Jak stać się wytrwałym? Jakie uczucia budzi w Tobie słowo „wytrwałość”? Podziw? Radość? Znużenie? Zniechęcenie? A może lekceważenie? Wytrwałość, która wydaje się stać nieco na uboczu istotnych cech człowieka, w rzeczywistości jest jedną z najważniejszych! Mówi się o niej, że jest cechą zwycięzców. Od tego, czy ją w sobie wykształcimy, zależy nasza życiowa satysfakcja i poczucie szczęścia. Jak stać się wytrwałym? Jak w pełni wykorzystać moc wytrwałości w codziennym życiu? Wytrwałość to wymagająca cecha. Nie chcemy więc zaakceptować faktu, że tak wiele od niej zależy. Więcej niż od talentu, środowiska, szczęśliwego zbiegu okoliczności. Niełatwo ją rozwinąć. A jednak można podać wiele przykładów ludzi wytrwałych, którzy szli do celu, opierając się przeciwnościom i rozwiązując kolejne problemy, niekiedy bardzo trudne. Jak to zrobili? Na to pytanie odpowiada niniejszy wykład. Wskazuje on, jak pokonywać zniechęcenie i pokusę rezygnacji, gdy mnożą się przeszkody, a cel jest jeszcze daleko. Podpowiada, jak powiązać wytrwałość z wyobraźnią i marzeniami. Proponuje również skuteczne sposoby wykorzystywania podświadomości do rozwijania wytrwałości i kształtowania nawyków, które będą ją wspomagać.

Jak rozwinąć kluczowe cechy osobowości.

Jak stać się wytrwałym

Ania ma 11 lat, płomiennie rude włosy i niezły charakterek! Właśnie opuszcza sierociniec i nareszcie wyrusza do tak długo wyczekiwanego nowego domu. Na miejscu okazuje się jednak, że zaszła pomyłka… Maryla Cuthbert i jej brat Mateusz chcieli przygarnąć pracowitego chłopca, a nie pyskatą dziewczynkę, której czasami nie wychodzą nawet najprostsze domowe czynności. Ania jest ufna i otwarta, ale też uparta, szczera i inteligentna. Z łatwością zdobywa przyjaciół i równie łatwo przysparza sobie wrogów. Czy Ani uda się zdobyć serca tymczasowych opiekunów i zostanie w domu na Zielonym Wzgórzu? Czy okiełzna swoją żywą wyobraźnię i zapanuje nad językiem? „Ania z Zielonego Wzgórza” to klasyka literatury dla dzieci i młodzieży, która swoich fanów ma również wśród dorosłych. Książka kryje w sobie wiele wątków poważnych i trudnych, a jednocześnie jest pełna humoru i niezwykłych opisów świata widzianego oczami głównej bohaterki. W nowym przekładzie powieść staje się jeszcze ciekawsza i bardziej wciągająca.

Ania z Zielonego Wzgórza

Sherlock Holmes staje przed kolejną arcytrudną zagadką. Właściciel folwarku zostaje zamordowany, a podejrzenia padają na jego syna, który - o dziwo - zupełnie nie zaprzecza podejrzeniom. Detektyw ma jednak przeczucie, że sprawa nie może być tak prosta, prosi więc o pomoc swojego nieocenionego pomocnika - Doktora Watsona, aby po raz kolejny pomógł mu w śledztwie. Arthur Conan Doyle jest znany każdemu czytelnikowi na świecie, nawet jeśli nie jest się wielkim fanem powieści detektywistycznych. Jego opus magnum, czyli powieści o legendarnym Sherlocku Holmesie, przyniosły mu sławę, o której wielu tylko marzy. Nie pisał jednak tylko książek detektywistycznych, równie dobrze odnajdował się w powieściach historycznych czy fantastyczno-naukowych. Legenda tego wybitnego pisarza dawno wykroczyła poza świat stricte książkowy - niezliczona ilość filmów na bazie jego dzieł to pomnik, ale sama postać Doyle'a pojawiała się nie tylko na ekranie, ale nawet w mandzie i anime, utwierdzając tylko każdego, że do czynienia nie mamy ze zwykłym autorem - to człowiek-instytucja.

Sherlock Holmes

Tajemnicze morderstwo nad jeziorem

Studiując rodzime baśnie, podania i legendy, odnosimy nieodparte wrażenie, iż nasi przodkowie kochali niesamowite opowieści. Przez setki lat historii naszego kraju powstał olbrzymi, barwny i ludny świat polskich wierzeń ludowych. „Bestiariusz słowiański. Rzecz o skrzatach, wodnikach i rusałkach” jest skromną próbą zilustrowania tego bogactwa i ukazania choćby jego części. Zapraszamy do podróży śladami opowieści naszych przodków, mitów pełnych słowiańskiej magii tak rzadko obecnej we współczesnej polskiej kulturze.

Bestiariusz słowiański. Część 1. Rzecz o skrzatach, wodnikach i rusałkach

Słuchaj swojego organizmu i o odżywiaj się świadomie. Zrzuć zbędne kilogramy i ciesz się zdrowiem. ZDROWE ODCHUDZANIE. Świadome odżywianie polega na zdobyciu podstawowej wiedzy o składnikach odżywczych w pożywieniu. To odejście od obsesyjnego liczenia kalorii i wsadzania w siebie różnych szkodliwych, zubożonych pokarmów o witaminy, minerały czy tłuszcze, jak robiły moje klientki w anoreksji. Świadoma dieta polega na słuchaniu potrzeb swojego organizmu, życiu zgodnie z grupą krwi i dobowym zegarem biologicznym. Takie odżywianie oznacza powrót do natury, zmniejszenie ilości jedzenia mięsa, na korzyść zwiększenia zieleniony, nasion, warzyw i owoców, a przede wszystkim pozwalanie organizmowi na odpoczynek od jedzenia nocą i wczuwanie się w ciało, w poczucie lekkiego niedosytu – głodu. Ważne jest, aby spożywać również zdrowe formy tłuszczy. Kiedy mamy korzyść z wartościowego posiłku? Nie powinno się zasiadać do stołu, jeśli nie czuje się głodu. Słuchaj swojego organizmu, odżywiaj się świadomie, wyreguluj masę ciała i ciesz się zdrowiem na długie lata życia. Audiobook jest skonwertowany w formę słuchowiska. SPIS TREŚCI Czym są elektrolity i co mają wspólnego z prądem oraz z litem? Czym różnią się jony ujemne a czym dodatnie w napojach i żywności? Jony minerałów tworzące elektrolity i roślinny bioenergoterapeuta. Sól Ziemi a elektrolity. Jakie znaczenie w zapobieganiu chorobom ma LIT, zawarty w „Soli Ziemi”? Po co organizmowi elektrolity podczas upału i wysiłku fizycznego? Detoksykacyjna rola elektrolitów. Niedobory elektrolitów w organizmie. Konsekwencje niedoboru elektrolitów w organizmie. Jak identyfikować zachowanie ciała, które zdradza niski poziom elektrolitów? Jak sprawdzić poziom elektrolitów w organizmie i zadbać o balans energetyczny? „Zrób to sam”, czyli samodzielne przygotowanie elektrolitów. Elektrolity, nie tylko dla sportowców i dlaczego jedzenie zupy jest ważne?

Klub Zdrowego Odżywiania

Słuchaj swojego organizmu i o odżywiaj się świadomie. Zrzuć zbędne kilogramy i ciesz się zdrowiem.

Witaj na wyspie, która tchnie w ciebie nowe życie Z posiadłości najbogatszego kupca w Zakkanie ginie niezwykle cenny przedmiot. Młoda złodziejka, która dokonuje kradzieży, zupełnie nie zdaje sobie sprawy, że ten czyn odmieni już na zawsze jej życie. Kiedy wyrusza w długą drogę, żeby odnaleźć zaginionego brata, nie wie, że ucieczka przed gwardią i dotychczasowe, pełne niebezpieczeństw życie w szabrowniczym fachu to dopiero przedsmak przygód, które czekają na nią na tajemniczej wyspie, do której prowadzi ją przeznaczenie. Na to, co tam zobaczy, na to, co tam przeżyje, nie przygotował jej nikt... Na statku roiło się od marynarzy i robotników portowych, ale nie wyglądało na to, by ktoś zwrócił jakąś szczególną uwagę na nagłe pojawienie się rudej okularnicy. Dziewczyna uchyliła się przed skrzynią z warzywami, która wyrosła nagle na wysokości jej twarzy, po czym zeskoczyła na pokład świecący łuskami pomarańczowej farby i przecisnęła się przez gęste chaszcze ciał aż do trapu. Gdy zeszła na szeroki drewniany pomost, kucnęła, by złapać oddech (...). Nikt nie wskazywał jej palcem, nikt nie przeciskał się w jej stronę. To była połowa sukcesu. Michał Kuszewski - urodzony w 1983 roku, wychowany na grach, komiksach i fantastyce. Fan żółwi, muzyki filmowej i wszystkiego, co kosmiczne. Swoje politechniczne wykształcenie przekuł w artykuły dla czasopisma CD-Action, w którym jako redaktor od wielu lat realizuje swoje pasje grania i pisania. Tchnienie Kaim to jego literacki debiut. www.michalkuszewski.pl

Tchnienie Kaim

Książę Bridhard, realizując marzenie swego ojca, rzuca wyzwanie największemu przeciwnikowi królestwa. Organizowane powstanie ma raz na zawsze zrzucić jarzmo niewoli i wydostać ludzi spod panowania elfów. Wydaje się, że Bridhard ma wszystko, co potrzebne do zwycięstwa - potężne sojusze i zakazaną, śmiercionośną broń. Nie wie jednego - że stawką będą nie tylko ziemie królestwa, ale też życie i dusza jego ukochanej kobiety. Czy zdoła przeciwstawić się złu mając przeciw sobie najlepszych wojowników kontynentu i potężnych magów? Tomasz Biedrzycki (ur. 1978) - autor książek z gatunku fantasy, science fiction, a także kryminałów. Od najmłodszych lat zafascynowany astronomią i książką, z którą zaprzyjaźnił się już na początku szkoły podstawowej. Wieloletni gracz i mistrz gier fabularnych, fan literatury fantastycznej i sensacyjnej.

