga w osadzie zostaje zachwiana, gdy morze wyrzuca na brzeg wychudzonego człowieka zdobionego łuską ryby. Obcy zostaje powierzony opiece wyłączonej ze społeczności dziewczyny, razem z którą poznawać zaczyna wszystkie zwyczaje, tradycje i wierzenia. Kolejne miesiące pokażą, czy obecność przybysza okaże się błogosławieństwem czy przekleństwem, a społeczność, do tej pory jednomyślna i zgodna, będzie musiała odpowiedzieć sobie na fundamentalne pytania, których wcześniej nikt nie odważył się zadać... Przybył do nas zrodzony przez samo morze! Przybył do nas, zapomniawszy swojego imienia, byśmy przyjęli go, odzieli; byśmy nazwali go jednym z nas! Kto wyliczy łaski, jakie dla nas wyjednał, gdy jego łódź, sporządzona z drewna dobytego z toni, wchodziła pomiędzy fale, jak żadna spośród naszych niosła go w dół, w dół ku starej Ume? Tak! I my wobec niej staniemy! Kto z nas powróci jednak na te same brzegi? On jeden powracał! Jemu jednemu zostało to darowane! Płynął ku głębinom, niosąc nasz głos, podobny do tlących się węgli – powracał ku górze, niosąc głos potężniejszy od wielkiego ognia; głos samego morza! Maksymilian Dzikowski – ur. 23.08.1991 r. w Szczecinie. W latach 2010-2015 odbył studia na Wydziale Edukacji Muzycznej Akademii Sztuki w Szczecinie, następnie uzupełnił je o podyplomowe studia etnomuzykologiczne na Uniwersytecie Warszawskim. Interesuje się prehistorią, archaicznymi formami religijności i ich odzwierciedleniem w życiu codziennym. W czasie prac nad powieścią odbył staż w Parku Epoki Kamienia Dithmarschen w Albersdorf (Niemcy) – tę współpracę kontynuuje do teraz.

Pieśni wydmowej trawy

Szczęście pachnie lasem, mokrą trawą i chlebem pieczonym o poranku. Wiktoria wie, że przemoc domowa jest jak stygmat, który na zawsze chciałoby się ukryć przed światem. Bita i poniżana przez swojego męża, w końcu decyduje się na radykalny krok i ucieka przed swoim oprawcą. W górskiej miejscowości Szczęśliwce, gdzie mieszka jej babcia, powoli odzyskuje spokój i wewnętrzną równowagę. Wkrótce poznaje leśniczego Krzysztofa, który, tak jak ona, próbuje na nowo poukładać sobie życie po bolesnym rozstaniu. I kiedy okazuje się, że tych dwojga zaczyna łączyć coś znacznie więcej niż tylko zamiłowanie do przyrody i długich spacerów po lesie, budzą się duchy przeszłości, o których woleliby na zawsze zapomnieć... Szczęście to poruszająca opowieść o poplątanych rodzinnych losach, skrywanych przez pokolenia tajemnicach i odwadze, która pozwala na przerwanie tragicznego fatum. To również historia o miłości i o tym, że warto na nią czekać, a gdy się pojawi – walczyć o nią do utraty tchu. Wioletta Gocoł - ukończyła Akademię Pedagogiczną w Krakowie. Jest żoną oraz mamą trójki dzieci. Uwielbia kawę i podróże. Szczególnie bliskie jej sercu są Włochy. W każdej wolnej chwili czyta książki – zwłaszcza te o miłości ze szczęśliwym zakończeniem.

Szczęście

Zranione serca biją mocniej. Po ośmiu miesiącach w śpiączce i żmudnej rehabilitacji Nicole w końcu wraca do świata żywych. I choć jest już w pełni sprawna fizycznie, to w jej duszy narasta strach, żal i poczucie bezsilności. Po traumatycznych przeżyciach dowiaduje się, że Josh, mężczyzna, z którym planowała ułożyć sobie przyszłość, wpada w pułapkę innej kobiety i wkrótce ponownie zostanie ojcem. Osamotniona i zrozpaczona Nicole czuje, że zupełnie nie potrafi się odnaleźć w swoim cudem uratowanym życiu. Szalone wieczory spędzane na imprezowaniu z przyjaciółkami nie przynoszą ulgi, a przypadkowy romans z właścicielem podejrzanego lokalu kończy się gorzkim rozczarowaniem. Tymczasem dawne uczucia powracają do niej ze zdwojoną siłą... Czy Nicole odnajdzie się w nowej rzeczywistości i będzie w stanie jeszcze raz zaufać? Czy podejmie próbę walki o swoją miłość? Odsunął się szybko, jakby nie chciał mnie spłoszyć, a jedynie zachęcić do wejścia. Przeszłam obok niego niepewnie, a on odruchowo podniósł rękę, aby położyć mi ją na plecach i skierować mnie w głąb salonu, ale powstrzymał się w ostatniej chwili i zaciskając dłoń w pięść, cofnął rękę. Zauważyłam ten ruch. Odszedł w stronę wyspy kuchennej, a ja stanęłam na środku, jakbym nie wiedziała, czy chcę usiąść, czy lepiej się nie ruszać i pozostać w jednym miejscu. – Cieszę się, że jesteś – zaczął pierwszy. – Napijesz się czegoś? Wody? Może whisky? – Nie, dziękuję. – Nie możesz? Bierzesz jakieś leki? – Nie. Jestem zupełnie zdrowa. Maja Drożdż – urodziła się w 1979 roku w Tarnowie. Jest szczęśliwą żoną a wspólnie z mężem wychowuje dwóch synów. Swoje życie dzieli między rodzinę, pisanie oraz pełnoetatową pracę zawodową. Stara się jednak znaleźć czas na drobne przyjemności, jak pieczenie, relaks przy dobrej muzyce, książce lub filmie. Pasję do pisania odkryła jako nastolatka i wciąż poddaje się wenie twórczej. Jej szuflada pełna jest historii, które czekają, aby ujrzeć światło dzienne. W roku 2019 zadebiutowała powieścią Nie uciekaj, której kontynuacja Nie rezygnuj ukazała się rok później. Nierzadko inspiruje się prawdziwymi wydarzeniami, które okrywa literacką fikcją. Trudną tematykę przeplata z elementami humorystycznymi, aby dać czytelnikowi chwilę wytchnienia od skrajnych emocji.

Nie uciekaj

Nie rezygnuj

Gdy nadejdzie koniec świata, pójdziesz z miłości do piekła. Świat pogrążony w wojnie nigdy nie będzie już taki sam jak przedtem. Wiedzą o tym Zofia i jej ukochany, brutalnie rozdzieleni przez nadejście nowych czasów, w których słowo „człowieczeństwo" traci swoje pierwotne znaczenie. Czy w świecie pełnym nienawiści, biedy, głodu i wszelkich cierpień uda im się na powrót odnaleźć siebie? Ta fascynująca, utkana z niejednoznacznych fragmentów powieść, jest zagadką, którą czytelnik musi rozwiązać sam, jednocześnie zadając sobie pytania o to, jak daleko może sięgnąć ludzkie okrucieństwo i o to, kim naprawdę staje się człowiek w momentach krańcowych. Konrad Białek - polski pisarz, autor „Cierności". Autor powieści bardzo ceni sobie swoją prywatność i pragnie, by informacje na jego temat pozostały tajemnicą...

Cierność

Opowieść o przemianie, jaka dokonała się w bohaterze za sprawą wizyt w Klubie pozytywnej energii. Pod wpływem panującej tam entuzjastycznej atmosfery Fryderyk z czasem dojrzał do decyzji, by także przemawiać na spotkaniach. Wcześniej był tylko słuchaczem chłonącym pozytywną energię.

Klub pozytywnej energii

Tomek to młody pracownik korporacji, który każdego dnia zmaga się nie tylko z presją otoczenia, ale także z własnymi słabościami. Koleżanki i koledzy z pracy nie ułatwiają mu życia, odreagowując trudy codzienności. Gdy niespodziewanie dla siebie i innych mężczyzna znajduje nić porozumienia z Anną, na horyzoncie pojawia się widmo konieczności pracy zdalnej. Jaką historię skrywa Tomek, i jak przymus odseparowania wpłynie na jego relacje z innymi? Czy w świecie, który stale pędził do przodu i nagle się zatrzymał, jest miejsce na rozmowę, przyjaźń i miłość?

Pozory

Karnawał 1894 roku. Warszawa bawi się w najlepsze. Każdego dnia w wielkich salach i domach prywatnych odbywają się przyjęcia, rauty i maskarady. Matki robią wszystko, aby znaleźć odpowiednich mężów dla córek, a ojcowie liczą ruble przeznaczone na posagi. Radosny nastrój przerywa morderstwo. W trakcie balu w Resursie Obywatelskiej, ginie Józefina Majerowa, wyrocznia w sprawach mody oraz autorka rubryki towarzyskiej w jednej z warszawskich gazet. Zabójca zniknął w tłumie gości, nie zostawiając śladów. Młody sędzia śledczy, Jerzy Szuster, robi wszystko, aby rozwikłać sprawę dziwnej zbrodni. Pomaga mu w tym komisarz policji, Aleksander Woronin. Niestety, wysiłki śledczych nie przynoszą efektu. Nikt nie zna tajemnic zmarłej dziennikarki, motywy zbrodni są niejasne, zeznania świadków wykluczają się wzajemnie, podejrzani mają żelazne alibi, a jedynym dowodem rzeczowym jest stłuczona butelka. Wygląda na to, że w krwawej układance brakuje najważniejszych elementów. Tymczasem ktoś zabija kolejną osobę… Co łączy dwie z pozoru różne ofiary? Czy rozwiązania zagadki należy szukać w teraźniejszości, czy może w zamierzchłej przeszłości? Jaką rolę w sprawie odgrywa Leontyna Rapacka? Czy pierwsze śledztwo Jerzego Szustra ma szanse zakończyć się sukcesem?