Zerwane kajdany

Choć to iluzja, czasem wydaje się, że życie niespodziewanie przyspiesza. Ostatnie tygodnie nie były dla Krystyny łaskawe. Rozstanie z Zygmuntem przypłaciła kryzysem nerwowym. Uciekła z Warszawy i schowała się przed światem w nadmorskiej miejscowości. Ponure dni zlewały się w jedno, aż do pewnego burzowego popołudnia. Latarnia morska, huk pistoletu, ucieczka przez plażę i... wizyta niespodziewanego gościa. W głowie Krystyny chaos, a przed nią równie emocjonujący wieczór. Powieść "Kocham ryzyko" została wyróżniona w konkursie Krajowej Agencji Wydawniczej w 1978 r. Sensacyjna historia zainteresuje miłośniczki kobiecych kryminałów, jak książki Izabeli Janiszewskiej. Małgorzata Todd (ur. 1940) - polska pisarka, pionierka fantastyki naukowej. Publikowała również jako Małgorzata Kondas i Margaret Todd. W czasach młodości za dnia studiowała ogrodnictwo na SGGW, a wieczorami występowała w warszawskich kabaretach. Debiutowała w 1979 r. w "Przekroju", kolejne opowiadania ogłaszała m.in. w takich magazynach jak „Kobieta i Życie", „Młody Technik", „Przegląd Techniczny", „Fantastyka". Jej pierwszy zbiór opowiadań ukazał się w 1986 r. i nosił tytuł „Spór o czarownice". W tym samym roku opublikowano jej pierwszą powieść pt. „Kocham ryzyko". Laureatka Nagrody im. Witolda Hulewicza za rok 2020.

Kocham ryzyko

Wspomnienia są piękne właśnie dlatego, że należą do przeszłości. Ewa nie spodziewała się po tylu latach spotkać Pawła. A już na pewno nie w takiej sytuacji! Nieczęsto w końcu zdarza się, by dwie obce osoby kupiły tę samą nieruchomość. Kobieta angażuje się w rozwiązanie sprawy, a przy okazji uruchamiają się w niej wspomnienia z okresu, gdy ona i Paweł studiowali historię sztuki. Wtedy wszystko było prostsze, nie to, co teraz, gdy każdy żyje wśród własnych tajemnic i problemów. Tak jak Izolda, która miała rozwiązać problem zakupu rezydencji, a tymczasem ginie w niewyjaśnionych okolicznościach. Autorka jest laureatką Nagrody im. Witolda Hulewicza za rok 2020. Powieść zainteresuje miłośniczki kobiecych kryminałów, jak książki Izabeli Janiszewskiej. Małgorzata Todd (ur. 1940) - polska pisarka, pionierka fantastyki naukowej. Publikowała również jako Małgorzata Kondas i Margaret Todd. W czasach młodości za dnia studiowała ogrodnictwo na SGGW, a wieczorami występowała w warszawskich kabaretach. Debiutowała w 1979 r. w "Przekroju", kolejne opowiadania ogłaszała m.in. w takich magazynach jak „Kobieta i Życie", „Młody Technik", „Przegląd Techniczny", „Fantastyka". Jej pierwszy zbiór opowiadań ukazał się w 1986 r. i nosił tytuł „Spór o czarownice". W tym samym roku opublikowano jej pierwszą powieść pt. „Kocham ryzyko". Laureatka Nagrody im. Witolda Hulewicza za rok 2020.

Rezydencja

Śladów zbrodni nie ukryje nawet największa śnieżyca. To miał być zwykły roboczy wyjazd pracowników naukowych Uniwersytetu Jagiellońskiego. Sprawy komplikują się, gdy profesor Kiszko niespodziewanie słabnie w jacuzzi i wkrótce umiera. Na domiar złego pensjonat w Rymanowie-Zdroju zostaje odcięty od świata z powodu gwałtownej śnieżycy. Sprawa nagłej śmierci profesora nie daje spokoju Alfredowi Wolskiemu, który dawno temu porzucił karierę prawniczą i zajął się pisaniem kryminałów. Pisarz prowadzi potajemne śledztwo z policją w Krośnie, a kiedy jego przypuszczenia się potwierdzają, rozpoczyna psychologiczną grę z mieszkańcami pensjonatu. Na jaw wychodzi nie zawsze kryształowa przeszłość wielu z nich... Kto odkryje zagadkę tajemniczej śmierci profesora? I jaki to będzie miało wpływ na dalsze losy pozostałych pensjonariuszy? Doskonałe intrygi, fałszywe poszlaki, przesłuchania i śledztwo, którego nie powstydziłby się sam porucznik Columbo.

Biały puch

Dominika i Amanda, dwie przyjaciółki, nieumyślnie doprowadzają do śmierci swojego kolegi. Wyrzuty sumienia obu dziewczyn nie pozostają bez wpływu na ich relacje, a splot nieszczęśliwych wypadków sprawia, że życie traci również Amanda. Dominika czuje, że wszystko zaczyna się rozsypywać jak domek z kart. Wydaje jej się, że jest obserwowana i na każdym kroku towarzyszy jej strach przed tym, że skrywane tajemnice wyjdą na jaw. „Domino cierpienia” to powieść o zrządzeniach losu, tajemnicy i zemście. Historia ukazuje, jak jedno wydarzenie może wpłynąć na całe ludzkie życie. Czy Dominice uda się zaznać spokoju? A może dosięgnie ją kara za grzechy?

Domino cierpienia

Ta bomba w końcu wybuchnie – to tylko kwestia czasu... Czterech kumpli, którzy świetnie pamiętają czasy komuny. Szybkie supersamochody. Wojskowi, dla których służba Polsce to nie tylko obowiązek, lecz także sposób na życie. Agent rosyjskiego wywiadu, który był świetnie zapowiadającym się śpiewakiem. Zaginiona w trakcie rozpadu ZSRR walizkowa bomba atomowa, która o mały włos nie doprowadziła do wybuchu III wojny światowej. A to wszystko pod czujnym okiem pewnej tajemniczej organizacji, kontrolującej światową politykę. Operacja War-War to polityczny thriller w drifterskim rytmie. Zaskakujące zwroty akcji, twardzi bohaterowie i wielka polityka, na skutek której pewnego niedzielnego poranka uderza o brzozę prezydencki samolot... Dariusz Laskowski - autor thrillera pt. "Operacja WAR WAR".

Operacja WAR WAR

Morze zabiera wiele, lecz w swej hojności dwakroć tyle oddaje. Na jednej z wysp północnego morza, w osadzie wzniesionej z gałęzi, traw i piasku, żyje nieliczne plemię. Każdego dnia mężczyźni wyruszają na połów, by zapewnić pożywienie swoim rodzinom, kobiety zaś wyplatają z giętkich źdźbeł maty i kosze. Równowaga w osadzie zostaje zachwiana, gdy morze wyrzuca na brzeg wychudzonego człowieka zdobionego łuską ryby. Obcy zostaje powierzony opiece wyłączonej ze społeczności dziewczyny, razem z którą poznawać zaczyna wszystkie zwyczaje, tradycje i wierzenia. Kolejne miesiące pokażą, czy obecność przybysza okaże się błogosławieństwem czy przekleństwem, a społeczność, do tej pory jednomyślna i zgodna, będzie musiała odpowiedzieć sobie na fundamentalne pytania, których wcześniej nikt nie odważył się zadać... Przybył do nas zrodzony przez samo morze! Przybył do nas, zapomniawszy swojego imienia, byśmy przyjęli go, odzieli; byśmy nazwali go jednym z nas! Kto wyliczy łaski, jakie dla nas wyjednał, gdy jego łódź, sporządzona z drewna dobytego z toni, wchodziła pomiędzy fale, jak żadna spośród naszych niosła go w dół, w dół ku starej Ume? Tak! I my wobec niej staniemy! Kto z nas powróci jednak na te same brzegi? On jeden powracał! Jemu jednemu zostało to darowane! Płynął ku głębinom, niosąc nasz głos, podobny do tlących się węgli – powracał ku górze, niosąc głos potężniejszy od wielkiego ognia; głos samego morza! Maksymilian Dzikowski – ur. 23.08.1991 r. w Szczecinie. W latach 2010-2015 odbył studia na Wydziale Edukacji Muzycznej Akademii Sztuki w Szczecinie, następnie uzupełnił je o podyplomowe studia etnomuzykologiczne na Uniwersytecie Warszawskim. Interesuje się prehistorią, archaicznymi formami religijności i ich odzwierciedleniem w życiu codziennym. W czasie prac nad powieścią odbył staż w Parku Epoki Kamienia Dithmarschen w Albersdorf (Niemcy) – tę współpracę kontynuuje do teraz.

Pieśni wydmowej trawy

Szczęście pachnie lasem, mokrą trawą i chlebem pieczonym o poranku. Wiktoria wie, że przemoc domowa jest jak stygmat, który na zawsze chciałoby się ukryć przed światem. Bita i poniżana przez swojego męża, w końcu decyduje się na radykalny krok i ucieka przed swoim oprawcą. W górskiej miejscowości Szczęśliwce, gdzie mieszka jej babcia, powoli odzyskuje spokój i wewnętrzną równowagę. Wkrótce poznaje leśniczego Krzysztofa, który, tak jak ona, próbuje na nowo poukładać sobie życie po bolesnym rozstaniu. I kiedy okazuje się, że tych dwojga zaczyna łączyć coś znacznie więcej niż tylko zamiłowanie do przyrody i długich spacerów po lesie, budzą się duchy przeszłości, o których woleliby na zawsze zapomnieć... Szczęście to poruszająca opowieść o poplątanych rodzinnych losach, skrywanych przez pokolenia tajemnicach i odwadze, która pozwala na przerwanie tragicznego fatum. To również historia o miłości i o tym, że warto na nią czekać, a gdy się pojawi – walczyć o nią do utraty tchu. Wioletta Gocoł - ukończyła Akademię Pedagogiczną w Krakowie. Jest żoną oraz mamą trójki dzieci. Uwielbia kawę i podróże. Szczególnie bliskie jej sercu są Włochy. W każdej wolnej chwili czyta książki – zwłaszcza te o miłości ze szczęśliwym zakończeniem.