Warszawianka. Od zmierzchu do świtu

Dwóch przyjaciół z Warszawy, Powstańców z Pułku „Sikora” NSZ, trafia do Brygady Świętokrzyskiej NSZ. Piotr i Marek to „Warszawskie Rodaki” - ostrzy w boju, ale też szarmanccy dla kobiet na swój specyficzny sposób. W 1945 roku maszerując przez front trafiają do Czechosłowacji, po drodze przeżywając kilka przygód. Do najważniejszej z nich należy poznanie pięknej Anny, z Batalionu AK „Parasol”. Zakochują się obaj i zaczynają rywalizować o jej względy. Jak potoczą się losy bohaterów? Dokąd rzuci ich nurt wydarzeń? I jaki wpływ na to wszystko będzie miał niemiecki oficer oraz tajemnicza Rosjanka? „Zygzakiem przez wojnę” to szpiegowska powieść historyczna okraszona dużą dawką humoru.

Zygzakiem przez wojnę

Książka wprowadza nas w lata dziewięćdziesiąte, w lata końca okresu komuny i w początek gospodarczych i demokratycznych przemian w Polsce. Powstaje wolny rynek, mnożą się fortuny. Krawiec Wiśniewski szyje fraki nowobogackim, obserwując przy okazji przez szerokie wystawowe okno swojej pracowni zachodzące w kraju i w ludziach przemiany. Być Kimś! Mieć! Wzbogacić się! – nawet kosztem bliźnich – to domena lat dziewięćdziesiątych i cel nie tylko naszego głównego bohatera. We „Fraku” Wiśniewski życia Skiby nie owija w bawełnę. Bez znieczulenia obnaża zadamawianie się w miejskim społeczeństwie człowieka ze wsi, pokazując jego drogę społecznego awansu. Wiśniewski snuje swoją opowieść bez pardonu, może i dlatego, że fraki szył tylko innym. On sam, krawiec rzemieślnik, nigdy we fraku nie chodził. Seksualne poczynania bohatera dzisiaj może szokują, może gorszą – ale w tamtej dekadzie przemian ustrojowo-społeczno-gospodarczych były nagminne. Projekt okładki: Sławomir Kitowski.

Frak w pierwszym pokoleniu

Ta książka stanowi swoistą kontynuację wydanej wcześniej w dwóch tomach powieści „Życie skrojone na miarę” tego samego autora. Jest to opowieść o pisaniu powieści, o zmaganiu się z samym sobą, z bliskimi. O położeniu na szalę własnego prestiżu i miłości. O cenie jaką trzeba zapłacić za wejście do krainy sztuki. Po publikacji powieści życie głównego bohatera, Piotra, mocno się komplikuje. Tak bardzo, że pojawiają się na jego życiowej drodze psychoterapeutka doktor Maria oraz psychiatra prof. Władysław, a także epizod szpitala psychiatrycznego. Okazuje się, że literacki sukces może też nieść ze sobą poważne niebezpieczeństwa! Czy Piotrowi uda się przezwyciężyć kryzys? Czy wyjdzie na prostą? O CZYM SĄ DWA WCZEŚNIEJSZE TOMY? Piotr, bohater tej książki przeszedł wszystkie szczeble zawodowej kariery w dziedzinie krawiectwa: od czeladnika, terminującego w pracowni stryja, do mistrza i przedsiębiorcy, właściciela dużego zakładu krawieckiego, w którym szyje ubrania prezydentom, premierom, artystom, biznesmenom. Jest to nie tylko świetnie opowiedziana historia o zawodowych (krawieckich) ambicjach, klęskach i sukcesach ale także opowieść o życiu rodzinnym i towarzyskim, o uczuciach, o miłosnych podbojach, o marzeniach, o życiu w ogóle. To prawdziwa krawiecka epopeja odmalowana na tle intensywnych przemian politycznych, społecznych i obyczajowych naszego kraju. To „opowiedziana nożycami” historia, prowadząca nas przez zmieniające się mody i kroje garniturów, tkanin, dodatków krawieckich. Akcja tej w dużej mierze autobiograficznej powieści rozpoczyna się od lat 40-tych XX wieku, czyli od wczesnego dzieciństwa autora, a kończy pod koniec wieku XX. Książka ta ma szczerość i prawdę autentyku. Jej siłą jest też szczegółowe odtworzenie realiów dotyczących czasów, które opisuje, a także obfitość wziętych z życia historii i anegdot. Istotnym elementem tej książki są klimaty związane z modą (głównie męską). Na jej kartach autor niejednokrotnie opisuje ubiór jej bohaterów fachowo go komentując. Zapoznajemy się w ten sposób z wieloma ciekawymi i użytecznymi informacjami dotyczącymi właściwego, dobranego do okoliczności i cech danej osoby stroju. Ze względu na dużą objętość powieść „Życie skrojone na miarę” podzielona jest na dwie części: Tom 1. (podtytuł „krawiotka”) i Tom 2. (podtytuł „mistrz”). Tom 3. zatytułowany „Życie od podszewki” jest swoistym post-scriptum do dwóch wcześniejszych tomów. Spis treści: OD WYDAWCY I. LAIK II. IMPLIKACJE III. KLIENT Z LONDYNU EPILOG

Życie od podszewki. Tom 3

„Memuary” to cykl wspomnień napisanych w formie autoironicznych anegdot dla tygodnika „Przekrój” i publikowanych tam w latach 1965–1966. Dotyczą zakopiańskiego okresu życia pisarza, kiedy to zetknął się z artystyczną bohemą lat trzydziestych, jak m. in. z Witkacym, któremu poświęca najwięcej wspomnień, z Tadeuszem Dołęgą-Mostowiczem, Karolem Szymanowskim. „Memuary” obejmują również pierwsze 4 miesiące wojny w 1939 r. spędzone w Warszawie, oraz emigrację pisarza – aż do jego powrotu do kraju. WACŁAW SADKOWSKI: Mawia się niekiedy o jakimś pisarzu, że „żyje literaturą”, że jest nią przeniknięte całe jego życie. Jeśli do kogokolwiek spośród polskich pisarzy współczesnych określenie takie dawało się odnieść w całej rozciągłości, to do Michała Choromańskiego w ostatnim okresie jego życia, po powrocie do Polski w roku 1958. Osiadł wtedy pisarz w Warszawie i poświęcił się wyłącznie pisarstwu; nie szukał nieomal żadnych kontaktów zawodowych czy towarzyskich, zaszyty w stylowo urządzonym gabinecie, pośród starannie zgromadzonego księgozbioru (po śmierci Małżonki pisarza, znanej w swoim czasie tancerki Ruth Sorel, zarówno meble jak i książki przeszły na własność Oddziału Warszawskiego Związku Literatów Polskich), pisał intensywnie i wytrwale, utrzymując współpracę z jednym właściwie tylko wydawcą – Wydawnictwem Poznańskim, i z nielicznymi czasopismami. I właśnie w jednym z czasopism – w krakowskim „Przekroju” ukazał się w latach 1971–1972 cykl miniatur nowelistycznych, objętych wspólnym tytułem „Memuary”. Bardzo to osobliwe zjawisko w dziedzinie pisarstwa pamiętnikarsko-wspomnieniowego. Stopień wierności wobec rzeczywistych wydarzeń bywa w utworach pamiętnikarskich różny, nie należy też z pewnością nazbyt rygorystycznie domagać się od ich autorów zgodności z faktami „materialnymi”, bo niekiedy nierównie od nich ciekawsze są świadectwa tyczące się ich odczuć, nastrojów i sądów, na ogół jednak chodzi w pamiętnikarstwie o to, by przedstawić jakąś wizję zdarzeń i zjawisk, które złożyły się na doświadczenie życiowe autora, i wykreować jakąś wizję jego osobowości, jego sposobu reagowania, interpretowania i oceniania tych doświadczeń. Żadne takie intencje nie zdają się przyświecać autorowi „Memuarów” – są to wspomnienia najzupełniej, jeśli tak wolno powiedzieć, bezinteresowne, dyktowane wyłącznie chęcią zabawienia czytelnika. Żadnych tu śladów hagiografii ani w kreśleniu sylwetek współczesnych, ani w tym, co dotyczy samego narratora. Żadnej chęci uzupełniania czy tym mniej korygowania (a już najmniej tworzenia nowej) „wiedzy o epoce”, lub też o ludziach, którzy ją współtworzyli. Ba! Odnosi się wrażenie, że nie kusi się autor nawet o jakieś nowe charakterystyki psychologiczne ludzi, z którymi się zetknął, a o których (jak choćby o Witkacym) napisano już niemało; Choromański po prostu opowiada o „zdarzątkach”, które go z tymi ludźmi „zderzały”, kojarzyły lub rozłączały, które mu się upamiętniły, to znaczy „pozostawiły poniekąd z rozwartymi moralnie ustami”. Właśnie: treścią tych „Memuarów” są takie właśnie „zdarzątka”, bez pointy, trochę niezrozumiałe, o których w szkicu „O co tu szło”? napisał autor: „stosunek mój do życia to stosunek człowieka zdziwionego. Dlaczego składa się ono niekiedy z rozdziałów nie dokończonych, jak gdyby ktoś zaczął pisać nowelę i bez żadnego wytłumaczenia przerwał w najciekawszym punkcie?” I otóż w „Memuarach” nie chodzi nawet o opowiadanie starannie spointowanych i „śmiesznych” anegdot z własnego życia, czy też anegdot o współczesnych. Chodzi właśnie o utrwalenie w słowie tej tkwiącej w pamięci i w podświadomości autora tkanki zdarzeń, które wprawiły go w zdziwienie, a więc dostarczyły tworzywa do kształtowania się jego postawy wobec życia, współrzeźbiły jego osobowość. Dzięki takiej naturze, „Memuary” są jedną z najgłębiej osobistych książek, jakie kiedykolwiek wydała literatura pamiętnikarska w Polsce – są więcej niż kluczem do takich czy innych ogniw dorobku twórczego ich autora, do takich czy innych jego powieści, choć niewątpliwie odnaleźć można na ich kartach niejeden epizod, który w przetworzonej formie odzwierciedlił się w jego twórczości powieściowej czy nowelistycznej. Są one zwierzeniem odsłaniającym istotę jego pisarstwa – owo zdziwienie, owe „poniekąd rozwarte moralnie usta”, z którymi wędrował pisarz przez życie w jednej z najbardziej burzliwych epok w historii ludzkości. To niezakłamane i nie zdławione niczym zdziwienie jest przecież najgłębszą tajemnicą siły i świeżości etycznej i estetycznej prozy Michała Choromańskiego. Dlatego też w puściźnie pisarskiej autora zajmują „Memuary” pozycję szczególną, zasługującą na pietyzm wydawcy i wnikliwą uwagę czytelnika. SPIS TREŚCI Przystojny blondyn. Podsłuchałem bardzo dziwną rozmowę Lourdes. O mało nie zostałem mnichem Dziesięć groszy. Stolarz-ekscentryk wyrzuca mnie na bruk Otto Weininger. Grabarz-stroiciel i niebezpieczna pianistka Wysięk Zdarzenia bez pointy O co tu szło? Witkacy w Belwederze Trochę o „orgiach” z Witkacym Witkacy, człowiek skłonny do wybuchów gniewu Witkacy Siedem depesz Zagadka. Z panną na cmentarzu. Mężczyzna z rewolwerem Wybitni ludzie, których znałem. Monsieur Piston V-2 (?) Wywiad Tour de France Legitymacja Pen Clubu O przeczuciach Kto to był doktor Bexon? Lekcja języka angielskiego Arrasy Drobiazgi FOTOGRAFIE

Memuary

Zbiór przykuwających uwagę siedemnastu opowiadań, których tematyka, jak wskazuje tytuł, dotyczy w dużej mierze relacji kobieta – mężczyzna. „Chwilami brzmi jak Gombrowicz w stylu pop. Innym razem ujawnia umysł pokrewny Burroughsowi. Albo też wypada niczym prekursor powieści Eco. To wszystko Michał Choromański – pisarz, który czeka na nowe odkrycie” – Rafał Księżyk („Dwutygodnik” 2017). Pisarstwo Michała Choromańskiego (1904-1972) znakomicie przetrwało próbę czasu. Pisarz posiadł bowiem trudną sztukę nawiązywania bezpośredniego kontaktu z czytelnikiem – przyciągania jego uwagi oraz konstruowania oryginalnej, niebanalnej fabuły. Mocną stroną jego pisarstwa jest też pogłębiony portret psychologiczny bohaterów oraz aura niezwykłości i tajemniczości jaka ich otacza. Michał Choromański (1904-1972) dzieciństwo i młodość spędził na Ukrainie. Studiował pedagogikę i psychologię, pracując przy tym w najrozmaitszych zawodach: jako korepetytor, sanitariusz i intendent szpitalny, nauczyciel rysunku i kierownik literacki klubu robotniczego. W tym czasie współpracował z prowincjonalną prasą i drukował swoje pierwsze utwory w języku rosyjskim. W 1924 przyjechał z matką i siostrą do Polski. Chory na gruźlicę kości, leczył się w Rudce i w Zakopanem, na kuracje jeździł też do Szwajcarii i Francji. Uczył się w tym czasie języka polskiego i tłumaczył na rosyjski polską poezję. Jako prozaik zadebiutował w roku 1931 powieścią „Biali bracia”, która szybko zyskała uznanie krytyki i czytelników. Rok później publikuje swe najsłynniejsze dzieło – powieść „Zazdrość i medycyna”, która została przetłumaczona na 18 języków, a w roku 1973 powstał na jej podstawie film w reżyserii Janusza Majewskiego. Ekranizacji doczekały się także dwie inne powieści Choromańskiego: „Schodami w górę, schodami w dół” (1989) oraz „Skandal w Wesołych Bagniskach” (1996). W 1939 r. poślubił tancerkę i choreografkę Ruth Sorel, by następnie, w latach 1940-1957 doświadczyć losu emigranta – najpierw w Brazylii, potem w Kanadzie. W tym okresie nie publikował, jednak od momentu powrotu do kraju w 1957 r. niemal co roku wydawał nową powieść lub zbiór opowiadań. Projekt okładki: Marcin Labus. Spis opowiadań: KOBIETA I MĘŻCZYZNA DZIWNY WYPADEK Z CHUSTKĄ WSTYD ROZTARGNIENIE NIESAMOWITA HISTORIA SPRAWOZDANIE POUFNE ŚMIERĆ CZESŁAWA GOSTYŃSKIEGO UWIĄD POŻYCZKA LUDZKA RZECZ INNE SŁOWICZE ŻYCIE WIELKA DUSZA I MAŁE CIAŁO OPOWIADANIE BANALNE OPOWIADANIE CYNICZNE OPOWIADANIE NIEPRAWDOPODOBNE OPOWIADANIE WARIACKIE PRAWO MŁODOŚCI

Kobieta i mężczyzna. Opowiadania

Powieść ta wiąże się z doświadczeniami pisarza, wyniesionymi z jego kilkunastoletniego pobytu na emigracji, m. in. w Brazylii, gdzie rozgrywa się jej akcja. W klimacie żartu, fantastyki i groteski maluje autor karykaturalnie przejaskrawiony obraz emigracji polskiej w Brazylii — dawnych arystokratów, przedstawicieli środowisk sanacyjnych, których styl życia i zwyczaje są więcej niż śmieszne w konfrontacji z ich sytuacją. Celne portrety charakterystyczne, dobrze oddana mentalność ludzi nie umiejących wyzwolić się z zakorzenionych gustów, snobizmów i mitów. Ciekawa lektura o charakterze powiastki filozoficznej. Czym jest tytułowa makumba? Na kartach książki mamy o niej taką informację: „Coś niecoś słyszałem już o makumbie. Jednak nie wszystko, o nie! Słyszałem, że makumba to czarna magia, a makumbeirami nazywają jej adeptów. Słyszałem, że uprawiają ją w celach swojej kariery lub szkodzenia sąsiadom…”. A czym gadające drzewo? I tu kolejny cytat: „Czy słyszał kto o mówiących drzewach? Ręczę, że nie. A tam są! I są – nie tylko takie wynaturzenia. Opowiadali mi ludzie, godni całkowitego zaufania, że pod Kurytybą rosło drzewo, które mówiło nawet po polsku, mazurząc”.

Makumba czyli Drzewo gadające

Arcydzieło prozatorskie. Wiele ciekawych postaci, liczne zwroty akcji, interesujące przemyślenia. Główny bohater – książę Witold – nieprzypadkowo nosi imię tożsame z imieniem autora Pornografii, Witolda Gombrowicza. Homoerotyczny romans księcia i młodego górala jest bowiem jednym z głównych wątków powieści, a znana skłonność Choromańskiego do plotek towarzyskich (skandal ze „Schodami w górę, schodami w dół”) pozwala domniemywać, że opis miłosnych perypetii w ogólnym zarysie oddaje dynamikę takich męsko-męskich romansów w dwudziestoleciu. [Wojciech Śmieja „Ile Geneta w Gombrowiczu?”]

W rzecz wstąpić

Rzecz dzieje się w latach dwudziestych naszego stulecia w małym miasteczku położonym między Warszawą a Wybrzeżem. Czas i miejsce – jakby stworzone do satyry. Owi mieszczanie i małomieszczanie, wiecznie na wszystkich urażeni (przede wszystkim jedni na drugich), plotkujący z zamiłowania, przyzwyczajenia, atawistycznych skłonności, braku innego zajęcia, a równocześnie – jakby na ironię – odseparowani jedni od drugich murami nieufności, pewności siebie, strachu o urażenie ich, pretensji do wyższości – cóż to za wspaniała galeria! Choromański maleńkimi, ale wielce znaczącymi kreskami wychwytuje ich prawdę, a zarazem ich śmieszność, bogactwo i ograniczenia, wykrzywienia i – mimo wszystko – naturalność. [Wojciech Natanson, „Za i Przeciw” 1971, nr 3] W 1990 roku książka ta została wystawiona, jako słuchowisko, w Teatrze Polskiego Radia, w reżyserii Andrzeja Zakrzewskiego w doborowej obsadzie aktorskiej z Mieczysławem Czechowiczem, Barbarą Wrzesińską i Janem Kobuszewskim.