Szczęście

Zranione serca biją mocniej. Po ośmiu miesiącach w śpiączce i żmudnej rehabilitacji Nicole w końcu wraca do świata żywych. I choć jest już w pełni sprawna fizycznie, to w jej duszy narasta strach, żal i poczucie bezsilności. Po traumatycznych przeżyciach dowiaduje się, że Josh, mężczyzna, z którym planowała ułożyć sobie przyszłość, wpada w pułapkę innej kobiety i wkrótce ponownie zostanie ojcem. Osamotniona i zrozpaczona Nicole czuje, że zupełnie nie potrafi się odnaleźć w swoim cudem uratowanym życiu. Szalone wieczory spędzane na imprezowaniu z przyjaciółkami nie przynoszą ulgi, a przypadkowy romans z właścicielem podejrzanego lokalu kończy się gorzkim rozczarowaniem. Tymczasem dawne uczucia powracają do niej ze zdwojoną siłą... Czy Nicole odnajdzie się w nowej rzeczywistości i będzie w stanie jeszcze raz zaufać? Czy podejmie próbę walki o swoją miłość? Odsunął się szybko, jakby nie chciał mnie spłoszyć, a jedynie zachęcić do wejścia. Przeszłam obok niego niepewnie, a on odruchowo podniósł rękę, aby położyć mi ją na plecach i skierować mnie w głąb salonu, ale powstrzymał się w ostatniej chwili i zaciskając dłoń w pięść, cofnął rękę. Zauważyłam ten ruch. Odszedł w stronę wyspy kuchennej, a ja stanęłam na środku, jakbym nie wiedziała, czy chcę usiąść, czy lepiej się nie ruszać i pozostać w jednym miejscu. – Cieszę się, że jesteś – zaczął pierwszy. – Napijesz się czegoś? Wody? Może whisky? – Nie, dziękuję. – Nie możesz? Bierzesz jakieś leki? – Nie. Jestem zupełnie zdrowa. Maja Drożdż – urodziła się w 1979 roku w Tarnowie. Jest szczęśliwą żoną a wspólnie z mężem wychowuje dwóch synów. Swoje życie dzieli między rodzinę, pisanie oraz pełnoetatową pracę zawodową. Stara się jednak znaleźć czas na drobne przyjemności, jak pieczenie, relaks przy dobrej muzyce, książce lub filmie. Pasję do pisania odkryła jako nastolatka i wciąż poddaje się wenie twórczej. Jej szuflada pełna jest historii, które czekają, aby ujrzeć światło dzienne. W roku 2019 zadebiutowała powieścią Nie uciekaj, której kontynuacja Nie rezygnuj ukazała się rok później. Nierzadko inspiruje się prawdziwymi wydarzeniami, które okrywa literacką fikcją. Trudną tematykę przeplata z elementami humorystycznymi, aby dać czytelnikowi chwilę wytchnienia od skrajnych emocji.

Nie uciekaj

Nie rezygnuj

Gdy nadejdzie koniec świata, pójdziesz z miłości do piekła. Świat pogrążony w wojnie nigdy nie będzie już taki sam jak przedtem. Wiedzą o tym Zofia i jej ukochany, brutalnie rozdzieleni przez nadejście nowych czasów, w których słowo „człowieczeństwo" traci swoje pierwotne znaczenie. Czy w świecie pełnym nienawiści, biedy, głodu i wszelkich cierpień uda im się na powrót odnaleźć siebie? Ta fascynująca, utkana z niejednoznacznych fragmentów powieść, jest zagadką, którą czytelnik musi rozwiązać sam, jednocześnie zadając sobie pytania o to, jak daleko może sięgnąć ludzkie okrucieństwo i o to, kim naprawdę staje się człowiek w momentach krańcowych. Konrad Białek - polski pisarz, autor „Cierności". Autor powieści bardzo ceni sobie swoją prywatność i pragnie, by informacje na jego temat pozostały tajemnicą...

Cierność

Gdy mówimy o ubezpieczeniach, to najczęściej mamy na myśli nasz samochód, później może mieszkanie, a zapominamy o zabezpieczeniu tego, co posiadamy najcenniejszego, czyli naszego życia. Warto odwrócić ten swoisty ranking i postawić na ubezpieczenie na życie. Potrzebujemy chwili, aby móc mówić o tak mało komfortowych wydarzeniach, jak pobyt w szpitalu, poważne zachorowanie, a nawet śmierć. Jednak warto o tym rozmawiać, ponieważ już dziś możemy zabezpieczyć naszych najbliższych. Co ważne, statystyki w jednoznaczny sposób udowadniają, że o polisach na życie opłaca się rozmawiać. Zdecydowanie najczęściej beneficjentami roszczeń z polis życiowych są same osoby ubezpieczone. Dzieje się tak za sprawą szerokich możliwości personalizowania ochrony. Wspomniany pobyt w szpitalu, urodzenie się dziecka, czy też przebyta operacja to przesłanki do złożenia roszczenia z naszej polisy, jeśli tylko byliśmy tak przezorni i zakupiliśmy polisę posiadającą takie opcje. Spis treści Jak to jest z tymi polisami na życie? Rodzaje polis na życie Polisy indywidualne Polisy grupowe Indywidualna kontynuacja polisy grupowej Polisy na życie sprzedawane przez banki Jak chroni nas polisa na życie? Pomoc assistance na polisach życiowych Zgłaszanie roszczeń z polis na życie Rozpatrywanie wniosków świadczeniowych Polisy na życie w okresie pandemii COVID-19 Obsługa aktywnych polis na życie Jaką polisę na życie powinniśmy posiadać? Kilka zdań o autorze

Ubezpieczenia na życie dla początkujących

Kontynuacja głośnej „Pandemii kłamstw” autorstwa Judy Mikovits i Kenta Heckenlively'ego. Tym razem dołącza do nich legendarny naukowiec – dr Francis W. Ruscetti. Dr Ruscetti spędził prawie cztery dekady w centrum zdrowia publicznego. W książce „Zakończyć pandemię” przedstawia wewnętrzny portret środowiska naukowego. Jego spostrzeżenia na temat sukcesów i porażek rządowej nauki mogą otworzyć oczy społeczeństwa. Znajdziecie tu nigdy wcześniej nieujawnione informacje o osobowościach i napięciach, które były trzymane w największym sekrecie i motywowane dbałością o zdrowie publiczne. Autorzy przedstawiają fakty na temat: praktyk stosowanych w środowisku naukowo-medycznym w USA; nieuczciwości Big Pharmy i błędów w badaniach naukowych; nadużyć koncernów farmaceutycznych; tłumienia wszelkiego rodzaju opinii niezgodnych z „jedyna prawdą”; tuszowania i naciągania wyników badań i odkryć w celu uzyskania jak największych zarobków kosztem ludzkiego zdrowia.

Zakończyć pandemię

Opowieść o przemianie, jaka dokonała się w bohaterze za sprawą wizyt w Klubie pozytywnej energii. Pod wpływem panującej tam entuzjastycznej atmosfery Fryderyk z czasem dojrzał do decyzji, by także przemawiać na spotkaniach. Wcześniej był tylko słuchaczem chłonącym pozytywną energię.

Klub pozytywnej energii

W 2016 roku mija sto lat od jednego z najważniejszych wydarzeń historii Warszawy z punktu widzenia osoby zainteresowanej nazewnictwem tego miasta. W 1916 r. wybrana pod auspicjami niemieckich okupantów Rada Miejska, korzystając z likwidacji carskiej cenzury, nadała kilkunastu ulicom imiona wybitnych Polaków. Proces ten rozpoczął się 1 kwietnia od Woli i Targówka, 12 sierpnia objął Śródmieście wraz z ustanowieniem ulicy Romualda Traugutta, natomiast apogeum osiągnął 26 października. Spośród stołecznych nazw pamiątkowych, starszy rodowód ma tylko kilka, m.in. Chopina, Kopernika i Moniuszki... (ze wstępu) "Książka jest tak naprawdę mapą Warszawy, najlepszą jaką widziałem, uczy nas tego pięknego miasta, opowiada jego historię i historię jego patronów; jednak przede wszystkim uczy nas jeszcze czegoś więcej: że życie ma głębszy sens, że codzienność może polegać na delektowaniu się przeszłością, że egzystencja to nie tylko tu i teraz, że wczoraj również jest ważne, że autorytety, patroni Stolicy, to moralne kompasy które wskazują właściwą drogę – i w znaczeniu dosłownym, i tym bardziej również metafizycznym. Dr Kuczma dokonał nie lada sztuki nałożenia na wymiar materialny wymiarów niematerialnych, symbolicznych. Przypomniał nam, że nie tylko to, co konkretne jest ważne. To pierwsza tego rodzaju opowieść o Warszawie. Postaci, których dotyka książka – patroni warszawskich ulic – zyskali przez to życie nieśmiertelne, ulice nazwane od ich imienia stały się jednocześnie ich pomnikami, w myśl zasady exegi monumentum, jak mówi inny starożytny motyw: „nie wszystek umarli". Zaś autor postanowił to wszystko jeszcze jakby dobitnie zdefiniować, opisać, uświadomić, przypomnieć, udokumentować." - z recenzji Romana Mańki - socjologa, redaktora naczelnego magazynu „Ambasador" "Kordian Kuczma nie raz zawstydza czytelnika faktami, które przynajmniej mieszkańcowi Warszawy powinny być znane – przypomina choćby takie sławy jak autorkę pierwszego polskiego przeboju Teklę Bądarzewską – uczą o niej być może jeszcze w szkołach muzycznych, bo tradycyjne już zapomniały. Ekolodzy i ogrodnicy mogą odświeżyć sobie kim był Leon Danielewicz, a politycy i dyplomaci poznać historię Jana Dantyszka, pierwszego polskiego ambasadora. Można by tak w nieskończoność, bo przedstawiciel niemal każdego zawodu czy nurtu odnajdzie w tej książce coś wartościowego dla siebie." - pisze Jerzy Mosoń - redaktor naczelny miesięcznika „Gentleman" Kordian Kuczma jest doktorem nauk politycznych, redaktorem w miesięczniku "Skarpa Warszawska, twórcą bloga „Czy wiesz, kto to był?”.

Niezwykli patroni ulic Warszawy

 Gdzieś na dalekiej północy, w krainach dawnych legend, Bjarni zwany Krukiem wyrusza w podróż życia. Porozmawia z bogami, dotrze na skraj świata, pozna tajemnice Miasta Magów, zdobędzie niewysłowione bogactwa i odwiedzi najdalsze krainy. Jego czyny będą opiewane w pieśniach skaldów oraz podaniach prostego ludu, ale prócz historii o bohaterskich bitwach i starożytnych skarbach, usłyszymy też o klątwie kruka... Przekleństwo olbrzyma Glamrunga będzie go ścigać, gdziekolwiek się uda, a mroczna tajemnica odsuwać od przyjaciół i bliskich. Każdy skarb ma swoją cenę, każde kłamstwo kiedyś ujrzy światło dzienne, a najpotężniejsza choćby pieśń nie zmieni przeszłości. Wojownik z północy przekona się o tym na własnej skórze.

Pieśń o kruku

Prawdziwe kalendarium wiedzy o Pradze, napisane lekkim i reporterskim językiem. Książka jest odpowiedzią na panująca od kilku lat „modę na Pragę”, stara się odpowiedzieć na pytania: Jaka ta Praga jest? Ta tajemnicza dzielnicą nosząca w sobie wciąż blizny po wojnie, kusząca licznymi opowieściami. Autorka precyzyjnie prześledziła historię dzielnicy, począwszy od przepraw wiślanych, kolei Petersburskiej i Terespolskiej, praskiej mozaiki kulturowej, autonomicznej architekturze. Są też opowieści o militarnej i wojennej Pradze, przemysłowej, tej stojącej przy targowisku i o pięknych ogrodach i parkach. Czy można się nie zakochać? Karolina Głowacka – licencjonowana przewodniczka oraz pasjonatka Warszawy. Dziennikarka związana z „Skarpą Warszawską”. Uwielbia odkrywać miejskie tajemnice.