Różowe krowy i szare scandalie

Zbiór czternastu świetnych opowiadań, które są pełne erotycznego napięcia, zaskakujących zwrotów akcji i wyrafinowanego poczucia humoru. Pisarstwo Michała Choromańskiego (1904-1972) znakomicie przetrwało próbę czasu. Pisarz posiadł bowiem trudną sztukę nawiązywania bezpośredniego kontaktu z czytelnikiem – przyciągania jego uwagi oraz konstruowania oryginalnej, niebanalnej fabuły. Mocną stroną jego pisarstwa jest też pogłębiony portret psychologiczny bohaterów oraz aura niezwykłości i tajemniczości jaka ich otacza. Michał Choromański (1904-1972) dzieciństwo i młodość spędził na Ukrainie. Studiował pedagogikę i psychologię, pracując przy tym w najrozmaitszych zawodach: jako korepetytor, sanitariusz i intendent szpitalny, nauczyciel rysunku i kierownik literacki klubu robotniczego. W tym czasie współpracował z prowincjonalną prasą i drukował swoje pierwsze utwory w języku rosyjskim. W 1924 przyjechał z matką i siostrą do Polski. Chory na gruźlicę kości, leczył się w Rudce i w Zakopanem, na kuracje jeździł też do Szwajcarii i Francji. Uczył się w tym czasie języka polskiego i tłumaczył na rosyjski polską poezję. Jako prozaik zadebiutował w roku 1931 powieścią „Biali bracia”, która szybko zyskała uznanie krytyki i czytelników. Rok później publikuje swe najsłynniejsze dzieło – powieść „Zazdrość i medycyna”, która została przetłumaczona na 18 języków, a w roku 1973 powstał na jej podstawie film w reżyserii Janusza Majewskiego. Ekranizacji doczekały się także dwie inne powieści Choromańskiego: „Schodami w górę, schodami w dół” (1989) oraz „Skandal w Wesołych Bagniskach” (1996). W 1939 r. poślubił tancerkę i choreografkę Ruth Sorel, by następnie, w latach 1940-1957 doświadczyć losu emigranta – najpierw w Brazylii, potem w Kanadzie. W tym okresie nie publikował, jednak od momentu powrotu do kraju w 1957 r. niemal co roku wydawał nową powieść lub zbiór opowiadań. Spis treści PANI WISIA TRZBILOWA POLOWANIE NA FREUDA GUSŁA W POCIĄGU MAKUMBA ZABAWA SYLWESTER W HOTELOWYM LOBBY ZARĘCZYNY NIEPOROZUMIENIE OKNO ŚMIECH KONCERT GOTYK PO LATACH Projekt okładki: Marcin Labus

Polowanie na Freuda. Opowiadania

Powieść fantasy. Sensacja, przygoda, erotyka i egzotyka. Zderzenie dwóch światów – potomków Fenicjan, skarlałych mieszkańców nieodkrytej przez nikogo, tropikalnej wyspy oraz ludzi XX wieku – rozbitków, zwanych przez miejscowych Olbrzymami, którzy, ratując swoje życie, przypadkiem na nią trafiają. Czy spełni się klątwa głosząca, że Olbrzymy sprowadzą nieszczęście na lud wyspy i znieważą boginię Aszerę, czczoną przez wyspiarzy? Powieść składa się z trzech części: „Olbrzymy”, „Mścicielka” i „Królowa Othe”, które pierwotnie wydano w postaci osobnych książek. NOTA O AUTORZE. Antoni Marczyński (1899 – 1986), to autor kilkudziesięciu powieści i scenariuszy filmowych spod znaku sensacji, przygody, kryminału, egzotyki, romansu, erotyki oraz oryginalnego poczucia humoru. Zaliczany do tak tzw. wielkiej trójki polskich pisarzy powieści kryminalnych II Rzeczypospolitej (obok Adama Nasielskiego i Marka Romańskiego). Ukończył Wydział Prawa na Uniwersytecie Jagiellońskim, gdzie uzyskał doktorat. Pracował w przemyśle i bankowości – równocześnie oddając się pisarstwu. Bywał też wydawcą i dziennikarzem. Uczestnik wojny polsko-bolszewickiej z 1920 roku. Tuż przed II wojną światową przeniósł się, jak się później okazało – na stałe, do USA. Projekt okładki: Przemysław Małachowski.

Wyspa nieznana

Sugestywny obraz Polski lat siedemdziesiątych i osiemdziesiątych, w tym okresu stanu wojennego. Znakomity portret ludzi zaangażowanych w działalność przeciwko władzom komunistycznym, dla których legalizacja „Solidarności” oznaczała nie tylko przemiany polityczne, ale także zmiany w życiu prywatnym. Wydane w 1996 roku Szkice historyczne, które znalazły się w finałowej siódemce Nagrody Nike to kwintesencja pisarstwa Zbigniewa Kruszyńskiego. Kruszyński historię prywatyzuje. Rozpad PRL-u, karlenie opozycji ukazywane jest w powieści równolegle z rozpadem rodziny bohatera. Zdradom dużym, czyli przejściom na stronę wroga, towarzyszą zdrady małe – żon i mężów. Jakby pisarz chciał przypomnieć o często pomijanej prawdzie, że nawet w czasach walki, zmagań o wolność ludzie zwyczajnie kochają się albo nienawidzą. Mamy tu opis rzeczywistości stanu wojennego (już historycznej), ale przedstawionej od strony jak najbardziej prywatnej. Nie o „pryncypia” i „etos” tu chodzi, lecz o zapis codzienności bogatej w drobne, nieważne z punktu widzenia historii szczegóły i szczególiki. Codzienności postrzeganej z perspektywy lat jako niezmiernie dziwaczna, jako poskładana z zawiłości związków pomiędzy ludźmi, mężem, żoną, jego kochankami, jej kochankiem, ubekami, łącznikami, ukrywającymi się działaczami. Każdy się tu ukrywa, i ukrywa swoją tożsamość często pod paroma pseudonimami, mieszają się narracje i tożsamości osób, prawda miesza się z odgrywaną dla pozoru fikcją. Pisarz więc, można rzec, nie rzeczywistość opisuje, ale różne jej formy, tak prawdziwe, jak i fałszywe. Uzyskuje w ten sposób interesujący efekt literacki.

Szkice historyczne. Powieść

Powieść przygodowa autora znanego z miłości do przyrody, zwłaszcza rejonów północnej Polski. Wartka akcja, opisywane ze znawstwem piękno otoczenia, sprawnie zarysowane cechy osobowe bohaterów. Rzecz dzieje się na Mazurach, w Puszczy Piskiej. Sensacyjna fabuła współgra tutaj z przyrodą, jednocześnie jest to chyba najbardziej wędkarska powieść tego wybitnego prozaika. (powyższy akapit zaczerpnięto z iwonazmyslona.blogspot.com) MICHAŁ (pansamochodzik.net.pl): Powieść o resocjalizacji Edka Krasawczyka, który jest takim drobnym olsztyńskim niebieskim ptakiem i wskutek swoich wybryków musi uciekać z miasta na mazurską wieś i tam zaczyna się jego metamorfoza. Wszystko w tle pięknej przyrody, oczywiście do tego wątek miłosny, przygody łowieckie i wędkarskie. Gorąco polecam. KAMEE (lubimyczytac.pl): Ta książka przypomniała mi czytanie, jakiemu oddawałam się jako nastolatka. I może niekoniecznie mam tu na myśli fabułę, narrację czy rodzaj literatury. Bardziej rys bohatera przypomina mi takie pełne nadziei patrzenie w przyszłość, jakim charakteryzują się bardzo młodzi ludzie. I w ten sam sposób oddałam się tej książce – zaczytanie bez pamięci. Przyjemnie było. Projekt okładki: Pola Augustynowicz SPIS TREŚCI: 1. Większa rozróba 2. Niespodziewany wyjazd 3. Pyskate licho 4. Pierwsze strzały 5. Kraksa 6. Co leśniczy wyszukał w gazecie 7. Dziewczęta zza rzeki 8. Zadra w sercu 9. Nawałnica 10. Wieczorne wspominki 11. Nowa rozróba 12. Zasadzka w stodole 13. Ponowa 14. Klem osaczony 15. Basior 16. Michał odnalazł trop 17. Mokra przygoda 18. Jeszcze raz Wierzbik 19. Michał na widowni 20. Wiosenne amory 21. Dalsze nowiny 22. Trudna rozgrywka 23. Węgorzowe noce 24. Klem 25. Nieoczekiwane spotkanie 26. Grom z jasnego nieba 27. Zagmatwana sprawa 28. Znowu w Sumach

Gdzie diabeł mówi dobranoc

Kontynuacja powieści „Złote korony księcia Dardanów”. Doskonale napisana powieść przygodowa dla młodzieży napisana w starym, dobrym stylu. Jej akcja rozgrywa się w Turcji, dzięki czemu zapoznajemy się z egzotyczną kulturą i historią tego kraju, mającego, jak się okazuje, pozytywne związki z Polską i Polakami. Niezapomniany klimat, świetne pisarskie rzemiosło, wątek romansowy, archeologia. Książka bawi – ucząc. TURMS (lubimyczytac.pl): Po pierwszej części byłem zachwycony, przeszło dwa lata szukałem drugiej części i nie rozczarowałem się. Więcej archeologii, tajemnic i do tego Hetyci. HIVTH (lubimyczytac.pl): Druga część przygód Julka, który tym razem wraz z wszystkimi poznanymi wcześniej bohaterami udaje się na wykopaliska w góry Taurus, nieopodal miasteczka Feke, gdzie odkrywają ruiny starożytnego miasta Hetytów. Sama fabuła nie zaskakuje niczym nowym, panuje tu bardzo zbliżony schemat do tego, który zaprezentowany został w pierwszej części. Jeżeli ktoś jednak zjeździł opisywane obszary i zna wiele z przedstawionych miejsc (Konyę, Ankarę czy Hattusę), z pewnością czytając książkę wspomni wielokrotnie każdy przeżyty dzień w Turcji. Nota: cytowane powyżej opinie cytowane są we fragmentach i zostały poddane korekcie. Projekt okładki: Pola Augustynowicz.

W cieniu hetyckiego sfinksa

>>„Ładna, dwudziestoczteroletnia blondynka bez nałogów szuka sponsora”. Elwira umieściła to ogłoszenie obok kilkudziesięciu innych o podobnej treści. Czuła się zażenowana, że je napisała, ale równie dobrze mogłaby przecież ogłosić, że „szuka męża”. Czyż związki między ludźmi nie opierają się na pieniądzach? Ileż żon pozwala się poniżać za utrzymanie? Ileż dziewczyn wdzięczy się na dyskotekach do chłopaków za kilka drinków? << Sponsoring staje się coraz powszechniejszym sposobem na życie wśród młodych kobiet. Jakie naprawdę są dziewczyny utrzymywane przez bogatych mężczyzn? Złe, wyrachowane i zachłanne czy zagubione i zmanipulowane? Każda z nich ma inną historię. Opowieść Elwiry jest wyjątkowa. Pokazuje, że tylko ten, kto popełnia błędy, uczy się żyć w zgodzie z sobą samym. Książka opisuje historię młodej dziewczyny, przyjeżdżającej z małej wioski do wielkiego miasta z nadzieją, że uda jej się zacząć nowe życie i zapomnieć o traumie przeszłości. Zachłyśnięta wielkim miastem, samotna i zagubiona staje się łatwą zdobyczą w swojej walce o przetrwanie. Manipulacje, upokorzenie, wyrzekanie się siebie i swojego dziecka to towarzysze jej podróży. Czy starczy jej sił, by zerwać z przeszłością, odzyskać niezależność, wybaczyć sobie i przeżyć prawdziwą miłość? Projekt okładki: Marcin Labus

Cienka granica przyzwoitości

Bo z miłości powstają kłamstwa doskonałe Pochodzenie człowieka nie musi determinować jego życia. Jednak Helena, bohaterka książki, myśli i czuje inaczej. Dlatego postanawia stworzyć siebie na nowo. Wymyślić sobie tożsamość, która pozwoli jej zrzucić brzemię nieślubnego dziecka z małej wsi. Jej życie powoli staje się mistyfikacją. Nawet najbliżsi nie wiedzą, co jest prawdą, co pozorem, a co kłamstwem. Helena wcale nie czuje się dobrze ze swoimi tajemnicami, ale wie jedno: pragnie umrzeć jako ktoś lepszy. „Żyjemy jeno w snach o sobie" to powieść o wojnie i powojennej odbudowie Polski, będących tłem niezwykle poruszającej historii kobiety, która chciała zaznać lepszego życia bez piętna i pogardy w oczach innych ludzi. Opowieść wnuczki o przeżyciach i wspomnieniach babci chwyta za serce i na długo pozostaje w pamięci... To książka, którą musisz przeczytać... Michalina Foremska, www.papierowybluszcz.blog.pl Beata Bużan Autorka jest nauczycielką, podróżniczką, obserwatorką życia. Uczy języków obcych. Wierzy, że tajemnica porozumienia międzyludzkiego ukryta jest nie tylko w uważności na słowa, rozmówcę, lecz także w umiejętności wyrażenia swoich myśli. Pomimo że jest gadułą, to potrafi usłyszeć to, co pozostaje niewypowiedziane. Dlatego podpowiada swoim uczniom, jak, kiedy i dlaczego należy mówić. Pewnego dnia, obserwując przyrodę, zorientowała się, że pośpiech w życiu codziennym pozbawia ją mnóstwa przyjemności. Praca na kilku etatach pozwala spełnić tylko niektóre marzenia. Z kolei jej największe pragnienia, z odległej czasoprzestrzeni, wymagają przede wszystkim zwolnienia tempa. Zatem zwolniła... Zrezygnowała z pracy na akord, usiadła przy biurku i zaczęła pisać. Dzięki temu oddycha głęboko, a czytelnicy mają okazję zajrzeć do innego świata.

Żyjemy jeno w snach o sobie

Wizja nieistniejącego państwa - Republiki Gwinei Środkowej - którego sukces stworzył prezydent tego kraju. W wywiadzie rzece opowiada jak w ciągu sześćdziesięciu lat, nic nieznaczące państwo, dotarło do czołówki technologicznej świata, opierając się na unikatowym modelu politycznym i gospodarczym. Dostrzegając, że problemem globalnego ocieplenia nie są technologie, a sam kapitalistyczny system, stworzyli niekapitalistyczny model rozwoju. Opisane podejście do systemu politycznego, gospodarczego czy rozwiązań ekologicznych ma dawać do myślenia i inspirować. Afrykańska utopia jest już kolejną książką autora „Azjatyckiej lekcji” - opisu drogi dojścia azjatyckich tygrysów do ich sukcesu gospodarczego. Tym razem jest to fikcja literacka - utopia - mająca być inspiracją realnych rozwiązań systemowych, pokazująca mechanizmy sprawowania władzy i kierowania gospodarką.

Nie-kapitalizm

Mrożąca krew w żyłach podróż do podziemnego miasta Klauni to trzymająca w napięciu i pełna nieoczekiwanych zwrotów akcji opowieść o skutkach niecodziennych eksperymentów przeprowadzanych na genach lustrzanych. Korporacja Gutrie zajmująca się produkcją baterii niespodziewanie znajduje nowe źródło dochodów – wytwarza „lepszych" ludzi, bardziej wytrzymałych i zupełnie pozbawionych lęku przed śmiercią. Jakie będą efekty pionierskich i kontrowersyjnych badań nad ludzkim DNA? Główny bohater w dziwnych okolicznościach traci własną tożsamość. Jako były więzień próbuje więc dowiedzieć się, kim jest. W trakcie swoich poszukiwań odkrywa ostatecznie szokującą prawdę o własnej przeszłości oraz miasto stanowiące skutek uboczny nowatorskich operacji na genetycznych „duszach". Z jej perspektywy rozciągał się onieśmielający widok na podłużną halę wielkości boiska piłkarskiego, szczelnie wypełnioną szklanymi kadziami. W każdej z nich poruszało się coś żywego, co w mniejszym lub większym stopniu przypominało dorosłego człowieka w różnych fazach rozwoju płodowego. Sarkofagi wypełniał syntetyk płynu owodniowego, a między nimi od czasu do czasu przechadzali się ubrani w białe kitle laboranci i na trzymanych w rękach tabletach kontrolowali parametry życiowe generyków. Odys Korczyński (ur. 1980), z wykształcenia nauczyciel filozofii, z zawodu operator DTP, fotograf, retuszer i marketingowiec. Od lat pasjonuje się grami komputerowymi, w szczególności produkcjami RPG, medycyną, religioznawstwem, sztuczną inteligencją, bioetyką oraz mediami audiowizualnymi. Mieszka w Krakowie.

Klauni

Vendela samotnie wychowuje dziesięcioletnią córkę Tildę i ma skomplikowane relacje z ojcem dziewczynki. Wkrótce oznajmia krewnym, że otrzymała dobrze płatną posadę w Bostonie, lecz cała rodzina z obawą rozmyśla, jak potoczą się sprawy z dzieckiem bohaterki. W dodatku gdy pewnego dnia Vendela wraca z pracy do domu, na schodach przed drzwiami zauważa swoją matkę, która uciekła od męża Karla. Na domiar złego rodzinna księgarnia nie prosperuje zbyt dobrze i potrzebne są duże zmiany, aby familijny interes przetrwał trudny okres. Ta seria niepokojących zdarzeń sprawia, że Vendela wspomina swoje życie, podejmowane przez siebie decyzje oraz ich wpływ na otaczających ją ludzi. „Whisky i naleśniki” to opowieść o niezależnej kobiecie, która odkrywa, jak wielkim oparciem potrafi być najbliższa rodzina. Po tym pełnym zawirowań czasie życie Vendeli diametralnie się zmieni.

Norra Liden

Whisky i naleśniki

Opowieść wigilijna to opowiadanie autorstwa angielskiego pisarza Charlesa Dickensa. Po raz pierwszy zostało opublikowane przez Chapman & Hall 19 grudnia 1843 roku. Książka opowiada historię zgorzkniałego starego skąpca o imieniu Ebenezer Scrooge i jego transformacji wynikającej z wizyty ducha jego byłego partnera biznesowego Jakuba Marleya i trzech duchów Bożego Narodzenia. Opowiadanie spotkało się z natychmiastowym sukcesem i uznaniem krytyków. Książka została napisana i opublikowana we wczesnej epoce wiktoriańskiej w Wielkiej Brytanii, w okresie, w którym istniała silna nostalgia za starymi tradycjami świątecznymi wraz z wprowadzaniem nowych zwyczajów, takich jak choinki i kartki okolicznościowe. Inspiracje Dickensa wydają się być liczne i zróżnicowane, ale są wśród nich przede wszystkim jego przykre doświadczenia z własnego dzieciństwa, jego współczucie dla ubogich oraz różne historie świąteczne i bajki.

Opowieść Wigilijna

Najnowsza powieść autora „Marymonckich młynów”, „Dnia sznura” oraz „Zakonu Świętego Brutusa”. Niespokojny rok 1908. Józef Piłsudski i jego towarzysze z Organizacji Bojowej Polskiej Partii Socjalistycznej rozpaczliwie potrzebują pieniędzy na zbrojną działalność niepodległościową. W desperacji układają plan napadu na pociąg na niewielkiej stacji tuż pod Wilnem. Z podręczników historii wiemy, że akcja pod Bezdanami zakończyła się sukcesem, ale żaden z uczestników skoku nie zdradził, jak blisko całkowitej klęski byli polscy konspiratorzy.