Echa dawnej Warszawy

Echa dawnej Warszawy. Praga

Oparta na faktach powieść o płomiennym romansie, który rozkwitał mimo odległości dzielącej zakochanych. To historia młodej, niepokornej artystki walczącej o należne jej miejsce w świecie zdominowanym przez mężczyzn, z szykującą się do wojny Europą w tle. Grażyna Bacewicz i Andrzej Biernacki poznali się w Warszawie w 1935 roku. Ona, dwudziestosześcioletnia wówczas kompozytorka i skrzypaczka po studiach w Warszawie i Paryżu. On, trzydziestodwuletni lekarz, który dzięki stypendium wyjechał na przełomie lat 1935 i 1936 na roczny staż do Wiednia, Rzymu, Davos, Paryża, Szczecina, Hamburga i Berlina. Właśnie ten rok rozłąki narzeczonych, zaowocował listami, na których została oparta powieść wnuczki skrzypaczki. Joanna Sendłak – wnuczka Grażyny Bacewicz i Andrzeja Biernackiego. Urodziła się i studiowała w Warszawie, najpierw malarstwo na Akademii Sztuk Pięknych, potem filozofię na Uniwersytecie Warszawskim. Wystawiała obrazy w galeriach, publikowała opowiadania w pismach literackich. Wydała trzy powieści: Szklanka ambrozji, Fano i filozofowie i Marzyciel z 76th Street.

Z ogniem

Sto lat warszawskiego metra. Od pomysłu do realizacji Historia projektowania metra w Warszawie liczy już ponad 100 lat. Tak, to nie pomyłka, zaczęto je planować ponad wiek temu. Dzieje projektów i budowy kolei podziemnej w stolicy to długa i pasjonująca historia, tocząca się między propagandą a tajemnicą. To dlatego przez lata wokół metra narosło wiele mitów. A o faktach też często było wiadomo niewiele. Albo zupełnie nic, jak o nigdzie dotąd nie opisanym projekcie warszawskiego metra z 1918 roku. Został on szczegółowo opracowany przez pracowników ratusza jeszcze przed odzyskaniem przez Polskę niepodległości! A historia warszawskiego metra skrywa wiele tajemnic. Czy budowa metra rozpoczęłaby się, gdyby nie wybuch II wojny światowej? Jak miał wyglądać znak metra wyłoniony w konkursie z 1938 roku? Co pozostało po pracach rozpoczętych w latach 50. XX wieku? Jaki związany z metrem projekt, postulowany już w latach 20., zrealizowano pod koniec lat 60.? Który gotowy fragment tunelu I linii czekał 15 lat, zanim pojechały nim składy metra? Oprócz odpowiedzi na te pytania w książce Jakuba Jastrzębskiego znalazło się wiele innych ciekawostek oraz liczne ilustracje, z których część nie była nigdy publikowana.

Sto lat Warszawskiego Metra

Tomek to młody pracownik korporacji, który każdego dnia zmaga się nie tylko z presją otoczenia, ale także z własnymi słabościami. Koleżanki i koledzy z pracy nie ułatwiają mu życia, odreagowując trudy codzienności. Gdy niespodziewanie dla siebie i innych mężczyzna znajduje nić porozumienia z Anną, na horyzoncie pojawia się widmo konieczności pracy zdalnej. Jaką historię skrywa Tomek, i jak przymus odseparowania wpłynie na jego relacje z innymi? Czy w świecie, który stale pędził do przodu i nagle się zatrzymał, jest miejsce na rozmowę, przyjaźń i miłość?

Pozory

Karnawał 1894 roku. Warszawa bawi się w najlepsze. Każdego dnia w wielkich salach i domach prywatnych odbywają się przyjęcia, rauty i maskarady. Matki robią wszystko, aby znaleźć odpowiednich mężów dla córek, a ojcowie liczą ruble przeznaczone na posagi. Radosny nastrój przerywa morderstwo. W trakcie balu w Resursie Obywatelskiej, ginie Józefina Majerowa, wyrocznia w sprawach mody oraz autorka rubryki towarzyskiej w jednej z warszawskich gazet. Zabójca zniknął w tłumie gości, nie zostawiając śladów. Młody sędzia śledczy, Jerzy Szuster, robi wszystko, aby rozwikłać sprawę dziwnej zbrodni. Pomaga mu w tym komisarz policji, Aleksander Woronin. Niestety, wysiłki śledczych nie przynoszą efektu. Nikt nie zna tajemnic zmarłej dziennikarki, motywy zbrodni są niejasne, zeznania świadków wykluczają się wzajemnie, podejrzani mają żelazne alibi, a jedynym dowodem rzeczowym jest stłuczona butelka. Wygląda na to, że w krwawej układance brakuje najważniejszych elementów. Tymczasem ktoś zabija kolejną osobę… Co łączy dwie z pozoru różne ofiary? Czy rozwiązania zagadki należy szukać w teraźniejszości, czy może w zamierzchłej przeszłości? Jaką rolę w sprawie odgrywa Leontyna Rapacka? Czy pierwsze śledztwo Jerzego Szustra ma szanse zakończyć się sukcesem?

Warszawianka. Od zmierzchu do świtu

Heniek Wcisło zatrzymuje się w Chicago, gdzie poznaje zupełnie nowy świat. Z nową tożsamością zwiedza także San Francisco, Hollywood i Nowy Jork. Życie na emigracji może być pełne szalonej muzyki, wielkich pieniędzy i pięknych kobiet. Heniek jednak wie, że to tylko chwilowa ekscytacja i że nie zagrzeje długo miejsca w Stanach. Po powrocie do Polski staje się szanowanym człowiekiem o silnej pozycji w warszawskim towarzystwie. Czy przeszłość pozwoli mu o sobie zapomnieć?

Śmierć frajerom

Śmierć frajerom. Tajemnica skarbu Ala Capone

Dwóch przyjaciół z Warszawy, Powstańców z Pułku „Sikora” NSZ, trafia do Brygady Świętokrzyskiej NSZ. Piotr i Marek to „Warszawskie Rodaki” - ostrzy w boju, ale też szarmanccy dla kobiet na swój specyficzny sposób. W 1945 roku maszerując przez front trafiają do Czechosłowacji, po drodze przeżywając kilka przygód. Do najważniejszej z nich należy poznanie pięknej Anny, z Batalionu AK „Parasol”. Zakochują się obaj i zaczynają rywalizować o jej względy. Jak potoczą się losy bohaterów? Dokąd rzuci ich nurt wydarzeń? I jaki wpływ na to wszystko będzie miał niemiecki oficer oraz tajemnicza Rosjanka? „Zygzakiem przez wojnę” to szpiegowska powieść historyczna okraszona dużą dawką humoru.

Zygzakiem przez wojnę

Książka wprowadza nas w lata dziewięćdziesiąte, w lata końca okresu komuny i w początek gospodarczych i demokratycznych przemian w Polsce. Powstaje wolny rynek, mnożą się fortuny. Krawiec Wiśniewski szyje fraki nowobogackim, obserwując przy okazji przez szerokie wystawowe okno swojej pracowni zachodzące w kraju i w ludziach przemiany. Być Kimś! Mieć! Wzbogacić się! – nawet kosztem bliźnich – to domena lat dziewięćdziesiątych i cel nie tylko naszego głównego bohatera. We „Fraku” Wiśniewski życia Skiby nie owija w bawełnę. Bez znieczulenia obnaża zadamawianie się w miejskim społeczeństwie człowieka ze wsi, pokazując jego drogę społecznego awansu. Wiśniewski snuje swoją opowieść bez pardonu, może i dlatego, że fraki szył tylko innym. On sam, krawiec rzemieślnik, nigdy we fraku nie chodził. Seksualne poczynania bohatera dzisiaj może szokują, może gorszą – ale w tamtej dekadzie przemian ustrojowo-społeczno-gospodarczych były nagminne. Projekt okładki: Sławomir Kitowski.

Frak w pierwszym pokoleniu

Ta książka stanowi swoistą kontynuację wydanej wcześniej w dwóch tomach powieści „Życie skrojone na miarę” tego samego autora. Jest to opowieść o pisaniu powieści, o zmaganiu się z samym sobą, z bliskimi. O położeniu na szalę własnego prestiżu i miłości. O cenie jaką trzeba zapłacić za wejście do krainy sztuki. Po publikacji powieści życie głównego bohatera, Piotra, mocno się komplikuje. Tak bardzo, że pojawiają się na jego życiowej drodze psychoterapeutka doktor Maria oraz psychiatra prof. Władysław, a także epizod szpitala psychiatrycznego. Okazuje się, że literacki sukces może też nieść ze sobą poważne niebezpieczeństwa! Czy Piotrowi uda się przezwyciężyć kryzys? Czy wyjdzie na prostą? O CZYM SĄ DWA WCZEŚNIEJSZE TOMY? Piotr, bohater tej książki przeszedł wszystkie szczeble zawodowej kariery w dziedzinie krawiectwa: od czeladnika, terminującego w pracowni stryja, do mistrza i przedsiębiorcy, właściciela dużego zakładu krawieckiego, w którym szyje ubrania prezydentom, premierom, artystom, biznesmenom. Jest to nie tylko świetnie opowiedziana historia o zawodowych (krawieckich) ambicjach, klęskach i sukcesach ale także opowieść o życiu rodzinnym i towarzyskim, o uczuciach, o miłosnych podbojach, o marzeniach, o życiu w ogóle. To prawdziwa krawiecka epopeja odmalowana na tle intensywnych przemian politycznych, społecznych i obyczajowych naszego kraju. To „opowiedziana nożycami” historia, prowadząca nas przez zmieniające się mody i kroje garniturów, tkanin, dodatków krawieckich. Akcja tej w dużej mierze autobiograficznej powieści rozpoczyna się od lat 40-tych XX wieku, czyli od wczesnego dzieciństwa autora, a kończy pod koniec wieku XX. Książka ta ma szczerość i prawdę autentyku. Jej siłą jest też szczegółowe odtworzenie realiów dotyczących czasów, które opisuje, a także obfitość wziętych z życia historii i anegdot. Istotnym elementem tej książki są klimaty związane z modą (głównie męską). Na jej kartach autor niejednokrotnie opisuje ubiór jej bohaterów fachowo go komentując. Zapoznajemy się w ten sposób z wieloma ciekawymi i użytecznymi informacjami dotyczącymi właściwego, dobranego do okoliczności i cech danej osoby stroju. Ze względu na dużą objętość powieść „Życie skrojone na miarę” podzielona jest na dwie części: Tom 1. (podtytuł „krawiotka”) i Tom 2. (podtytuł „mistrz”). Tom 3. zatytułowany „Życie od podszewki” jest swoistym post-scriptum do dwóch wcześniejszych tomów. Spis treści: OD WYDAWCY I. LAIK II. IMPLIKACJE III. KLIENT Z LONDYNU EPILOG

Życie od podszewki. Tom 3

Teksty pięciu sztuk teatralnych Jerzego Broszkiewicza o raczej lekkim charakterze. Utwory sceniczne tego autora zostały przetłumaczone na angielski, niemiecki, francuski, bułgarski, czeski, duński, japoński, hiszpański, rumuński, szwedzki, włoski i rosyjski i były wystawiane, głównie w latach 60-tych XX wieku na scenach teatralnych w wielu krajach. Spis treści: Nota od autora BAR WSZYSTKICH ŚWIĘTYCH KONIEC KSIĘGI VI PRZYCHODZĘ OPOWIEDZIEĆ TA WIEŚ, MOGIŁA WESELE NA OSIEDLU

Pięć komedii różnych

„Memuary” to cykl wspomnień napisanych w formie autoironicznych anegdot dla tygodnika „Przekrój” i publikowanych tam w latach 1965–1966. Dotyczą zakopiańskiego okresu życia pisarza, kiedy to zetknął się z artystyczną bohemą lat trzydziestych, jak m. in. z Witkacym, któremu poświęca najwięcej wspomnień, z Tadeuszem Dołęgą-Mostowiczem, Karolem Szymanowskim. „Memuary” obejmują również pierwsze 4 miesiące wojny w 1939 r. spędzone w Warszawie, oraz emigrację pisarza – aż do jego powrotu do kraju. WACŁAW SADKOWSKI: Mawia się niekiedy o jakimś pisarzu, że „żyje literaturą”, że jest nią przeniknięte całe jego życie. Jeśli do kogokolwiek spośród polskich pisarzy współczesnych określenie takie dawało się odnieść w całej rozciągłości, to do Michała Choromańskiego w ostatnim okresie jego życia, po powrocie do Polski w roku 1958. Osiadł wtedy pisarz w Warszawie i poświęcił się wyłącznie pisarstwu; nie szukał nieomal żadnych kontaktów zawodowych czy towarzyskich, zaszyty w stylowo urządzonym gabinecie, pośród starannie zgromadzonego księgozbioru (po śmierci Małżonki pisarza, znanej w swoim czasie tancerki Ruth Sorel, zarówno meble jak i książki przeszły na własność Oddziału Warszawskiego Związku Literatów Polskich), pisał intensywnie i wytrwale, utrzymując współpracę z jednym właściwie tylko wydawcą – Wydawnictwem Poznańskim, i z nielicznymi czasopismami. I właśnie w jednym z czasopism – w krakowskim „Przekroju” ukazał się w latach 1971–1972 cykl miniatur nowelistycznych, objętych wspólnym tytułem „Memuary”. Bardzo to osobliwe zjawisko w dziedzinie pisarstwa pamiętnikarsko-wspomnieniowego. Stopień wierności wobec rzeczywistych wydarzeń bywa w utworach pamiętnikarskich różny, nie należy też z pewnością nazbyt rygorystycznie domagać się od ich autorów zgodności z faktami „materialnymi”, bo niekiedy nierównie od nich ciekawsze są świadectwa tyczące się ich odczuć, nastrojów i sądów, na ogół jednak chodzi w pamiętnikarstwie o to, by przedstawić jakąś wizję zdarzeń i zjawisk, które złożyły się na doświadczenie życiowe autora, i wykreować jakąś wizję jego osobowości, jego sposobu reagowania, interpretowania i oceniania tych doświadczeń. Żadne takie intencje nie zdają się przyświecać autorowi „Memuarów” – są to wspomnienia najzupełniej, jeśli tak wolno powiedzieć, bezinteresowne, dyktowane wyłącznie chęcią zabawienia czytelnika. Żadnych tu śladów hagiografii ani w kreśleniu sylwetek współczesnych, ani w tym, co dotyczy samego narratora. Żadnej chęci uzupełniania czy tym mniej korygowania (a już najmniej tworzenia nowej) „wiedzy o epoce”, lub też o ludziach, którzy ją współtworzyli. Ba! Odnosi się wrażenie, że nie kusi się autor nawet o jakieś nowe charakterystyki psychologiczne ludzi, z którymi się zetknął, a o których (jak choćby o Witkacym) napisano już niemało; Choromański po prostu opowiada o „zdarzątkach”, które go z tymi ludźmi „zderzały”, kojarzyły lub rozłączały, które mu się upamiętniły, to znaczy „pozostawiły poniekąd z rozwartymi moralnie ustami”. Właśnie: treścią tych „Memuarów” są takie właśnie „zdarzątka”, bez pointy, trochę niezrozumiałe, o których w szkicu „O co tu szło”? napisał autor: „stosunek mój do życia to stosunek człowieka zdziwionego. Dlaczego składa się ono niekiedy z rozdziałów nie dokończonych, jak gdyby ktoś zaczął pisać nowelę i bez żadnego wytłumaczenia przerwał w najciekawszym punkcie?” I otóż w „Memuarach” nie chodzi nawet o opowiadanie starannie spointowanych i „śmiesznych” anegdot z własnego życia, czy też anegdot o współczesnych. Chodzi właśnie o utrwalenie w słowie tej tkwiącej w pamięci i w podświadomości autora tkanki zdarzeń, które wprawiły go w zdziwienie, a więc dostarczyły tworzywa do kształtowania się jego postawy wobec życia, współrzeźbiły jego osobowość. Dzięki takiej naturze, „Memuary” są jedną z najgłębiej osobistych książek, jakie kiedykolwiek wydała literatura pamiętnikarska w Polsce – są więcej niż kluczem do takich czy innych ogniw dorobku twórczego ich autora, do takich czy innych jego powieści, choć niewątpliwie odnaleźć można na ich kartach niejeden epizod, który w przetworzonej formie odzwierciedlił się w jego twórczości powieściowej czy nowelistycznej. Są one zwierzeniem odsłaniającym istotę jego pisarstwa – owo zdziwienie, owe „poniekąd rozwarte moralnie usta”, z którymi wędrował pisarz przez życie w jednej z najbardziej burzliwych epok w historii ludzkości. To niezakłamane i nie zdławione niczym zdziwienie jest przecież najgłębszą tajemnicą siły i świeżości etycznej i estetycznej prozy Michała Choromańskiego. Dlatego też w puściźnie pisarskiej autora zajmują „Memuary” pozycję szczególną, zasługującą na pietyzm wydawcy i wnikliwą uwagę czytelnika. SPIS TREŚCI Przystojny blondyn. Podsłuchałem bardzo dziwną rozmowę Lourdes. O mało nie zostałem mnichem Dziesięć groszy. Stolarz-ekscentryk wyrzuca mnie na bruk Otto Weininger. Grabarz-stroiciel i niebezpieczna pianistka Wysięk Zdarzenia bez pointy O co tu szło? Witkacy w Belwederze Trochę o „orgiach” z Witkacym Witkacy, człowiek skłonny do wybuchów gniewu Witkacy Siedem depesz Zagadka. Z panną na cmentarzu. Mężczyzna z rewolwerem Wybitni ludzie, których znałem. Monsieur Piston V-2 (?) Wywiad Tour de France Legitymacja Pen Clubu O przeczuciach Kto to był doktor Bexon? Lekcja języka angielskiego Arrasy Drobiazgi FOTOGRAFIE

Memuary

Zbiór przykuwających uwagę siedemnastu opowiadań, których tematyka, jak wskazuje tytuł, dotyczy w dużej mierze relacji kobieta – mężczyzna. „Chwilami brzmi jak Gombrowicz w stylu pop. Innym razem ujawnia umysł pokrewny Burroughsowi. Albo też wypada niczym prekursor powieści Eco. To wszystko Michał Choromański – pisarz, który czeka na nowe odkrycie” – Rafał Księżyk („Dwutygodnik” 2017). Pisarstwo Michała Choromańskiego (1904-1972) znakomicie przetrwało próbę czasu. Pisarz posiadł bowiem trudną sztukę nawiązywania bezpośredniego kontaktu z czytelnikiem – przyciągania jego uwagi oraz konstruowania oryginalnej, niebanalnej fabuły. Mocną stroną jego pisarstwa jest też pogłębiony portret psychologiczny bohaterów oraz aura niezwykłości i tajemniczości jaka ich otacza. Michał Choromański (1904-1972) dzieciństwo i młodość spędził na Ukrainie. Studiował pedagogikę i psychologię, pracując przy tym w najrozmaitszych zawodach: jako korepetytor, sanitariusz i intendent szpitalny, nauczyciel rysunku i kierownik literacki klubu robotniczego. W tym czasie współpracował z prowincjonalną prasą i drukował swoje pierwsze utwory w języku rosyjskim. W 1924 przyjechał z matką i siostrą do Polski. Chory na gruźlicę kości, leczył się w Rudce i w Zakopanem, na kuracje jeździł też do Szwajcarii i Francji. Uczył się w tym czasie języka polskiego i tłumaczył na rosyjski polską poezję. Jako prozaik zadebiutował w roku 1931 powieścią „Biali bracia”, która szybko zyskała uznanie krytyki i czytelników. Rok później publikuje swe najsłynniejsze dzieło – powieść „Zazdrość i medycyna”, która została przetłumaczona na 18 języków, a w roku 1973 powstał na jej podstawie film w reżyserii Janusza Majewskiego. Ekranizacji doczekały się także dwie inne powieści Choromańskiego: „Schodami w górę, schodami w dół” (1989) oraz „Skandal w Wesołych Bagniskach” (1996). W 1939 r. poślubił tancerkę i choreografkę Ruth Sorel, by następnie, w latach 1940-1957 doświadczyć losu emigranta – najpierw w Brazylii, potem w Kanadzie. W tym okresie nie publikował, jednak od momentu powrotu do kraju w 1957 r. niemal co roku wydawał nową powieść lub zbiór opowiadań. Projekt okładki: Marcin Labus. Spis opowiadań: KOBIETA I MĘŻCZYZNA DZIWNY WYPADEK Z CHUSTKĄ WSTYD ROZTARGNIENIE NIESAMOWITA HISTORIA SPRAWOZDANIE POUFNE ŚMIERĆ CZESŁAWA GOSTYŃSKIEGO UWIĄD POŻYCZKA LUDZKA RZECZ INNE SŁOWICZE ŻYCIE WIELKA DUSZA I MAŁE CIAŁO OPOWIADANIE BANALNE OPOWIADANIE CYNICZNE OPOWIADANIE NIEPRAWDOPODOBNE OPOWIADANIE WARIACKIE PRAWO MŁODOŚCI

Kobieta i mężczyzna. Opowiadania

Powieść ta wiąże się z doświadczeniami pisarza, wyniesionymi z jego kilkunastoletniego pobytu na emigracji, m. in. w Brazylii, gdzie rozgrywa się jej akcja. W klimacie żartu, fantastyki i groteski maluje autor karykaturalnie przejaskrawiony obraz emigracji polskiej w Brazylii — dawnych arystokratów, przedstawicieli środowisk sanacyjnych, których styl życia i zwyczaje są więcej niż śmieszne w konfrontacji z ich sytuacją. Celne portrety charakterystyczne, dobrze oddana mentalność ludzi nie umiejących wyzwolić się z zakorzenionych gustów, snobizmów i mitów. Ciekawa lektura o charakterze powiastki filozoficznej. Czym jest tytułowa makumba? Na kartach książki mamy o niej taką informację: „Coś niecoś słyszałem już o makumbie. Jednak nie wszystko, o nie! Słyszałem, że makumba to czarna magia, a makumbeirami nazywają jej adeptów. Słyszałem, że uprawiają ją w celach swojej kariery lub szkodzenia sąsiadom…”. A czym gadające drzewo? I tu kolejny cytat: „Czy słyszał kto o mówiących drzewach? Ręczę, że nie. A tam są! I są – nie tylko takie wynaturzenia. Opowiadali mi ludzie, godni całkowitego zaufania, że pod Kurytybą rosło drzewo, które mówiło nawet po polsku, mazurząc”.