Premierzy

Powieści pisane przez Nikołaja Gogola zawsze cechowały się opisem społeczeństwa, do którego przecież przynależał, ale okraszone dużą dozą satyry. Nie inaczej jest w Powieściach Mniejszych, które są swoistym zapisem historii codzienności, która go otaczała - w krzywym zwierciadle. Nikołaj Gogol to rosyjski klasyk, mistrz groteski i satyry. Rozsławiony za sprawą swoich komedii obyczajowych i utworów o tematyce życia zwykłych ludzi. W swoich utworach obnażał prawdę o rosyjskim systemie administracyjnym, oceniając wszelkie odchylenia w kategoriach moralnych.

Powieści mniejsze

Lucyna jest szczęśliwą żoną, a jej mąż Mirek z dobroci serca nie potrafi nawet zabić wigilijnego karpia. Ale nie zawsze było tak pięknie. Lucyna wychowywała się na wsi i jako młoda dziewczyna zaszła w ciążę. Choć jej chłopak obiecywał, że zajmie się nią i dzieckiem, pod wpływem rodziców wszystkiego się wyparł. Dziewczyna musiała wyjechać z rodzinnej miejscowości i samotnie zająć się małą córeczką. Przez swoje doświadczenia od dzieciństwa wpajała Agnieszce, że najważniejszy jest jej rozwój i kariera. Na resztę przyjdzie czas. Teraz Agnieszka jest w ciąży, a Lucyna nie wspiera jej decyzji o przyjęciu na świat potomstwa. Nadchodzą święta, czy matka z córką pierwszy raz spędzą je osobno? Małgorzata Falkowska (ur. 1989) – polska autorka powieści obyczajowych oraz literatury dla dzieci. Jest absolwentką Uniwersytetu Mikołaja Kopernika oraz Akademii Pedagogiki Specjalnej. Aktualnie pracuje w Środowiskowym Domu Samopomocy Fundacji im. Brata Alberta w Toruniu. Wykłada także na kierunku terapia zajęciowa oraz oligofrenopedagogika. Zadebiutowała w 2016 roku powieścią „Mąż potrzebny na już" . Do tej pory ukazały się powieści takie jak: „Gorzej być (nie) może" (2016), „Po co komu biała kredka?" (2017), „Poszukiwani, poszukiwany" (2017), „To nie jest twoje dziecko" (2018), „Paleta marzeń" (2018) oraz „Ilias" (2019).

Bóg się rodzi

W Londynie właśnie spadł pierwszy śnieg, nadając miejskim dekoracjom świątecznego blasku. Jednak w tym roku Baylee postanawia spędzić święta z dala od domu. Wybiera się do koleżanki, z którą razem studiowała na Oxfordzie i nieraz imprezowała do białego rana. A że Mel mieszka w Omanie, może liczyć na wakacje w ciepłym klimacie. Dziewczyny spotykają się na lotnisku w Maskacie i już tam Baylee dziwi strój koleżanki. Pamięta, jak chodziła w miniówkach, a dziś występuje w bogato zdobionej tunice i chuście na włosach. A to dopiero początek niespodzianek. Okazuje się, że żarty Mel na temat jej królewskiego pochodzenia mają swoje oparcie w rzeczywistości. Tak naprawdę jest bajecznie bogatą omańską arystokratką! Mel chce przedstawić Baylee swojemu wujkowi, który jest sułtanem o konserwatywnych poglądach. Ma nadzieję, że koleżanka ze studiów przekona go, by przychylił się do decyzji dotyczącej przyszłości dziewczyny. Maria Zdybska – polska autorka literatury fantastycznej i obyczajowej. Pochodzi z województwa świętokrzyskiego, obecnie mieszka w Krakowie. Inspiracje do utworów czerpie z mitologii i symboliki pochodzącej z różnych kultur. Zadebiutowała w 2017 roku powieścią fantasy „Wyspa Mgieł". To pierwszy tom trylogii „Krucze serce". W 2019 roku ukazała się jej druga część – „Jezioro Cieni".

Mędrcy świata, monarchowie

Dwanaście opowiadań spisanych w jednym ze stu tysięcy jednakowych miast. W czasach kiedy każdy może być każdym, gdzie pieniądz czyni z ciebie człowieka i nie ma miejsca na słabość. W świecie fasadowych przyjaźni realna samotność uderza ze zwielokrotnioną siłą, a ucieczka w patologiczne relacje wydaje się być szczytem ludzkich możliwości. Za inspirację do tekstów posłużyły obserwacje własne i doświadczenia ludzi mi znanych. Wszystkie opowiadania były pisane całkowicie na trzeźwo, co chyba nie najlepiej o owych doświadczeniach świadczy. Autor nie ponosi odpowiedzialności za zdrowie psychiczne czytelników po lekturze. *** Na ulicach jednego z wielu miast panuje skrzętnie otoczone przepisami i regulacjami bezprawie. Skorumpowane umysły płyną zraczałymi arteriami betonowej dżungli. Ból podsypywany hojnie koksem, strach podlewany jeszcze hojniej spermą i pragnienie by nie czuć, by się wyłączyć. By nie tylko schować się głęboko pod maską obojętności, ale by stać się tejże obojętności ucieleśnieniem. Mocne obrazy składające się na ten nowoczesny dekalog poprowadzą Cię mroczną doliną.

Dwunastu apostołów samotności

Życie Janka zmienia się nieodwracalnie, gdy w wypadku ginie jego ukochana żona, a kilka miesięcy później do szpitala psychiatrycznego trafia jego córka. Dziewczyna niedługo potem zapada w śpiączkę. Po tym wydarzeniu główny bohater doświadcza coraz więcej tajemniczych sytuacji, których nie potrafi zrozumieć. W tym samym czasie jego córka, Maria, zagłębia się w mroczny świat swojego snu, a ciemność zaczyna wpływać na losy jej i jej ojca.

Przebudzenie

Pierwsza część niezwykłej serii o podróżach w zaświaty! O bogowie! Czy za sprawą energii piramid to właśnie oni odradzają się w egipskich zaświatach, gdzieś w gwiazdozbiorze Oriona, czy może to zaawansowana wirtualna gra, w której stawką jest samo przetrwanie? Faktem jest jedynie, że ósemka wybrańców budzi się w zupełnie nowej rzeczywistości i odtąd mnożą się pytania, na które nikt nie zna ostatecznej odpowiedzi. Zaś każdy z bohaterów będzie się musiał zmierzyć nie tylko z zagadkami, zewnętrznymi demonami, ale i mrokiem w sobie. W rolach głównych występują: Egipcjanka archeolog Zahira, pan Takashi oraz pani Sakura jako japońska para z jakuzy, hinduska córka magnata sojowego Devi i jej krajan Kavi, żołnierz i kosmonauta kapitan Henen, jazydzka uciekinierka Nadia oraz dżihadysta Abdul. Ameno – podróż do zaświatów czas zacząć – niech się stanie, a oko Horusa wskaże drogę. Krzysztof Bonk to polski pisarz fantasy i science fiction, którego książki zostały docenione przez wielu czytelników; Charakterystyczne postaci, ciekawe łączenie teoretycznie dwóch zupełnie odrębnych światów fantasy i science fiction, a także fabularne niuanse ukazujące inny wymiar opowiadanej historii, to główne atuty autora. Sam o sobie mówi, że ma obsesję pisania - jednak w żadnym stopniu nie oznacza to utraty jakości.

Ameno

Ameno I

Takiej powieści jeszcze nie było! Demonstracja prawdziwie słowiańskiej duszy. Czy to płacz a może śmiech? Niepohamowana fantazja autora wprawia w osłupienie i dezorientację. Główny bohater kreowany na stereotypowego wiejskiego głupka zachwyca się światem, który widzi w telewizji. Zaczyna go nieudolnie naśladować, a smaczku dodaje fakt, że ma do czynienia z rzeczywistością sprzed 1989 roku. Aż chce się zawołać za Gogolem: „z samych siebie się śmiejecie"! Jacek Dąbała - profesor zwyczajny, powieściopisarz, scenarzysta, były dziennikarz telewizyjny i radiowy. Kieruje Katedrą Warsztatu Medialnego i Aksjologii na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim. Jest autorem licznych artykułów i książek naukowych, w tym pogłębionych studiów z zakresu dramaturgii medialnej dla pisarzy, dziennikarzy i filmowców. Po ukończeniu szkoły filmowej w Łodzi napisał scenariusz do jednego z najbardziej znanych polskich filmów, Młode wilki (1995). Opublikował dziesięć powieści oraz jedną sztukę teatralną. Jest członkiem Polskiej Akademii Filmowej, Stowarzyszenia Pisarzy Polskich, Polskiej Akademii Nauk, Polskiego Stowarzyszenia Komunikacji Medycznej i Polskiego Stowarzyszenia Komunikacji.

Telemaniak

Narratorem opowiadania jest mężczyzna, który po opuszczeniu więzienia pisze zbiór opowiadań na podstawie zasłyszanych w czasie odsiadywania wyroku historii. Długo i bezskutecznie poszukuje wydawcy swojej prozy, wreszcie pomaga mu Eugeniusz, właściciel podupadającego wydawnictwa. Korzystając ze swojej wiedzy i kontaktów, wprowadza debiutanta w branżę, obnażając przed nim panującą w niej nieuczciwość. Gdy promowany przez Eugeniusza autor odnosi lokalny sukces, obydwaj mężczyźni zaczynają mieć nadzieję, że to początek drogi do pisarskiej sławy. K.S. Rutkowski – prozaik, laureat ogólnopolskich konkursów literackich (m.in. I Ogólnopolskiego i Polonijnego Konkursu Literackiego im. Zenona Przesmyckiego „O Laur Miriama – Radzyń Podlaski 2003). Jego bezkompromisowe teksty opisują twardą i brutalną rzeczywistość, w której ideały przegrywają z potęgą władzy i pieniądza.