Makumba czyli Drzewo gadające

Arcydzieło prozatorskie. Wiele ciekawych postaci, liczne zwroty akcji, interesujące przemyślenia. Główny bohater – książę Witold – nieprzypadkowo nosi imię tożsame z imieniem autora Pornografii, Witolda Gombrowicza. Homoerotyczny romans księcia i młodego górala jest bowiem jednym z głównych wątków powieści, a znana skłonność Choromańskiego do plotek towarzyskich (skandal ze „Schodami w górę, schodami w dół”) pozwala domniemywać, że opis miłosnych perypetii w ogólnym zarysie oddaje dynamikę takich męsko-męskich romansów w dwudziestoleciu. [Wojciech Śmieja „Ile Geneta w Gombrowiczu?”]

W rzecz wstąpić

Rzecz dzieje się w latach dwudziestych naszego stulecia w małym miasteczku położonym między Warszawą a Wybrzeżem. Czas i miejsce – jakby stworzone do satyry. Owi mieszczanie i małomieszczanie, wiecznie na wszystkich urażeni (przede wszystkim jedni na drugich), plotkujący z zamiłowania, przyzwyczajenia, atawistycznych skłonności, braku innego zajęcia, a równocześnie – jakby na ironię – odseparowani jedni od drugich murami nieufności, pewności siebie, strachu o urażenie ich, pretensji do wyższości – cóż to za wspaniała galeria! Choromański maleńkimi, ale wielce znaczącymi kreskami wychwytuje ich prawdę, a zarazem ich śmieszność, bogactwo i ograniczenia, wykrzywienia i – mimo wszystko – naturalność. [Wojciech Natanson, „Za i Przeciw” 1971, nr 3] W 1990 roku książka ta została wystawiona, jako słuchowisko, w Teatrze Polskiego Radia, w reżyserii Andrzeja Zakrzewskiego w doborowej obsadzie aktorskiej z Mieczysławem Czechowiczem, Barbarą Wrzesińską i Janem Kobuszewskim.

Różowe krowy i szare scandalie

Zbiór czternastu świetnych opowiadań, które są pełne erotycznego napięcia, zaskakujących zwrotów akcji i wyrafinowanego poczucia humoru. Pisarstwo Michała Choromańskiego (1904-1972) znakomicie przetrwało próbę czasu. Pisarz posiadł bowiem trudną sztukę nawiązywania bezpośredniego kontaktu z czytelnikiem – przyciągania jego uwagi oraz konstruowania oryginalnej, niebanalnej fabuły. Mocną stroną jego pisarstwa jest też pogłębiony portret psychologiczny bohaterów oraz aura niezwykłości i tajemniczości jaka ich otacza. Michał Choromański (1904-1972) dzieciństwo i młodość spędził na Ukrainie. Studiował pedagogikę i psychologię, pracując przy tym w najrozmaitszych zawodach: jako korepetytor, sanitariusz i intendent szpitalny, nauczyciel rysunku i kierownik literacki klubu robotniczego. W tym czasie współpracował z prowincjonalną prasą i drukował swoje pierwsze utwory w języku rosyjskim. W 1924 przyjechał z matką i siostrą do Polski. Chory na gruźlicę kości, leczył się w Rudce i w Zakopanem, na kuracje jeździł też do Szwajcarii i Francji. Uczył się w tym czasie języka polskiego i tłumaczył na rosyjski polską poezję. Jako prozaik zadebiutował w roku 1931 powieścią „Biali bracia”, która szybko zyskała uznanie krytyki i czytelników. Rok później publikuje swe najsłynniejsze dzieło – powieść „Zazdrość i medycyna”, która została przetłumaczona na 18 języków, a w roku 1973 powstał na jej podstawie film w reżyserii Janusza Majewskiego. Ekranizacji doczekały się także dwie inne powieści Choromańskiego: „Schodami w górę, schodami w dół” (1989) oraz „Skandal w Wesołych Bagniskach” (1996). W 1939 r. poślubił tancerkę i choreografkę Ruth Sorel, by następnie, w latach 1940-1957 doświadczyć losu emigranta – najpierw w Brazylii, potem w Kanadzie. W tym okresie nie publikował, jednak od momentu powrotu do kraju w 1957 r. niemal co roku wydawał nową powieść lub zbiór opowiadań. Spis treści PANI WISIA TRZBILOWA POLOWANIE NA FREUDA GUSŁA W POCIĄGU MAKUMBA ZABAWA SYLWESTER W HOTELOWYM LOBBY ZARĘCZYNY NIEPOROZUMIENIE OKNO ŚMIECH KONCERT GOTYK PO LATACH Projekt okładki: Marcin Labus

Polowanie na Freuda. Opowiadania

Książka wciągająca i trzymająca w napięciu – bardzo dobrze się ją czyta. Trup się ściele gęsto, jest też porwanie i wątek miłosny oraz liczne, zaskakujące zwroty akcji. W Zakładach Metalurgicznych działa świetnie zorganizowana i bezwzględna w swoich działaniach siatka szpiegowska, która chce wykraść cenną, strategiczną dokumentację. Milicja prowadzi dyskretne i jawne działania, aby ją rozszyfrować. Do czego nawiązuje tytuł? Otóż Apokalipsis to tytuł książki, która była kluczem do szyfrowanych raportów szpiegowskich, a Jolanta została porwana, gdyż nieopatrznie zbytnio się nią zainteresowała. Pierwsze, papierowe wydanie „Jolanta i Apokalipsis” ukazało się nakładem wydawnictwa Ministerstwa Obrony Narodowej (Warszawa 1966) w serii „Labirynt” w nakładzie 40 000 + 300 egz. Książka wznowiona w formie elektronicznej przez Wydawnictwo Estymator w ramach serii: Kryminał z myszką – Tom 41. Nota: przytoczone powyżej opinie są cytowane we fragmentach i zostały poddane redakcji.

Kryminał z myszką

Jolanta i Apokalipsis

Powieść kryminalna rozgrywająca się we wczesnych, burzliwych latach 90., ale sięgająca też okresu sprzed transformacji ustrojowej. Kawał dobrego kryminału! Ginie emerytowany prokurator Duktowicz, który zamierzał opublikować swoje pamiętniki. Zakończenie jest dość zaskakujące. Zachęcam gorąco do lektury! [Mamut, lubimycztac.pl] Jest awantura, kryminał, pieniądze, kobiety. Lektura szybka, konkretna i przyjemna. Dobrze się czyta. [LeszE30k, lubimyczytac.pl] Intryga kryminalna osnuta na wątkach politycznych, trochę seksu i bezkompromisowe śledztwo odnowionych policjantów, którzy jednak przestają być bezkompromisowi, gdy w grę wchodzi polityka. Takie czasy. Osią całej intrygi i rozgrywających się wydarzeń są pamiętniki emerytowanego prokuratora Duktowicza, który przymusowo musiał skorzystać z dobrodziejstw wcześniejszej emerytury ponieważ zbyt głęboko drążył sprawę tajemniczych 100 milionów dolarów, wyprowadzonych podobno z Polski jeszcze przed obradami „okrągłego stołu”. Wszystko pachnie wielką polityką, ale tak pachnie, jakby śmierdziało. Teraz ex-prokuratorowi przestało zależeć i postanowił wszystko ujawnić w swoich pamiętnikach, które podobno pisał od lat kilkudziesięciu. Jest istotne, że prokurator mieszka na parterze niedużej willi, której piętro zajmuje jego stary przyjaciel i właściciel posiadłości – artysta malarz o wdzięcznym nazwisku Ksawery Ćmiel wraz z córką Anitą. [Marzena Pustułka, KlubMOrd.com] Pierwsze, papierowe wydanie tej książki ukazało się nakładem Oficyny Wydawniczej KOM-PAKT (Warszawa 1993). Książka wznowiona w formie elektronicznej przez Wydawnictwo Estymator w ramach serii: Kryminał z myszką – Tom 49. Nota: przytoczone powyżej opinie są cytowane we fragmentach i zostały poddane redakcji.

Urlop Huberta Gardy

Kryminał w klasycznym stylu godnym Agaty Christie w PRL-owskich realiach końca lat 50-tych XX wieku. Śledztwo prowadzi doktor Kostrzewa. Tym razem ma rozwikłać zagadkę anonimów z pogróżkami, które mogą być związane z tajemniczą sprawą sprzed trzynastu lat i szkatułą pełną biżuterii. Daleka leśniczówka, gdzie toczy się akcja, szybko zostaje odcięta od świata przez powódź, po czym następuje seria dramatycznych wydarzeń. Paradoksalnie wszelkie dowody zdają się wskazywać właśnie na Kostrzewę, który wpadnie w nie lada tarapaty... KATARZYNA (lubimyczytac.pl): „Smuga grozy” to rzetelny kawałek dobrej, kryminalnej prozy. Każde zdanie potrzebne i przemyślane. Akcja toczy się na odludziu, co ma swoje uzasadnienie w fabule, wręcz stanowi warunek sine qua non, a wszystkie wątki wyjaśnione są drogą dedukcji i metod naukowych chałupniczego laboratorium z końcówki lat pięćdziesiątych. Naprawdę warto. ROBERT ŻEBROWSKI (KlubMOrd.com): Książkę czyta się bardzo dobrze i nie ma w niej przestojów. Akcja toczy się w samotnej leśniczówce w środku lasu (będącej wespół z bunkrem częścią niemieckich umocnień), a pod koniec przenosi do Kozłowa (w pobliżu biegnie autostrada – niemiecka, bo polskich wtedy nie było – więc może chodzić o Kozłów w województwie śląskim). Głównym bohaterem jest doktor Jerzy Kostrzewa – z zawodu chirurg, z zamiłowania detektyw-amator, choć jednak nie amator, bo wcześniej pracował w Komendzie Głównej Milicji Obywatelskiej, skąd odszedł na własną prośbę. Zostaje on polecony mgr Lesiewiczowi do pomocy w rozwiązaniu zagadki anonimów z pogróżkami. W celu wyjaśnienia sprawy Lesiewicz zaprasza go do przyjazdu do leśniczówki. Czas przejazdu bardzo się wydłużył, bo Kostrzewa po drodze musiał pozbyć się śladów krwi (czyjejś, a nie własnej!). Kiedy wreszcie w nocy przybył na miejsce, okazało się, że Lesiewicz opuścił tego dnia leśniczówkę i zaginął. Spotyka za to urzędującego w niej leśniczego, jego żonę, kilkoro gości i kilka osób zatrudnionych w niej. Jak się okazuje anonimy związane są z pewną akcją zbrojną dokonaną w 1946 roku (tj. 13 lat wcześniej) przez oddział NSZ, w którym byli m.in. Lesiewicz, leśniczy i jeden z gości. Ich autor zapowiada tym trzem mężczyznom zemstę. Z uwagi na zaginięcie Lesiewicza zostaje podjęta decyzja o zawiadomieniu o tym fakcie milicji. Jednak leśniczówka zostaje odcięta od świata przez powódź, a łączność telefoniczna zostaje zerwana. Kostrzewa musi wyjaśniać sprawę na własną rękę. Nota: przytoczone powyżej opinie są cytowane we fragmentach i zostały poddane redakcji. Książka wznowiona w formie elektronicznej przez Wydawnictwo Estymator w ramach serii: Kryminał z myszką – Tom 14. Projekt okładki: Pola Augustynowicz.