Układy i układziki

Miłość i śmierć – co zwycięży w odwiecznym boju? Eilis Ormond, córka bogatego mieszczanina, za sprzeciwianie się woli rodziny zostaje wysłana do klasztoru, gdzie ma się nauczyć pokory. Tu poznaje Gabriela Montana, któremu się oddaje, wierząc, iż w ten sposób pokona nieustępliwych rodziców. Pełny namiętności, burzliwy romans ma swoje tragiczne skutki. Montan nie może związać się z kobietą, jego przeszłość i popełnione błędy nauczyły go, aby nie ulegać słabostkom. Tym bardziej że tropi go pewien płatny morderca... Ewelina Kasiuba – wychowana na romantycznych sagach Margit Sandemo, dziś fanka powieści Jamesa Rollinsa. Pisze i czyta od dziecka. Jako etnolog z krwi i kości, wielbicielka historii i ludzi, dużą wagę przywiązuje do obyczajów, dawnych kultur, ich wierzeń i tradycji. Chętnie sięga też do słowiańskich korzeni. Dzięki bujnej wyobraźni i nieskończonym pomysłom tworzy barwne powieści łączące ze sobą romans, thriller, fantastykę i oczywiście historię.

Władcy ciemności

Opowieść o życiu po wielkim zranieniu. O mężczyźnie, który nie powinien stać się mężem, i kobiecie, która dowiaduje się, że jest tylko żoną. Beata sądziła, że wiedzie zwyczajne, spokojne życie, jak wiele innych kobiet. Prowadzi własną kwiaciarnię i wraz z mężem Markiem wychowuje dwunastoletniego syna. Pewnego dnia Marek oświadcza, że odchodzi. Spotkał miłość swojego życia… Beacie wali się cały świat. Początkowo trudno jest jej w to wszystko uwierzyć. Później przychodzi rozpacz, bezsilność i poczucie bycia oszukaną. Musi stawić czoło przeciwnościom i budować nowe życie dla siebie i syna. I dalej wydaje się, że jest to historia, która spotyka wiele kobiet, gdyby nie to, że miłością Marka okazuje się mężczyzna.

Niechciana prawda

Ilita prowadziła szczęśliwe życie u boku swoich rodziców, dużo podróżowali, poznawali świat. Niestety choroba przerwała ich sielankę. Podczas jednej z podróży do Afryki,matka Ility ciężko zachorowała i umarła. Ojciec pozostał sam z córką i pod wypływem jej matki chrzestnej wysłał ja do szkoły we Florencji. Ilita bardzo nie chciała tam jechać, lecz ojciec nie mógł zabierać jej w swoje podróże. Obiecał jednak, że wkrótce po nią wróci. Niestety on również umarł podczas swojej ostaniej wyprawy. Kiedy okres pobytu Ility w szkole się kończy pisze do niej list ciotka -księżna Dariington, że Ilita ma do niej przyjechać. Ilita jest pełna obaw co do swojej przyszłości. Po przybyciu na miejsce okazuje się, że ciotka nie ma zamiaru zajmować się swoją bratanicą. Chce, aby tam pod zmienioną tożsamością, aby nie zaszkodziło to reputacji księżnej, sama zarabiała na życie. Znajduje jej pracę jako lektorka u jej niewidomej przyjaciółki markizy Lyss. Ilita nie ma wyboru, musi się na to zgodzić. Po przybyciu do zamku markizy zjawia się tam również jej syn markiz Lyss. Czy przyjmie młodą lektorkę? Czy między młodymi zrodzi się jakieś uczucie? Jak poradzi sobie Ilita w nowym świecie? Mary Barbara Hamilton Cartland (1901-2000) pseud. Barbara Cartland, brytyjska powieściopisarka, znana z pisania licznych romansów i powieści miłosnych. Napisała 723 książki w tym 5 biografii. Była jedyną córką brytyjskiego oficera, majora Bertrama Cartlanda, który zginął podczas I wojny światowej. Ukończyła college dla dziewcząt w Malvern, po którym rozpoczęła pracę reporterki zajmującej się sprawami społecznymi i pisarki powieści miłosnych. Z początku prowadziła kolumnę plotek w Daily Express. W roku 1923 opublikowała pierwszą powieść Jigsaw, która stała się bestsellerem. W jej powieściach ukształtował się specyficzny styl, konstrukcja akcji, osadzenie w realiach historycznych. Mimo schematycznej akcji, jej późniejsze powieści cieszyły się powodzeniem. W roku 1983 jej nazwisko umieszczono w księdze Guinnessa. W połowie lat 90 sprzedała swą miliardową książkę. Zgodnie ze wspomnieniem pośmiertnym opublikowanym w The Daily Telegraph Cartland zerwała swe pierwsze zaręczyny po poznaniu szczegółów stosunku płciowego i doznała szoku. Ostatecznie wyszła za mąż w roku 1932 za oficera Alexandra George'a McCorquodale'a. Jej córka, Raine Spencer, była w późniejszym czasie macochą księżnej Diany. Po rozwodzie w r. 1936 wyszła za Hugh McCorquodale, z którym miała dwóch synów.

Ponadczasowe historie miłosne Barbary Cartland

Zauroczenie - Ponadczasowe historie miłosne Barbary Cartland

Falkirk, zarządca księcia Arkcraiga, udaje się do Anglii w celu odwiedzenia sierocińca pani Barrowfield. Sierociniec był wspierany finansowo przez matkę księcia, lecz od jej śmierci książę mało się nim interesował i ten znajduje się w opłakanym stanie. Książę wysłał swojego zarządcę, aby ten przywiózł mu 16 letnią dziewczynę od pani Barrowfield. Kiedy pani Barrowfield się o tym dowiaduje jest zaskoczona i informuje, że nie ma takiej dziewczyny dla księcia. Falkirk zauważa jednak opiekunkę do dzieci, którą jest Tara. Pomimo początkowej niechęci, pani Barrowfield za odpowiednia kwotą pieniędzy pozwala Falkirkowi zabrać Tarę, choć nie zna zamiarów księcia względem dziewczyny. Tara urodziła się w sierocińcu, lecz nieznane są jej korzenie. Wiadomo tylko, że jej matka, którą przywieziono tam brzemienną po wypadku, wyglądała na dobrze urodzoną, a jedyne co przy sobie miała to medalik z napisem Tara. Tara udaje się do Szkocji, aby tam zamieszkać na zamku księcia, który rozpacza po stracie żony Margaret. Tajemnice szkockich klanów, nieznane pochodzenie dziewczyny, miłość i klątwa rodu- to wszystko odnajdziemy w kolejnym romansie mistrzyni gatunku. Mary Barbara Hamilton Cartland (1901-2000) pseud. Barbara Cartland, brytyjska powieściopisarka, znana z pisania licznych romansów i powieści miłosnych. Napisała 723 książki w tym 5 biografii. Była jedyną córką brytyjskiego oficera, majora Bertrama Cartlanda, który zginął podczas I wojny światowej. Ukończyła college dla dziewcząt w Malvern, po którym rozpoczęła pracę reporterki zajmującej się sprawami społecznymi i pisarki powieści miłosnych. Z początku prowadziła kolumnę plotek w Daily Express. W roku 1923 opublikowała pierwszą powieść Jigsaw, która stała się bestsellerem. W jej powieściach ukształtował się specyficzny styl, konstrukcja akcji, osadzenie w realiach historycznych. Mimo schematycznej akcji, jej późniejsze powieści cieszyły się powodzeniem. W roku 1983 jej nazwisko umieszczono w księdze Guinnessa. W połowie lat 90 sprzedała swą miliardową książkę. Zgodnie ze wspomnieniem pośmiertnym opublikowanym w The Daily Telegraph Cartland zerwała swe pierwsze zaręczyny po poznaniu szczegółów stosunku płciowego i doznała szoku. Ostatecznie wyszła za mąż w roku 1932 za oficera Alexandra George'a McCorquodale'a. Jej córka, Raine Spencer, była w późniejszym czasie macochą księżnej Diany. Po rozwodzie w r. 1936 wyszła za Hugh McCorquodale, z którym miała dwóch synów.

Klątwa klanu - Ponadczasowe historie miłosne Barbary Cartland

Akcja powieści ma miejsce we Wrocławiu w latach 70. XX wieku. W Szkole Oficerów Rezerwy pojawiają się dwaj rekruci, którzy bezkompromisowo znoszą panujący w placówce wojskowy porządek. Sceny komiczne łączą się tu z fantastycznymi – dowódcy, wykładowcy, a wreszcie tytułowy kapitan nie mają szans z tajemniczymi wyzwaniami, jakich nie szczędzą im szeregowi. Marek Ławrynowicz - pisarz, poeta, autor scenariuszy filmowych i zdobywca Nagrody Fundacji „Wyzwania", nagrody na festiwalu „Dwa Teatry" za słuchowisko „Ameryka wkracza do Malinówki" (2002), wyróżnienia Biblioteki Raczyńskich (powieść „Diabeł na dzwonnicy"). Członek Stowarzyszenia Pisarzy Polskich, redaktor naczelny kwartalnika literackiego „Wyspa" (2007-2008).