Smuga grozy

Powieść fantasy. Sensacja, przygoda, erotyka i egzotyka. Zderzenie dwóch światów – potomków Fenicjan, skarlałych mieszkańców nieodkrytej przez nikogo, tropikalnej wyspy oraz ludzi XX wieku – rozbitków, zwanych przez miejscowych Olbrzymami, którzy, ratując swoje życie, przypadkiem na nią trafiają. Czy spełni się klątwa głosząca, że Olbrzymy sprowadzą nieszczęście na lud wyspy i znieważą boginię Aszerę, czczoną przez wyspiarzy? Powieść składa się z trzech części: „Olbrzymy”, „Mścicielka” i „Królowa Othe”, które pierwotnie wydano w postaci osobnych książek. NOTA O AUTORZE. Antoni Marczyński (1899 – 1986), to autor kilkudziesięciu powieści i scenariuszy filmowych spod znaku sensacji, przygody, kryminału, egzotyki, romansu, erotyki oraz oryginalnego poczucia humoru. Zaliczany do tak tzw. wielkiej trójki polskich pisarzy powieści kryminalnych II Rzeczypospolitej (obok Adama Nasielskiego i Marka Romańskiego). Ukończył Wydział Prawa na Uniwersytecie Jagiellońskim, gdzie uzyskał doktorat. Pracował w przemyśle i bankowości – równocześnie oddając się pisarstwu. Bywał też wydawcą i dziennikarzem. Uczestnik wojny polsko-bolszewickiej z 1920 roku. Tuż przed II wojną światową przeniósł się, jak się później okazało – na stałe, do USA. Projekt okładki: Przemysław Małachowski.

Wyspa nieznana

Sugestywny obraz Polski lat siedemdziesiątych i osiemdziesiątych, w tym okresu stanu wojennego. Znakomity portret ludzi zaangażowanych w działalność przeciwko władzom komunistycznym, dla których legalizacja „Solidarności” oznaczała nie tylko przemiany polityczne, ale także zmiany w życiu prywatnym. Wydane w 1996 roku Szkice historyczne, które znalazły się w finałowej siódemce Nagrody Nike to kwintesencja pisarstwa Zbigniewa Kruszyńskiego. Kruszyński historię prywatyzuje. Rozpad PRL-u, karlenie opozycji ukazywane jest w powieści równolegle z rozpadem rodziny bohatera. Zdradom dużym, czyli przejściom na stronę wroga, towarzyszą zdrady małe – żon i mężów. Jakby pisarz chciał przypomnieć o często pomijanej prawdzie, że nawet w czasach walki, zmagań o wolność ludzie zwyczajnie kochają się albo nienawidzą. Mamy tu opis rzeczywistości stanu wojennego (już historycznej), ale przedstawionej od strony jak najbardziej prywatnej. Nie o „pryncypia” i „etos” tu chodzi, lecz o zapis codzienności bogatej w drobne, nieważne z punktu widzenia historii szczegóły i szczególiki. Codzienności postrzeganej z perspektywy lat jako niezmiernie dziwaczna, jako poskładana z zawiłości związków pomiędzy ludźmi, mężem, żoną, jego kochankami, jej kochankiem, ubekami, łącznikami, ukrywającymi się działaczami. Każdy się tu ukrywa, i ukrywa swoją tożsamość często pod paroma pseudonimami, mieszają się narracje i tożsamości osób, prawda miesza się z odgrywaną dla pozoru fikcją. Pisarz więc, można rzec, nie rzeczywistość opisuje, ale różne jej formy, tak prawdziwe, jak i fałszywe. Uzyskuje w ten sposób interesujący efekt literacki.

Szkice historyczne. Powieść

Powieść przygodowa autora znanego z miłości do przyrody, zwłaszcza rejonów północnej Polski. Wartka akcja, opisywane ze znawstwem piękno otoczenia, sprawnie zarysowane cechy osobowe bohaterów. Rzecz dzieje się na Mazurach, w Puszczy Piskiej. Sensacyjna fabuła współgra tutaj z przyrodą, jednocześnie jest to chyba najbardziej wędkarska powieść tego wybitnego prozaika. (powyższy akapit zaczerpnięto z iwonazmyslona.blogspot.com) MICHAŁ (pansamochodzik.net.pl): Powieść o resocjalizacji Edka Krasawczyka, który jest takim drobnym olsztyńskim niebieskim ptakiem i wskutek swoich wybryków musi uciekać z miasta na mazurską wieś i tam zaczyna się jego metamorfoza. Wszystko w tle pięknej przyrody, oczywiście do tego wątek miłosny, przygody łowieckie i wędkarskie. Gorąco polecam. KAMEE (lubimyczytac.pl): Ta książka przypomniała mi czytanie, jakiemu oddawałam się jako nastolatka. I może niekoniecznie mam tu na myśli fabułę, narrację czy rodzaj literatury. Bardziej rys bohatera przypomina mi takie pełne nadziei patrzenie w przyszłość, jakim charakteryzują się bardzo młodzi ludzie. I w ten sam sposób oddałam się tej książce – zaczytanie bez pamięci. Przyjemnie było. Projekt okładki: Pola Augustynowicz SPIS TREŚCI: 1. Większa rozróba 2. Niespodziewany wyjazd 3. Pyskate licho 4. Pierwsze strzały 5. Kraksa 6. Co leśniczy wyszukał w gazecie 7. Dziewczęta zza rzeki 8. Zadra w sercu 9. Nawałnica 10. Wieczorne wspominki 11. Nowa rozróba 12. Zasadzka w stodole 13. Ponowa 14. Klem osaczony 15. Basior 16. Michał odnalazł trop 17. Mokra przygoda 18. Jeszcze raz Wierzbik 19. Michał na widowni 20. Wiosenne amory 21. Dalsze nowiny 22. Trudna rozgrywka 23. Węgorzowe noce 24. Klem 25. Nieoczekiwane spotkanie 26. Grom z jasnego nieba 27. Zagmatwana sprawa 28. Znowu w Sumach

Gdzie diabeł mówi dobranoc

Kontynuacja powieści „Złote korony księcia Dardanów”. Doskonale napisana powieść przygodowa dla młodzieży napisana w starym, dobrym stylu. Jej akcja rozgrywa się w Turcji, dzięki czemu zapoznajemy się z egzotyczną kulturą i historią tego kraju, mającego, jak się okazuje, pozytywne związki z Polską i Polakami. Niezapomniany klimat, świetne pisarskie rzemiosło, wątek romansowy, archeologia. Książka bawi – ucząc. TURMS (lubimyczytac.pl): Po pierwszej części byłem zachwycony, przeszło dwa lata szukałem drugiej części i nie rozczarowałem się. Więcej archeologii, tajemnic i do tego Hetyci. HIVTH (lubimyczytac.pl): Druga część przygód Julka, który tym razem wraz z wszystkimi poznanymi wcześniej bohaterami udaje się na wykopaliska w góry Taurus, nieopodal miasteczka Feke, gdzie odkrywają ruiny starożytnego miasta Hetytów. Sama fabuła nie zaskakuje niczym nowym, panuje tu bardzo zbliżony schemat do tego, który zaprezentowany został w pierwszej części. Jeżeli ktoś jednak zjeździł opisywane obszary i zna wiele z przedstawionych miejsc (Konyę, Ankarę czy Hattusę), z pewnością czytając książkę wspomni wielokrotnie każdy przeżyty dzień w Turcji. Nota: cytowane powyżej opinie cytowane są we fragmentach i zostały poddane korekcie. Projekt okładki: Pola Augustynowicz.

W cieniu hetyckiego sfinksa

Wszechstronne i kompetentne omówienie obecności Polaków na kontynencie północno-amerykańskim od odkrycia go przez Kolumba (a nawet wcześniej!) do ich udziału w amerykańskiej wojnie o niepodległość, prowadzącej do powstania Stanów Zjednoczonych. Autor przedstawia m.in. tajną misję dyplomatyczną Tadeusza Kościuszki oraz relacje Kajetana Węgierskiego i Juliana Ursyna Niemcewicza z ich podróży po Stanach Zjednoczonych i spotkań z ówczesnymi osobistościami amerykańskimi. Autor okładki: Marcin Labus SPIS TREŚCI: Od Autora PIERWSI POLACY W AMERYCE PÓŁNOCNEJ Początki osadnictwa polskiego W oczach historyków i polityków POLACY W WOJNIE O NIEPODLEGŁOŚĆ STANÓW ZJEDNOCZONYCH Tadeusz Kościuszko Kazimierz Pułaski Mniej znani bohaterowie POLSKA I STANY ZJEDNOCZONE W XVIII WIEKU Polska a amerykańska wojna o niepodległość Stany Zjednoczone wobec Konstytucji 3 maja Stany Zjednoczone a rozbiory Polski Amerykanie w Polsce XVIII wieku Generał Charles Lee Amerykanin sekretarzem Stanisława Augusta John Paul Jones Joel Barlow

Polacy w zaraniu Stanów Zjednoczonych

Znakomita, napisana z polotem i epickim rozmachem, powieść sensacyjna, ukazująca pogmatwane losy amerykańskiego rodu naftowego wywodzącego się z Polski. Akcja rozgrywa się w latach 80-tych XX wieku w realiach Nowego Jorku, Los Angeles, Paryża i Warszawy. Wątek kryminalny trzyma czytelnika w stałym napięciu. Książkę czyta się z ogromnym zainteresowaniem, a dzięki jej walorom literackim – z prawdziwą przyjemnością. HELENA SEKUŁA (1927–2020), to jedna z najlepszych polskich pisarek powieści kryminalnych, których napisała ponad dwadzieścia. Jej twórczość cechuje świetny, sugestywny styl pisarski, różnorodność i pogłębione portrety psychologiczne bohaterów, wnikliwa obserwacja obyczajowa, dbałość o realia i niebanalne poczucie humoru. W latach 50-tych i 60-tych XX wieku Helena Sekuła pracowała jako referent prasowy Komendy Głównej Milicji Obywatelskiej, przez co przedstawiony w jej powieściach sposób pracy milicji i obraz świata przestępczego zyskują na wiarygodności. Jej powieści rozgrywają się w czasach PRL-u przez co stanową interesujący dokument tamtej epoki. Projekt okładki: Marcin Labus.

Barakuda

Klasyczny kryminał milicyjny rozgrywający się w realiach lat 70-tych XX wieku. Oprócz wciągającej od pierwszej strony dynamicznej i zaskakującej akcji mamy w nim malownicze postacie złoczyńców z przestępczego półświatka, galerię nieszablonowo pracujących milicjantów oraz niezwykle barwny język, którym posługują się (nie przebierając w słowach!) bohaterowie tej powieści oraz – jej autorka. Jest to lektura wyłącznie dla osób o mocnych nerwach bowiem – ostrzegamy! – sporo w niej brutalności i przemocy! A czym była tytułowa figurka? Oto stosowny cytat: „Zapamiętała jeden przedmiot, a właściwie drobiazg, bardzo piękny i dlatego rażąco inny na tle prostackiego bogactwa wnętrza domu; figurkę nagiej indyjskiej tancerki w finezyjnej pozie z Kamasutry, wyrzeźbioną w drzewie tekowym. Nie był to produkt pamiątkarskiej sztampy, taśmowy suwenir, tyle że orientalny, lecz małe arcydzieło, zabłąkane wśród panoszącej się tandety na oszklonych półkach meblościanki”. Jaką rolę w tej powieści pełniło to dzieło sztuki? Tego oczywiście nie możemy zdradzić! HELENA SEKUŁA (1927–2020), to jedna z najlepszych polskich pisarek powieści kryminalnych, których napisała ponad dwadzieścia. Jej twórczość cechuje świetny, sugestywny styl pisarski, różnorodność i pogłębione portrety psychologiczne bohaterów, wnikliwa obserwacja obyczajowa, dbałość o realia i niebanalne poczucie humoru. W latach 50-tych i 60-tych XX wieku Helena Sekuła pracowała jako referent prasowy Komendy Głównej Milicji Obywatelskiej, przez co przedstawiony w jej powieściach sposób pracy milicji i obraz świata przestępczego zyskują na wiarygodności. Jej powieści rozgrywają się w czasach PRL-u przez co stanową interesujący dokument tamtej epoki. Projekt okładki: Marcin Labus.

Figurka z drzewa tekowego

Ta książka, to nie tylko doskonały kryminał. Oprócz pełnokrwistej intrygi kryminalnej, mamy w tej powieści także romans, pełen psychologicznego napięcia i dramatyzmu. I wiele więcej. GRZEGORZ CIELECKI (Klub MOrd): Zaczyna się mocno – grupa przestępców przygotowuje się do napadu na bank, potem krótki opis samego napadu – ginie dwóch ludzi. Zaczyna się śledztwo prowadzone przez niezawodnego majora Andrzeja Korosza. Trafiamy do środowiska muzyczno-baletowego, gdzie naszą uwagę skupiają dwie kobiety. Mistrzyni fachu – Róża Larst oraz adeptka Joanna Morąg. Wkrótce ta druga zostaje postrzelona podczas próby. Atmosfera się zagęszcza. Obie panie przez przypadek widziały napad na bank, obie łączy nić bliskości nie tylko lirycznej, z jednym i tym samym mężczyzną, jak raz szanowanym ordynatorem. Nie bardzo wiadomo kto dybał na życie Joanny. Czy chodzi tu o zazdrość, czy może sprawa ma związek z napadem? I tak, znienacka „Naszyjnik z hebanu” przestaje być kryminałem a staje się romansem, a także thrillerem medycznym (mamy cały rozdział poświęcony szczegółowemu opisowi operacji). Tytuł jak zwykle u Sekuły ma znaczenie symboliczne. Naszyjnik („Hebanowe prostokąty, łączone między sobą pięcioma ogniwami łańcuszka z ciemnego, cyzelownaego srebra, oplatają szyję”) został wręczony przez ukochanego ukochanej i znamionuje tu psychologiczny węzeł gordyjski, patową sytuację, z której nie sposób się wyplątać. A wszystkie te napady na banki, milicjanci i bandyci nie mają znaczenia. Liczy się tylko wielka miłość, która powinna przezwyciężyć wszystko. No, a jeśli nie przezwycięży, to znaczy że nie była wielka. Tu leży rzeczywista intryga „Naszyjnika z hebanu” i każdy musi sam znaleźć jej rozwiązanie. I jeszcze jedno. Czytelnik nie powinien czuć się oszukany, że dostał coś innego niż oczekiwał. Mamy tu raczej wartość dodaną. Swoisty nadkryminał, nie tylko zaś melanż gatunkowy. Tak czy inaczej czyta się gładko i z zainteresowaniem. DOROTA WIZNER (Klub MOrd): Złotowłosa, błękitnooka piękność, wręcz żywa legenda w swojej specjalności, wielka artystka, opromieniona międzynarodową sławą, kobieta dojrzała, świadoma swojej wartości oraz talentu, umiejętnie operująca wspaniałym ciałem oraz urokiem osobistym, nie znająca trosk materialnych, spełniona: matka udanego syna, żona wybitnego lekarza obdarzonego przyjemną aparycją, inteligencją, charyzmą, kulturą oraz wrażliwością na sztukę… Szczupła, młodziutka brunetka o krótkich włosach i ogromnych oczach, zaledwie 20-letnia, stawiająca pierwsze kroki na drodze zawodowej... Co je łączy? EWA HELLEŃSKA (Klub MOrd): Teatr może być wspaniałym miejscem akcji powieści kryminalnej. Artyści to ludzie wrażliwi, łatwo ulegający emocjom, żądni sławy i sukcesu, ludzie, którym zależy na uznaniu krytyki i popularności wśród widzów. Niejeden aktor jest gotów na wszystko, by tylko utrzymać wysoką pozycję zawodową i usunąć w cień rywali. Życie osobiste ludzi związanych ze sceną czy estradą rzadko jest udane – sporo w tym środowisku rozwodów, zdrad, flirtów, plotek, zazdrości… A tam, gdzie emocje sięgają zenitu, łatwo o zbrodnię. HELENA SEKUŁA (1927–2020) to jedna z najlepszych polskich pisarek powieści kryminalnych, których napisała ponad dwadzieścia. Jej twórczość cechuje świetny, sugestywny styl pisarski, różnorodność i pogłębione portrety psychologiczne bohaterów, wnikliwa obserwacja obyczajowa, dbałość o realia i niebanalne poczucie humoru. W latach 50-tych i 60-tych XX wieku Helena Sekuła pracowała jako referent prasowy Komendy Głównej Milicji Obywatelskiej (gdzie dosłużyła się stopnia porucznika), przez co przedstawiony w jej powieściach sposób pracy milicji i obraz świata przestępczego zyskują na wiarygodności. Jej powieści rozgrywają się w czasach PRL-u przez co stanową interesujący dokument tamtej epoki. Projekt okładki: Marcin Labus.

Naszyjnik z hebanu

Powieść, w której wątki sensacyjne łączą się ze świetnie podpatrzonymi migawkami obyczajowymi Jej bohaterowie uwikłani się w ciemne interesy porno-biznesu. Lata 80-te XX wieku. Niemiecki półświatek gastarbeiterów, handlarzy narkotyków, sesje fotomodelek, peep-show, Berlin, Paryż. Wśród powieściowej wirówki zdarzeń błyszczy tytułowy pierścień. ANNA NIKLEWSKA (KlubMOrd.com): Bohaterkami tej powieści są dwie młode kobiety. Obie mają podobne pochodzenie z biednych rodzin, olśniewa je blask wielkiego świata a każda z nich boleśnie przeżywa zetknięcie z brutalną rzeczywistością. Rzeczywistość ta jest wyjątkowo mroczna i nasiąknięta pesymizmem a pozytywnych postaci jest tu mało. Przenosimy się do Berlina i to nie tego znanego z przewodników. Jest to miasto pełne narkotyków, przemocy, prostytutek, podejrzanych nocnych klubów oraz nielegalnych emigrantów różnorakiej narodowości, ciemne i mroczne, pełne podejrzanych interesów. ANNA BŁASZCZYŃSKA (KlubMOrd.com): Autorka przedstawia w książce świat modelek, modeli, półlegalnego pornobiznesu. A w tym wszystkim zagubione młode dziewczyny, o których można powiedzieć: „Wy nie jesteście złe. Wy jesteście tylko beznadziejnie głupie”. Nota: przytoczone powyżej opinie są cytowane we fragmentach i zostały poddane redakcji. Projekt okładki: Marcin Labus.

Pierścień Kalifa

Kryminał wciągający od pierwszej strony, a do tego kapitalne tło obyczajowe. Mamy tu, oczywiście, jak na rasowy kryminał przystało, morderstwo. Jednak to nie milicja prowadzi tu właściwe, pełne zwrotów akcji śledztwo! Duża dawka oryginalności oraz niebanalnego poczucia humoru. Czas akcji: lata 70-te XX wieku. Miejsce: Warszawa. GOLTERIA (lubimyczytac.pl): To jest powieść w klimacie z filmu „Poszukiwany, poszukiwana” - PRL'owskie hight society w pełnej krasie. Jest i gosposia, i zbuntowana panienka, i mezalianse. I półświatek, a jakże! Ciekawy obraz tamtej rzeczywistości. MAREK CIAŚ (KlubMOrd.com): Bohaterami, jak to bywa u Sekuły, są kobiety i to głównie takie, które zeszły na „złą drogę”. Mamy więc dawną „dziewczynę portową”, stręczycielkę, złodziejkę, zdegenerowane dawne prostytutki oraz jedną młodą i niewinną dziewczynę, której „ciernista droga grzechu” dopiero grozi. Ta ostatnia jest zdecydowanie najważniejszą postacią w książce – oczywiście pozytywną. Nota: przytoczone powyżej opinie są cytowane we fragmentach i zostały poddane redakcji. Projekt okładki: Marcin Labus.

Piąta barwa asa

rank|desc

publishdate|desc

publishdate|asc

rating|desc

title|asc

audioduration|desc

audioduration|asc

Polski

BookBeat lets you enjoy over 1 million audiobooks and e-books on your mobile or tablet. Try for free!

BookBeat - Audiobooks and e-books directly in the mobile. Try for free!

Unless you're out on an adventure, it's better to sign up at the website of {country}.

Polski

About us

Follow us

Help and contact

Information

BookBeat

Download BookBeat