Kapitan Car

Ewelina, poczytna pisarka, cierpi na uciążliwą przypadłość, trapią ją omdlenia. Po kolejnej utracie przytomności kobieta budzi się na drugim końcu miasta. Na jej ciele nie widać śladów obrażeń, nie zostaje obrabowana. Ewelina czuje jednak coraz większy strach, zagadkowe sytuacje są powtarzalne, a w pobliżu miejsc, w których kobieta odzyskuje świadomość, nieco wcześniej dochodzi do brutalnych morderstw. Thriller składający się z opowiadań, które scalone zostają w spójną fabułę. Ewa Dudziec – autorka powieści fantasy i kryminałów, copywriterka. „Wizaż śmierci" wydała dzięki wsparciu czytelników, decydując się na self-publishing.

Trzynaste lustro

Jennifer i Michał mieszkają w urokliwym domu przy plaży w Sandy Bay. Mimo poczucia, że jest szczęśliwa w związku, kobieta przeżywa wiele bolesnych chwil. Agresywne i prowokacyjne zachowanie nastoletniej córki, częste służbowe wyjazdy męża, który podróżuje między Anglią a Polską, a wreszcie powracające sprzed lat wspomnienia o śmierci syna sprawiają, że Jennifer cierpi. Nie wie, że podróże Michała nie są dyktowane tylko sprawami biznesowymi – mężczyzna ma przed rodziną wiele do ukrycia. Obok wątku głównego w powieści występują rozbudowane historie poboczne, które pozwalają stworzyć panoramę ludzkich historii, marzeń i tęsknot. Małgorzata Mroczkowska - autorka prozy, reporterka, dziennikarka. Absolwentka politologii na UMCS w Lublinie, laureatka konkursów literackich.

Wrota kłamstw

Małgorzata tęskni za stałym związkiem. Krótkie znajomości i dobra praca nie pozwalają jej porzucić tego pragnienia. Kobieta postanawia skorzystać z usług biura matrymonialnego. Niebawem rozpoczyna spotkania z kandydatami na ukochanego. Narracja przybiera formę pamiętnika bohaterki. Jolanta Cywińska - pisarka, dziennikarka, absolwentka Uniwersytetu Warszawskiego (wydział Etnologii i Antropologii Kulturowej). Członkini Stowarzyszenia Pisarzy Polskich, była skarbniczka oddziału Warszawskiego Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich, a także wiceprzewodnicząca Głównej Komisji Rewizyjnej SDP. Współpracowała m.in. z miesięcznikiem popularnonaukowym Focus i dodatkami branżowymi do „Rzeczypospolitej".

W kolejce po miłość

Dla Dashera nic nie trwa wiecznie, a zwłaszcza kobiety. Pojawiały się w jego życiu w takiej liczbie, że nawet najwytrawniejsze plotkarki straciły rachubę. Niezwykłe w jego przygodach miłosnych jest to, że kobiety, z którymi się rozstawał, rzadko były rozżalone czy choćby tylko obrażone. Wyjątkowo przystojny książe Darleston wraz z przyjaciółmi wyrusza swoim jachtem do Egiptu. Towarzyszy mu niedawno poznana Lili - młoda, piękna, ale bardzo wyrafinowana wdowa, która snuje konkretne plany przyszłości związane z księciem. Jest on nią bardzo zainteresowany i oczarowany jej wdziękami, ale dzieje się to tylko do momentu poznania w Egipcie córki misjonarza. Nagle dowiadują się oni, że są wiecznie związani ze sobą i że byli kochankami w innym poprzednim życiu w Egipcie i wielu innych, a teraz los złączył ich razem po raz kolejny nad brzegiem Nilu, rzeki Wiecznej miłości. "... Nauka miłości w ramionach księcia była boska i budziła taki zachwyt Irisy, że uznała iż działa na nich magiczny urok, w który zawsze wierzyli Egipcjanie..." Mary Barbara Hamilton Cartland (1901-2000) pseud. Barbara Cartland, brytyjska powieściopisarka, znana z pisania licznych romansów i powieści miłosnych. Napisała 723 książki w tym 5 biografii. Była jedyną córką brytyjskiego oficera, majora Bertrama Cartlanda, który zginął podczas I wojny światowej. Ukończyła college dla dziewcząt w Malvern, po którym rozpoczęła pracę reporterki zajmującej się sprawami społecznymi i pisarki powieści miłosnych. Z początku prowadziła kolumnę plotek w Daily Express. W roku 1923 opublikowała pierwszą powieść Jigsaw, która stała się bestsellerem. W jej powieściach ukształtował się specyficzny styl, konstrukcja akcji, osadzenie w realiach historycznych. Mimo schematycznej akcji, jej późniejsze powieści cieszyły się powodzeniem. W roku 1983 jej nazwisko umieszczono w księdze Guinnessa. W połowie lat 90 sprzedała swą miliardową książkę. Zgodnie ze wspomnieniem pośmiertnym opublikowanym w The Daily Telegraph Cartland zerwała swe pierwsze zaręczyny po poznaniu szczegółów stosunku płciowego i doznała szoku. Ostatecznie wyszła za mąż w roku 1932 za oficera Alexandra George'a McCorquodale'a. Jej córka, Raine Spencer, była w późniejszym czasie macochą księżnej Diany. Po rozwodzie w r. 1936 wyszła za Hugh McCorquodale, z którym miała dwóch synów.

Rzeka miłości - Ponadczasowe historie miłosne Barbary Cartland

Młoda policjantka Laura Sawicka dostaje do rozwiązania sprawę sprzed czterdziestu trzech lat. To wtedy podczas spotkania rodzinnego padł strzał, w wyniku którego zmarł młody chłopak. Obarczony winą Stanisław Kornatowicz trafia do więzienia, gdzie dwa miesiące później - według oficjalnych informacji - popełnia samobójstwo. Jego syn Rudolf twierdzi, że ktoś pomógł ojcu przenieść się na tamten świat i zleca w tej sprawie śledztwo. Tymczasem okazuje się, że również policjantka jest uwikłana w mroczną historię z przeszłości - jej wujek był uczestnikiem felernego spotkania. Laura zbiera wspomnienia świadków, które odsłaniają coraz więcej kontekstów i wątków dotyczących rodzinnych tajemnic, trudnych relacji, urazów i uprzedzeń. W rosnącym gąszczu (nieraz sprzecznych) tropów łatwo się pogubić. Czy Laurze uda się rozwiązać zagadkę? I czy na pewno powinna ją rozwiązywać? Seria kryminałów (\"Postrach-Zdrój\", \"Zły sen\", \"Przerwane śledztwo\", \"Nikomu nic nie mów\", \"Zgubne dziedzictwo\", \"Śmierć o świcie\"), których bohaterką jest Laura Sawicka. Jacek Krakowski - rocznik 1950. Prozaik, poeta, krytyk muzyczny, scenarzysta filmów animowanych wytwórni Se-ma-for. Absolwent chemii na Uniwersytecie Łódzkim, debiutował w 1976 r. w czasopiśmie "Odgłosy". Twórca m.in. kryminałów, powieści sensacyjnych, fantastycznych i obyczajowych, także dla dzieci. Publikował również pod pseudonimem Konstanty Klon. Członek Stowarzyszenia Pisarzy Polskich oraz Stowarzyszenia Wolnego Słowa.

Detektyw Laura Sawicka

Przerwane śledztwo

Wiosna przynosi zmiany w otoczeniu i dalsze odkrycia. W nowym życiu Bereniki monotonia codzienności przeplata się z nadzwyczajnymi zdarzeniami, których nie sposób pojąć chłodnym umysłem. Powoli dociera do niej dziwna prawda o darczyńcy. Do majątku przybywają rodzice, a ona sama przyjmuje pod swój dach maltretowaną przez męża kobietę i jej dzieci. Kiedy w dodatku na horyzoncie pojawia się tajemniczy mężczyzna, który, jak wszystko na to wskazuje, jest przybyszem z przeszłości - Berenika pomału zaczyna mieć dość. Na szczęście wciąż może liczyć na Jakuba. Końcowe wydarzenia drugiej części pozostawią bohaterkę powieści na rozdrożu. A nawet wywołają panikę ... Również polecamy pierwsza cześć "Uśmiech zimy". Czyta doceniona autorka Adrianna Biedrzyńska 

Ślady życia

Smak wiosny

Poncki Piłat wydaje rozkaz, by brama Shushan, jedyne dostępne przejście prowadzące ze wzgórza świątynnego na Górę Oliwną, została tuż przed nocą paschalną zamknięta. Biuro. Kiosk. Przystanek autobusowy. Trzy zwyczajne miejsca. Trzy obce sobie osoby. Trzy przedziwne zjawiska. Jeden Kraków. Jeden osobliwy plan. Jeden więzień w purpurowym płaszczu. Bezlik pytań i wątpliwości w przebudzonym mieście. Książka dla czytelników, którzy po lekturze "Kodu Leonarda da Vinci", "Mistrza i Małgorzaty" i "Spisku sykstyńskiego" dochodzą do wniosku, że jeszcze czegoś im w tej kolekcji brak do pełni szczęścia.

Arkagas. Tom 1: Nad wszystkie mocarze świata

rank|desc

publishdate|desc

publishdate|asc

rating|desc

title|asc

audioduration|desc

audioduration|asc

Powieści

BookBeat lets you enjoy over 1 million audiobooks and e-books on your mobile or tablet. Try for free!

BookBeat - Audiobooks and e-books directly in the mobile. Try for free!

Unless you're out on an adventure, it's better to sign up at the website of {country}.

Powieści

About us

Follow us

Help and contact

Information

BookBeat

Download BookBeat